Captain Nikolas and Audi Sport Quattro of Michel Mouton

Πάνε κιόλας μερικά χρόνια από τον θάνατο του εμβληματικού φίλου και συναδέλφου ναυτικού του Καπετάν Νικόλα. Κάποιοι άνθρωποι που ανταμώνουμε στη ζωή, αφήνουν αναμνήσεις μοναδικές, οι οποίες μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό σαν το χνάρι που δεν έσβησε και οι οποίοι άφησαν το αποτύπωμα τους στην καρδιά μας. Σήμερα από μια τυχαία συνάντηση με έντονη συναισθηματική φόρτιση έτερος φίλος από τα παλιά μου θύμισε τον Νικολό και μια προσωπική μας ιστορία της εποχή εκείνης, από την κοινή μας θητεία στις θάλασσες. Ήμαστε στα 1987 και ταξιδεύουμε μ’ ένα φορτηγό πλοίο Multi-Purpose. Ο Νικολό είναι γραμματικός του πλοίου στα τριάντα πέντε χρόνια της ζωής του. Είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε στο ίδιο μπάρκο. Ένας όμορφος άνδρας που έσφυζε από ζωντάνια και ενεργητικότητα, εξαιρετικά στιβαρός, ξανθός με αετίσιο βλέμμα. Ήταν πάντα πρόσχαρος αισιόδοξος, κι ευδιάθετος σαν ανέμελο παιδί που περνά τη ζωή του ανέμελα ξοδεύοντας τα λίγα χρόνια του στη γη, χωρίς υπαρξιακές ανησυχίες. Άνθρωπος έξω καρδιά μ’ ένα ειλικρινές χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο του. Όχι, δε ζούσε σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, ούτε όλα στη ζωή του κυλούσαν ρόδινα, ήταν όμως φύσει αισιόδοξο και θετικό άτομο. Είχε πάντα ένα καλό λόγο για να πει, η καλή του διάθεση ήταν μεταδοτική, ενώ η ενέργειά του πολλές φορές ήταν αρκετή για να καλυτερεύσει και την δική μας στις δύσκολες ώρες. Γενικά το γέλιο του έβγαινε από το στόμα του εύκολα και αβίαστα.  Όπως τότε στο Αλγέρι. Έχουμε προσεγγίσει τον πολυσύχναστο μεσογειακό λιμένα και ξεφορτώνουμε ένα μικρό στόλο από βαρέα αυτοκινούμενα γερανοφόρα οχήματα.  Διάρκεια εκφόρτωσης είχαμε ένα αναίμακτο ατύχημα. Από μια αστοχία βιομηχανικού υλικού έχασε την πάκτωση ένα συρματόσκοινο από το γερανό του πλοίου και το βαρύ όχημα που κρεμόταν προσεδαφίστηκε στην προβλήτα του λιμένα από ύψος ολίγων μέτρων. Υπήρξε μια αρχική εκδήλωση πανικού και παντελούς έλλειψης ψυχραιμίας τόσο στο χειριστή του γερανού όσο και στους εργάτες της προβλήτας. Λόγο του ότι είχαν ληφθεί και τηρούντο τα κατάλληλα μέτρα προστασίας στις συνθήκες εργασίας εκφόρτωσης ουδέν έτερο συνέβη. Απλά απαιτείτο χρόνος και ιδιαίτερος κόπος για αποκατάσταση λειτουργίας του γερανού του πλοίου.. Ο Νικολός σαν επικεφαλής καταστρώματος ατάραχος και γαλήνιος, αφού άνθρωπος δεν είχε ούτε αμυχή, φωνάζει τον Κωνσταντή ένα νεαρό κοντόσωμο ναύτη από τα Δωδεκάνησα. 

«Έλα εδώ βρε ζουλάπι. Πες μας τι αμαρτωλές ατασθαλίες έκανε χθες εκεί έξω που γυρνούσες για να γνωρίζουμε τι αμαρτίες έχουμε να πληρώσουμε για να πάρουμε άφεση.» Όλοι οι υπόλοιποι στο πλήρωμα κρυφογελούσαν. 

«Οι φήμες τον ήθελαν τον Κωνσταντή, ν' απολαμβάνει χωρίς ενοχές, και χωρίς αναστολές, την περασμένη βραδιά σεξουαλική επαφή κάτω από μια υπόγεια γέφυρα του λιμένα με παρτενέρ τρανσέξουαλ.» 

Την αρχική παγωμάρα διαδέχθηκαν τα χαμόγελα και η αποκατάσταση του προβλήματος έλαβε χώρα λίαν συντόμως. 

Αυτός ήταν ο Νικόλας. 

Στο ίδιο μπάρκο βρισκόμαστε στον λιμένα Κόμπε της Ιαπωνίας. Ο Νικόλας είχε και κάποια πάθη όπως με τις γυναίκες, .....Διαβάστε περισσότερα: Αθεράπευτα ερωτευμένος ..... τις μηχανές και φυσικά τα αυτοκίνητα! ... 

