ADS

click to open

I'm searching my roots



  Μερικά ιστορικά γεγονότα για την οικογένεια του παππού από μητέρα είναι παρμένα από το Βιβλίο "ΓΙΑΤΙ"
του  εξόχου αφηγητή των χωριών του Ζάρακα.
ΚΟΚΚΟΡΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Έκδοση του 1992

Γεώργιος Λ. Κόκκορης
Κρήτης 26 - Βριλήσσια
Αθήναι
Τ.Κ. 15235
Τηλ: 6010783

............................Η οικογένεια του παππού από τον πατέρα του είχε καταγωγή από τον Άγιο Μάμα της κοινότητας του Δημοτικού Διαμερίσματος Ελίκας, κοντά στη Μονεμβασιά, που ανήκει στο Δήμο Βοιών Λακωνίας. 
......***Σύμφωνα με διηγήσεις οι φήμες μας φέρνουν πίσω στα χρόνια της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας.... και μας αφηγούνται ιστορίες ότι.... Οι Στουμπαίοι της Επιδαύρου Λιμηράς κατάγονται από το χωριό Λιασίνοβα της Καρδαμύλης, το σημερινό Προσήλιο, και ονομάζονταν «Μαστρογιανναίοι.» 
..... H οικογένεια είχε τέσσερα αγόρια και μία κόρη. Μια φορά πήγε η κόρη να δει τα βόδια που έβοσκαν και την πείραξε ένας συγχωριανός της. Οι  δικοί της το θεώρησαν μεγάλη προσβολή. Έριξαν κλήρο για το ποιος θα σκότωνε αυτόν που προσέβαλε την υπόληψη της οικογένειας. Κι αυτός επιτέλεσε το χρέος του! Δεν μπορούσε όμως να μείνει στο χωριό.... έφυγε.... πήγε και εγκαταστάθηκε στην Κουμουστά του Ταΰγετου, όπου πήρε και το επώνυμο Σκάναβης. Από την συχνή την χρήση από τον ίδιο της λέξης στούμπος του έμεινε το παρατσούκλι επώνυμο. 
Η πρώτη γραπτή ύπαρξη της οικογένειας Στούμπου στην περιοχή είναι του έτους 1754. Σε έγγραφο του μοναστηρίου της Γόλας ο Γεώργιος Κονίδης υπογράφει ως μάρτυρας μαζί με τον Στρατήγη Στούμπο και τον Δημητράκη Κροτάκη απόδειξη δανεισμού χρημάτων από τους καλόγερους του μοναστηρίου.
Φήμες από τα χρόνια τα παλιά μιλούσαν για έναν περιπλανώμενο νεαρό δουλευτή της γης από τα μέρη του Ταϋγέτου που αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, εμφανίστηκε στο Φοινίκη και στα γύρω χωριά… Η φήμη ότι ήταν μεγάλος γυναικάς μάλλον δεν ήταν ένας διαδεδομένος μύθος όταν έκλεψε μια κοπέλα της περιοχής και την μετέφερε σε σπήλαιο που ίσως ήταν το καταφύγιο του τον πρώτο καιρό.  Αυτές είναι οι πρώτες ρίζες..
***Πηγή των ανωτέρω …
Η Κουμουστά της Λακεδαίμονος…
Θεοδ. Σ. Κατσουλάκου… Παν. Χ. Στούμπου 
 Εκδοση ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΞΗΡΟΚΑΜΠΙΟΥ.......ΣΠΑΡΤΗ 2012
Γ. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ 
 1. Οικογένειες και ιστορική τους παρουσία… 
 Σελίδα 199…..
.......... Μα και της μητέρας το οικογενειακό της δέντρο με τον γενάρχη της οικογενείας της στην περιοχή του Ζάρακα είχε την δική του μυστηριώδη προσωπικότητα που πεθαίνοντας άφησε πίσω του αναπάντητα ερωτηματικά και απορίες που δημιούργησαν πλήθος φημών. Οι φήμες που κυκλοφορούν μας γυρνούν πριν από την εποχή του Ιμπραήμ πασά και του Κολοκοτρώνη,. Κανείς δεν ξέρει ούτε θυμάμαι που και πότε είχε ακούσει να κυκλοφορούν οι φήμες που μιλούσαν για ένα στιβαρό άνδρα από τις Σπέτσες που τρέχει να φύγει, πήρε το δρόμο του μισεμού γιατί είχε ανοιχτούς λογαριασμούς στον τόπο του. Κυνηγημένος και περιπλανώμενος  προς την άγνωστη γη, εξώκειλε στην θαλάσσια περιοχή Βλυχάδα του Ζάρακα. Εξόριστος, μοναχικός, φτωχός, άγνωστος, πορευόταν με τα βρισκούμενα. Ήταν όμορφος με ξανθομάλλικο κεφάλι και σταρένιο δέρμα. Πως είναι Αλβανός λέγανε. Μα ήταν Έλληνας έτσι έλεγε. Ποτέ δεν ξεκαθάρισαν τι απ' τα δυο ήταν αληθινό μα η αλήθεια είναι πως τον τραβούσαν τα χώματα μας γιατί σαν τρελός αγάπησε μια Ζαρακοτοπούλα. 
Κοριτσόπουλα ανυπόδητα από τα Πιστάματα έπλεναν ρούχα κάποιο ηλιόλουστο απόγευμα δίπλα στην αμμουδιά, ανάμεσα στα βράχια του πανέμορφου μυχού. Από εκείνη τη στιγμή η ζωή κι η μοίρα του ενός ασυνήθιστα όμορφου κοριτσόπουλου συμπλέκεται αδιαχώριστα με τη ζωή κι τη μοίρα του άγνωστου ξένου, και σαν ήρωες ζουν και λαμβάνουν δράση πότε στον πραγματικό και πότε στον φανταστικό κόσμο, αφήνοντας πίσω τους ένα θαμπό σύννεφο στους επιγόνους που αναζητούν απαντήσεις για τις ρίζες τους. ..... 
Κατά την παράδοση ήταν ο πρώτος οικιστής της Ρειχιάς από τις Σπέτσες στα 1795…
Βλέπε: Λακωνικαί Σπουδαί… Τόμος 20
Ελευθερίου Π. Αλεξάκη…
ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΑΛΒΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΑΛΒΑΝΟΠΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΒΑ ΛΑΚΩΝΙΑ. (1400-2000)...
  .................... 

