Worse Things Happen At Sea!

Αναφέρομαι στην κρατούσα αντίληψη των επικεφαλής των σημερινών ναυτιλιακών εταιριών που δημιούργησαν οι Golden fathers, και διαχειρίζονται τα Golden boys and girls μέσω των εταιρικών μετοχών τους.

“Τα πλοία σαπίζουν
Οι μηχανές φθείρονται.
Οι άνθρωποι πεθαίνουν.
Αυτό που τελικά ζει και αναπνέει είναι μόνον οι μετοχές τους.’’

Στήσανε τις μυλόπετρες να λειτουργούν και στύβουν το λάδι των ναυτικών.
Μηχανές και παρελκόμενα τους ξεπατωμένες, πληρώματα ξεζουμισμένα, από τις συνθήκες και τα ωράρια εργασίας στην αδηφάγο λειτουργία της αγοράς των πολυεθνικών εταιριών μεταφοράς προϊόντων, και την απληστία των εταιρικών τους μερισμάτων. Όταν λοιπόν η πραγματική παραγωγική διαδικασία υποτιμάται τόσο πολύ, είναι λογικό τα πληρώματα που κάνουν την εργασία της παραγωγής να αντιμετωπίζονται σαν να είναι τα σκουπίδια των προϊόντων.
Οι σημερινοί μάνατζερ της καθεστηκυίας τάξης αντιμετωπίζουν τον ναυτικό με κυνισμό σαν καταναλωτικό υλικό. Κάτι σαν λιπαντικό η καύσιμο, ανταλλακτικό μηχανοστασίου η σκοινί καταστρώματος. Κάτι λιγότερο από το μεταφερόμενο προϊόν του πλοίου τους. Κάθε νεοφώτιστος υπαλληλάκος ,κάθε άσχετος με την θάλασσα, γραφειοκράτης δικαιούται ανά πάσα στιγμή να σου κάνει την ζωή δύσκολη. Και στο λιμάνι ο κάθε μανδαρίνος του κερατά νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να απευθύνεται στο πλοίο όποτε του καπνίσει και για ότι του καπνίσει. Και όταν τελειώνεις με τους μανδαρίνους των λιμανιών αρχίζεις να καταμετράς μερικές κατά συνθήκη ακόμη σκοτεινές πλευρές του φεγγαριού. Company Managers: και μαζί τους όλη η παρά τρεχάμενη γραμματεία τους.
Companies DPA: Με όλα τα θετικά και τα αρνητικά στην νέα εποχή, [βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε]. Crew Managers: κατά την Illustration version.
Οι άνθρωποι του γραφείου από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο.
Το μεγάλο σύνολο εγκλωβισμένοι εργαζόμενοι και αυτοί στον μηχανισμό της εταιρικής εξουσίας στην παγκοσμοποιημένη αγορά εργασίας και στους ρυθμούς που επιβάλουν οι Golden fathers, boys and girls. Οι εταιρείες γιγαντώνονται και γίνονται οι κυρίαρχοι πολιτικοί θεσμοί στην εποχή μας. Ταυτόχρονα οι θέσεις εργασίας όχι μόνο μειώνονται, αλλά διέπονται και από εργασιακό καθεστώς αβεβαιότητας και κοινωνικής ανασφάλειας και στις ευρωπαϊκές χώρες πλέον. [Τα εργατικά κάτεργα του εκσυγχρονισμού και της ασύδοτης φιλελεύθερης αγοράς με πολιορκητικό κριό την παγκοσμιοποίηση εξαπλώνονται στον πλανήτη]
Αν λοιπόν ο καθένας από αυτούς δεν μπορεί να εργασθεί αρμονικά με το πλήρωμα του πλοίου και όλοι μαζί δεν καταθέτουμε ένα κομμάτι από την ψυχή μας στο κεφάλαιο που λέγεται θάλασσα τότε θα πάψει να υπάρχει το ελληνικό ναυτιλιακό θαύμα που χρόνια τώρα πανηγυρίζουμε.
Σημείωση: Πέρασα και εγώ στους απέναντι με την γραβάτα, αλλά νοιώθοντας αιρετικός για το σύστημα απέσυρα τον εαυτό μου, και τον αιρετικό μου λόγο. Ταπεινά ζητώ συγνώμη για όσους αδικούνται από αυτόν τον αιρετικό λόγο. [Bare one's soul........Read the clamour of my storms].
Και συνεχίζουμε τον κατάλογο με, Companies Major …..Venting Inspection's.... ISPS… ISM.... STCW..... Class.....Port State control....IMO.. Flag inspection... P&I club... Coast Guard… immigration officers…. Paris MUS, e.t.c
And New fruit on Discharge Plan...... Brokers representative)... (Ε ρε γλέντια)
Και στην κάθε προβλήτα στους λιμένες Face Control [άλλα γλέντια ετούτα ]
Και ο ένας να ελέγχει τον άλλον και ο άλλος τον άλλον, σα να είχαμε όλοι μας βεβαρημένο ποινικό μητρώο και μια κληρονομημένη αναξιοπρέπεια.
Κρίκοι μιας αλυσίδας δήθεν να καταδείξουν τον άνθρωπο. Και εμείς που δουλεύουμε στην θάλασσα χάσαμε την αυτοπεποίθηση μας τρομαγμένοι από την ευθύνη που μπορεί σε κάποιον να καταλογισθεί, και θέσαμε σε συνολική αμφισβήτηση την αξιοπιστία μας που με τόσο κόπο και πείρα στα χρόνια δομήσαμε.
Χάνεται από τις γέφυρες και τα μηχανοστάσια το ομαδικό πνεύμα, η ετοιμότητα. Ευθυνοφοβία εγκλωβίζει την ουσιαστική σκέψη λειτουργίας.
Έχουμε και διεθνείς συμβάσεις περί αστικής ευθύνης πλέον. [καύσιμα, λιπαντικά, χημικά, βελτιωτικά, σκουπίδια κλπ. ] Σε εφοδιάζουν με όλα τα απόβλητα και δηλητήρια των διυλιστηρίων και απαιτούν χρηστή διαχείριση. ‘’Αιδώς Αργείοι’’
Σε παλαιό τεύχος του περιοδικού "Εφοπλιστής" μήνα Δεκέμβριος 2008, διάβασα άρθρο του πρώην προέδρου των πλοιάρχων. [πριν το μπάρκο, ο τίτλος] Λέει πολλά και διάφορα αλλά δεν είναι της παρούσης να τα σχολιάσω, με υστερόγραφο για την πενία που υπάρχει στην υποψηφιότητα των μηχανικών στις σχολές. Ενδιαφέρον ουσιαστικό και ωφέλιμο να υπάρξει μια ανάλυση μέσα από ευέλικτες διαδικασίες για το φαινόμενο αυτό. Και εδώ ας καταθέσουν την γνώμη και την τεχνογνωσία τους όλο το φάσμα των εμπλεκομένων. Να κάνουμε αναλύσεις σοβαρές και υπεύθυνες και όχι ασκήσεις επί χάρτου. Να κοιτάξουμε γιατί η πυρκαγιά αποτεφρώνει την αυλή μας. [Αν οι ναυτικοί είναι άνθρωποι φτιαγμένοι από μέταλλο, οι μηχανικοί συνήθως είναι ένα ιδιόμορφο κράμα που δύσκολα το αγγίζει η οξείδωση.] 

