The seafarer

He knows not
Who lives most easily on land, how I
Have spent my winter on the ice-cold sea
Wretched and anxious, in the paths of exile
Lacking dear friends, hung round by icicles
While hail flew past in shower…

The seafarer
.............................................
Δεν γνωρίζει καν
Κείνος που ζει πιο εύκολα απάνω στην στεριά, πώς 

Ξόδεψα εγώ ολόκληρους χειμώνες σε παγωμένη θάλασσα

Οικτρός και εναγώνιος, στης εξορίας τους δρόμους
Μου ‘λείπαν φίλοι καρδιακοί,

κρεμόμουν σε κρυστάλλους
Όσο χαλάζι υψώνονταν μέσα από τις ψεκάδες…

Ο Ναυτικός,
περί. 755 μ.Χ.

Ποίημα ανωνύμου, μεταφρασμένο από τα αρχαία Αγγλοσαξωνικά από τον Ρίτσαρντ Χάμερ.
..........................................................
θαλασσοπόρος ο [θalasopóros] : αυτός που κάνει μακρινά ταξίδια, που διασχίζει τις θάλασσες (ειδικότερα για τους ναυτικούς της εποχής των γεωγραφικών εξερευνήσεων και ανακαλύψεων):