Το γένος του Πατέρα      

Στούμπος Στρατήγης  Γεννηθείς Στα 1730; 
Κουμουστά Λακωνίας.....
Είναι η πρώτη γραπτή ύπαρξη της οικογένειας Στούμπου στην περιοχή και είναι του έτους 1754. 
Σε έγγραφο του μοναστηρίου της Γόλας ο Γεώργιος Κονίδης υπογράφει ως μάρτυρας μαζί με τον Στρατήγη Στούμπο και τον Δημητράκη Κροτάκη απόδειξη δανεισμού χρημάτων από τους καλόγερους του μοναστηρίου.
 
Απο Γ.Α.Κ. Συλλογή Γιατράκου ο....

Στούμπος Παναγιώτης  Γεννηθείς  Στα 1800;; Ίσως ο γενάρχης της ρίζας μου

 Αναφέρεται σε Έγγραφη Διαμάχη για Λάφυρα πολέμου το έτος 1826..... Μεταξύ ένοπλων αγωνιστών υπό των Στρατηγών.... Κουμουστιώτη και Γιατράκου
                           
Από Γ.Α.Κ. και Ληξιαρχεία γάμων....Γεννήσεων...
Η συνέχεια γράφεται στην περιοχή Ελίκα Επιδαύρου Λιμηρά... και Στον Άγιο Μάμα…
Σύμφωνα με πληροφορίες από διαφορετικές πηγές ο

(Σταυριανός Τσιγκούνης Του Παναγιώτη Τσιγκούνη)

όπως αναφέρεται στους εκλογικούς καταλόγους του 1865.... της Ελίκας Επιδαύρου Λιμηρά πρόκειται για τον ……

Σταύρος Στούμπος του Παναγιώτη 36 ετών......  γεννηθείς το 1829…...

Ευχαριστω τον: Nikos-Eleni Pavlakis/ ..για την ανεκτίμητη βοήθεια του στην επιβεβαίωση της ως άνω πληροφορίας που κατείχα αόριστα....
 Με  Παιδιά:
 τους
1) Παναγιώτης Στούμπος του Σταύρου...1863

2) Χαράλαμπος Στούμπος του Σταύρου 1867….

3) Αλέξανδρος Στούμπος του Σταύρου.. 186;….
4) Διονυσος Στούμπος του Σταύρου..;    187;….
5) Δημητριος Στούμπος του Σταύρου.;.   187;…. 
........................ 

2) Χαράλαμπος Στούμπος του Σταύρου 1867….