Και αυτοί οι λίγοι υποψήφιοι μηχανικοί μέσα από τα πολλαπλά εφόδια γνώσης που χρειάζονται στον επαγγελματικό τους βίο, ας ανατρέξουν να διαβάσουν και τα άρθρα της κυρίας Βάσω Αρμογένη του περιοδικού ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ. [τεύχος  χωρίς άρθρο της κυρίας Αρμογένη είναι σπιτικό φαγητό, καλό μεν, αλλά του λείπει το αρωματισμένο μπαχαρικό. ….. προσωπική και μόνο θέση].

 Εφόδια και παιδεία είναι τα άρθρα αυτά.
‘’Παιδεία είναι αυτό που σου μένει αφού ξεχάσεις αυτά που έμαθες στο σχολείο’’
Ταυτόχρονα δε με τις illustration εκδόσεις φυλλάδια του NEE, ας προμηθευτούνε και το βιβλίο του Σολζενίτσιν ’’Μια ημέρα του Ιβαν Ντενισοβιτς’’ να έχουνε μια πιότερο σφαιρική γεύση τι θα αντιμετωπίσουνε στον τεχνικό κλάδο του επαγγέλματος που επιλέξανε. Διευκρίνηση προς αποφυγή παρερμηνειών. Ισχύουν σε μεγάλο βαθμό τα αναφερόμενα τόσο στο άρθρο του αξιότιμου κυρίου προέδρου όσο και στα φυλλάδια τού ΝΕΕ. Μονό που αυτή είναι η μια πλευρά η φωτεινή του φεγγαριού. Η άλλη σκόπιμα αποσιωπάτε. Το επάγγελμα δεν είναι μονόχρωμο στην κλίμακα του μαύρου άσπρου. Από τον καθένα μας εξαρτάτε τους βαθμούς ανάλυσης που βλέπει στην παλέτα του.
‘’Το σενάριο δεν αλλάζει από όποια μεριά του σινεμά και αν καθίσεις"

Υ.Γ. Οι νέοι μηχανικοί φορτίο βαρύ καλούνται να υπερασπιστούν μέσα από την εξειδίκευση και συνεχή βελτίωση στις προσφερόμενες υπηρεσίες τους. Την ελληνικότητα και την ηγετική θέση της ναυτιλίας μας στο παγκόσμιο χωριό. Την επαγγελματική αλλά και προσωπική τους εξέλιξη, την ύπαρξη και το μέλλον τους, σε ένα απόλυτα ανταγωνιστικό περιβάλλον που θα δραστηριοποιούνται.
Εύχομαι στους λίγους αυτούς νέους και στις νέες που διάλεξαν να πορευτούν το μονοπάτι της θάλασσας και του μηχανικού, στον Ποσειδώνα σεβασμό να έχουν και μες την ψυχή τους τον Ήφαιστο να κουβαλούν, αντάμα με την Αθηνά και τον Απόλλωνα τον Φοίβο.
Θα ειπείν τακτικά στους Δελφούς να προσκυνούν το “γνώθι σ’ αυτόν”
Πατρικά εάν μου το επιτρέπουν θα τους παρότρυνα ποτέ μην πτοηθούν από την υπερφίαλη και κακόπιστη κριτική για τις ικανότητες της σημερινής νεολαίας.
Απάντηση τους ας είναι η ρήση του Τσόρτσιλ.
“Οι αναντικατάστατοι είναι στα νεκροταφεία”