Τον γοήτευε πάντα οτιδήποτε είχε ρόδες, κυρίως τέσσερις. Απολάμβανα ατέλειωτες συζητήσεις μαζί του για τα μηχανοκίνητα. 

Αργά με το σούρουπο στολίστηκε μια παρέα για έξοδο με επικεφαλής τον καπετάν Γιωργή έναν πενηνταπεντάρη αλανιάρη καπετάνιο. Στην παρέα και ο γραμματικός μας ο Νικόλας. 

Από τα πολυπληθή διαφημιστικά φυλλάδια της απέραντης αγοράς ηλεκτρονικών του Κόμπε είχα επιλέξει ένα τηλεκατευθυνόμενο όχημα αντίγραφο σε μικρή κλίμακα το αυτοκίνητο που οδηγούσε την εποχή εκείνη η διάσημη οδηγός αγώνων η Γαλλίδα Μισέλ Μουτόν .... το Audi Sport Quattro....

Δώρο για τους μικρούς μου μπόμπιρες. 

Του ζήτησα εάν μπορεί να μ' εξυπηρετήσει...

Ο Νικόλας ακούγοντας για αυτοκίνητο πέταξε από χαρά...

«Είναι να ρωτάς» μου λέει. «Πες ότι ήδη έφτασε»....

«Εεε κάτι ξέχασες του λέω» την ώρα που έφευγε..

«Τι ξέχασα μάστορα;»

«Τι γαλότσες για τι λάσπες»...

Ακόμη ηχεί στ' αυτιά μου το τρανταχτό του γέλιο.

«Τώρα αυτό το λες σ' εμένα να το ακούσει ο καπτά Γιωργής;»...

«Καλά να περάσετε.» Του λέω

Περασμένη ώρα επιστρέφει ο Νικόλας περιχαρής. Υπό μάλης μια τεράστια συσκευασία… Ψύλλοι μπήκαν στ’ αυτιά μου. 

«Τι είναι αυτό Νικόλα;» 

«Μάστορα δεν βρήκα έτοιμο, και πήρα αυτό εδώ! Αντίγραφο πιστό του Audi Sport Quattro που θέλει συναρμολόγηση. Περίπου στην ίδια τιμή.» 

«Νικολό το πρόβλημα δεν είναι η τιμή. Το πρόβλημα είναι ποιος θα τα καταφέρει να το συναρμολογήσει.» 

«Μάστορα θα σε βοηθήσω.» 

«Εντάξει τώρα πιάσαμε Joker.» Μουρμούρισα μέσα από τα δόντια μου. 

«Όχι θα με βοηθήσεις! Θ’ αναλάβεις την συναρμολόγηση και εγώ θα σε βοηθήσω.» Αυτό το λέω έξω από τα δόντια. 

«Μη μου στενοχωριέσαι. Συνεργείο θα το κάνουμε το γραφείο σου.» Μου λέει. 

Στο πλοίο είχαμε έναν Τρίτο μηχανικό από την Καλαμάτα ο οποίος είχε χόμπι και ενασχόληση με τον μοντελισμό. Με ομοιώματα κυρίως ιστορικών ιστιοφόρων πλοίων και την εξ ολοκλήρου χειροποίητη συναρμολόγηση τους. Η βοήθεια του ήταν ανεκτίμητη…. 

Έλα όμως που μας έλειπαν τα additional….. 

Έχουμε και λέμε.....

1. Τηλεχειριστήριο μεγάλης κλίμακας 

2. Μπαταρία ιόντων λιθίου, 12V Επαναφορτιζόμενη 

3. Με Φορτιστή Μπαταρίας 12V 

4. Συν μερικά παρελκόμενα ακόμη.

 Με αποτέλεσμα το συναρμολογούμενο να στοιχίσει μια μικρή περιουσία…..

Χαλάλι της Μισέλ Μουτόν........ Και δεν το λέμε στον Νικόλα.. 

Όταν τέλειωσε η συναρμολόγηση ο Νικολός έπλεε σε πελάγη ευδαιμονίας… κάθε βραδύ έπαιζε σαν μικρό παιδί στους αλουέδες του πλοίου… Με τις ώρες....

Άγιο είχε το όχημα που κάποτε έφτασε αρτιμελές στου μπόμπιρες….. 

Αυτός ήταν ο Νικόλας…

Από τους ανθρώπους έξω καρδιά, που λες ότι ποτέ δεν θα πεθάνουν...... 

Κι όμως έφυγε μόλις είχε κλείσει την πέμπτη δεκαετία της ζωής του… 

Τον πρόδωσε η ανέμελη καρδιά του. 

Κάποιοι άνθρωποι μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στο μυαλό σαν το χνάρι που δεν σβήνει.