 Με Παιδιά:
 τους
1. Σταύρος Στούμπος του Χαραλάμπου 1900…. Μετανάστης Αμερική…
2. Χρυσούλη Χαράλαμπου Στούμπου.... 1902; σύζυγος. Δημητρίου Ραμάκη στον Αρχάγγελο

3. Θεόδωρος Στούμπος του Χαράλαμπου 1904…1942 ....ο Παππούς....

Το Γένος της Μητέρας

    Όνομα Επώνυμο         Πατρώνυμο        Έτος Γέννησης 

Ιωάννης Φριντζήλας         Γεωργίου               1815

   Με παιδιά τους
   1) Γιώργος Φριντζήλας         Ιωάννη               1841
   2) Πάνος Φριντζήλας            Ιωάννη    

3) Λάμπρος Φριντζήλας        Ιωάννη               1850

 Με Παιδιά:
 τους

1) Ιωάννης Φριντζήλας    Λάμπρου   1888..1970 ο παππούς

  2) Νικόλαος Φριντζήλας        Λάμπρου   
  3) Γιώργος Φριντζήλας          Λάμπρου   
  4) Παναγιώτης Φριντζήλας    Λάμπρου   
  5) Ελένη Φριντζήλα               Λάμπρου   

Ο Παππούς: 1888-1970

ΦΡΙΝΤΖHΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ του ΛΑΜΠΡΟΥ ΦΡΙΝΤΖHΛΑ και της ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΣ ΣΑΡΠΜΠΑΝΗ
Ένας από τους Ρηχιώτες αγροτοκτηνοτρόφους αγωνιστές Πατεράδες της γενιάς μας που για την πατριωτική του στάση που τήρησε η οικογένεια του στην αντίσταση οι Χίτες του παρακράτους κατέστρεψαν όλα τα περιουσιακά του στοιχεία, με το πλιάτσικο και τη φωτιά. Τον προφυλάκισαν βάρβαρα, και τον βασάνισαν δέρνοντας τον μέχρι αναισθησίας χωρίς οίκτο κα έλεος φωνάζοντάς τον ΕΑΜΟβούλγαρο.
Ήταν τότε που ο κάθε πατέρας σαν και εκείνον τον ξωμάχο τον Μπάρμπα Γιάννη τον Φριτζήλα που και αυτός είχε πολεμήσει στην πρώτη γραμμή του μετώπου της Μικρά Ασίας, έπρεπε να τιμωρούνται με τρόπο κανιβαλικό για την στάση των παιδιών τους.
Και εκείνος τους απαντούσε με αγανάχτηση.
«Εμένα ρε με λέτε ΕΑΜΟβούλγαρο που πολέμησα δέκα χρόνια εναντίον τους σώμα με σώμα, για την λευτεριά της Πατρίδας.
Και όμως αυτό εξαγρίωνε τους θλιβερούς προσκυνημένους και τον βασάνισαν χειρότερα.
Εκεί είχαν κατρακυλήσει οι εθνοσωτήρες της δεξιάς μας τότε και βασάνιζαν του γέρους πολεμιστές γονείς των πατριωτικών αγώνων του έθνους, γιατί είχαν γαλουχήσει τα παιδιά τους με τα πατριωτικά αισθήματα και τα ιερά και όσια της φυλής μας κληροδοτήματα. Ξεσπούν τα ανθρωπάκια της υποτέλειας στους γέροντες και στις αδύναμες γυναικούλες διότι δεν είχαν τα κότσια να ανέβαιναν στα βουνά να τα βάλουν με τους αγωνιστές. Αυτό γιατί αργότερα όταν θα άδειαζαν τα χωριά από τον κόσμο και θα τα κατέστρεφαν και θ' αφαιρούσαν την δυνατότητα στήριξης, από τις τέλεια εξοπλισμένες κι άπειρα υπέρτερες δυνάμεις των μεγάλων αφεντάδων, και το άφθονο χρήμα.
Ο γεροφριντζήλας ήπιε κι αυτός το πικρό ποτήρι της απογοήτευσης όταν έμαθε τον θάνατο του γιου του αγωνιστή Λάμπρου που πιάστηκε αιχμάλωτος και εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους αντιπάλους, που ήθελαν μόνο νεκρούς και όχι αιχμαλώτους. Είχε προηγηθεί η κατάσχεση στο κοπάδι του με τα γιδοπρόβατα που με αυτά είχε αναθρέψει τα παιδιά του, και τα λάτρευε και εκείνα το ίδιο όπως και όλοι οι ξομάχηδες κτηνοτρόφοι που γεννιούνται και μεγαλώνουν κοντά σε αυτά απολαμβάνοντας την ηρεμία και τον καθαρό αέρα της υπαίθρου. Είδε με χτυποκάρδι τον γιο του Γιώργο να βγαίνει ζωντανός από την θύελλα της αδελφοσφαγής και έκλαιγε από συγκίνηση. Πέρασε τα τελευταία του χρόνια πικραμένος για την άδικη μεταχείριση που του επιφύλαξαν οι μικροί αλλά άκρως επικίνδυνοι της ολιγάριθμης ομάδας των συγχωριανών του, της άκρας δεξιάς, της εξουσίας. Πέθανε το 1970.

Του είχαν μοιάσει τά παιδιά. Και έγιναν πατριώτες.
Του καταστρέψαμε το βιός, οι θλιβεροί προδότες.
Στα νιάτα ήταν ο αγωνιστής- Ήταν αγνός πολεμιστής.
Τους Τούρκους και τους Βούλγαρους , τους είχε πολεμήσει.
Για δέκα χρόνια συνεχώς - Χωρίς να σταματήσει
Και Βούλγαρο τον βρίζανε - Αυτοί που προσκηνήσανε
Ποιοι δώσανε την εντολή - Και τον προφυλακίσανε;
Τον γέροντα αγωνιστή - Γιατί τον βασανίσανε;
Ενέργεια αίσχους και ντροπής - Κύριοι της επιτροπής.


Σημείωση δική μου: Ο παππούς..... Έλληνας οπλίτης που πολέμησε με αληθινό θάρρος υπό τρομερά αντίξοες συνθήκες  στην Μακεδονία..... και έλαβε μέρος στις μάχες από το Πάνορμο έως τον Σαγγάριο.

Η Γιαγιά: 1895-1998

ΦΡΙΝΤΖHΛΑ ΜΑΡΙΑ του  ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ και της ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΛΑΓΚΗ...
Σημείωση… Η Παναγιώτα Λάγκη ήταν απόγονος (...) Της Πανέμορφης και φημισμένης Στάμω Παναρίτη….. Βλέπε : Η ΣΤΑΜΩ ...... αιχμάλωτη του Ιμπραήμ ...
 
Η Γιαγιά: Μία από ης αγροτοκτηνοτρόφισσες μανάδες των αγωνιστών της Ρηχιάς που υπάρχει ακόμα ανάμεσά μας, και μας διηγείται της ζωής της τα γυρίσματα και τα παράξενα καμώματα. Είναι η σκληραγωγημένη κυρά Μαρία που έζησε και ανάθρεψε τα παιδιά της στην Ρηχιά και εργαζόταν στα «καρίκια» που βρίσκονταν νότια των Πισταμάτων που είναι τα χωράφια τους και τα στανοτόπια τους. Πήγαινε με τα πόδια της διανύοντας περπατώντας την άκρως κακοδιάβατη και μακρινή απόσταση, και συνήθως φορτωμένη. Είναι μια από τις Ζαρακίτισσες μανάδες που γέννησαν και ανάθρεψαν με το κουρασμένο γάλα τους τους αγνούς αγωνιστές της αντίστασης σαν και το Λάμπρο της που τον δολοφόνησαν αφού έπεσε αιχμάλωτος στα χέρια των αντιπάλων του και δεν καταδέχτηκαν να εξετάσουν μήπως δεν έπρεπε σύμφωνα με τους πολεμικούς κανόνες. Οι φονιάδες των Αγγλοαμερικανών δεν θελαν ζωντανούς αιχμαλώτους, θελαν μόνο νεκρούς. Είδε η μάνα αυτή να βασανίζουν απάνθρωπα και τον άλλο της γιο το Γιώργο μέχρι αναισθησίας καθώς και τον άνδρα της και να τον βασανίζουν αγριότερα όταν τους απαντούσε. Εμένα ρε με φωνάζετε βούλγαρο, που τους πολέμησα για οχτώ χρόνια σώμα με σώμα; Η μάνα αυτή έχει μια ιδιαιτερότητα, διότι σε μια από τις διαδρομές της από τα καρίκια στη Ρηχιά που ήταν στο μήνα της για να τεκνοποιούσε, από ημέρα σε ημέρα δεν καθόταν στο σπίτι της και την έπιασαν οι πόνοι όταν έφτασε στη θέση μονοπάτι στη «Ράχη του μίνι», γέννησε δυο παιδιά δίδυμα μόνη της χωρίς κανενός τη βοήθεια, έκοψε μόνη της τους ομφάλιους λώρους, τα πήρε στην ποδιά της και έφτασε στο σπίτι της διανύοντας την απόσταση πέντε περίπου χιλιομέτρων. Πρέπει να σημειωθεί ότι και εκεί που έφτασε δεν την περίμεναν γιατροί και νοσοκόμοι, αλλά οι γειτόνισσες με τα πρακτικά βοηθήματα για την ίδια και τα νεογέννητα. Τί άλλο από γενναιότητα ήταν αυτή η περίπτωση αυτής της αγροτοκτηνοτρόφισσας του Ζάρακα;
Αυτής της σκληροτράχηλης λεβεντομάνας που αγωνιστές ανάθρεψε με τον ιδρώτα και με το αίμα της για να της τα βασανίσουν και να της τα δολοφονήσουν οι προσκυνημένοι νάνοι που λέρωσαν της χώρας μας την ιστορία; Είναι πολύς ο χώρος που χρειάζεται για να χωρέσουν τα περιστατικά αυτής της αγωνίστριας και σταματώ εδώ.

Στα χέρια ποιος μας κράτησε - Και μας πρωτοτραγούδησε;
Και ποιος μας πρωτοφίλισε - Και μας γλυκονανούρισε;
Ποιανού χέρι κρατήσαμε - Στα πρώτα βήματα μας
Και όταν παίζοντας πέσαμε - Ποιος έτρεξε κοντά μας;
Η Μάνα μας λαχτάρισε - Και ήρθε να μας σηκώσει
Να μας χαϊδέψει τρυφερά - Και θάρρος να μας δώσει.
Ποιος είναι που αμφισβητεί - Της μάνας την φροντίδα
Να δώσει θάρρος στα παιδιά - Παρηγοριά κι ελπίδα;
Η Μάνα που αναφέρω εδώ - Η σκληραγωγημένη
Πάλεψε ασταμάτητα - Και νιώθει ευτυχισμένη.

Η μητέρα: 1928-1996

ΚΥΡΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ (ΣΤΟΥΜΠΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ... ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΦΡΙΝΤΖHΛΑ)


Σημείωση δική μου...
Αλλά και πέρα από το πιο μακρινό παρελθόν......ακόμη και στις πιο πρόσφατες εποχές, η κόρη της, η κυρά Γιαννούλα, ...... η μητέρα μας......, σε ηλικία είκοσι οκτώ ετών, ξεγέννησε το μικρότερο αδελφό μου το μήνα θεριστή στο δρόμο που οδηγούσε απ’ το αλώνι όπου δούλευε μέχρι την ώρα της γέννας καθ’ οδόν προς το σπίτι με τη βοήθεια και συμπαράσταση, από δυο γειτόνισσες που αυτό διορίστηκαν μαίες και επιμελήθηκαν τον τοκετό στην αυλή του φτωχικού σπιτιού τους, κάτω από τον ίσκιο της γέρικης ελιάς.
Η μαμή του χωριού κατέφθασε όταν ήδη η γέννα είχε λάβει αίσιο τέλος.
Βλέπε : Σε ξέσκεπο σπίτι σας μεγάλωσα...
Σημείωση ΙΙ:
Η κόρη τους ....η Κυρά Γιαννούλα δέκα εννιάχρονη έφηβη ερωτεύτηκε επίσης δέκα εννιάχρονο έφηβο από τα Κουλέντια (Οικισμό Μπουμπουτσέλια), στρατολογημένο από τους "χίτες" του  περιβόητου Μπραντίτσα που λυμαίνονταν το χωριό τους.
«Στα χωριά του Πάρνωνα, δρούσε ο περίφημος καπετάν, ο Δημήτριος ο Μπραντίτσας, ο οποίος καταγόταν από τα Νιάτα Λακωνίας και είχε οργανώσει ένα λόχο παρακρατικών που δρούσαν εναντίον του ΕΛΑΣ. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής, είχε πάρει σβάρνα τα διάφορα χωριά, εκτελούσε εν ψυχρώ, και έκαιγε τα σπίτια, ρήμαζε και λεηλατούσε περιουσίες, κάναν πλιάτσικο και έπαιρναν τα πάντα, από λάδια, αλεύρια... ό,τι πολύτιμο είχαν οι άνθρωποι εν πάση περίπτωση.»
Το έσκασαν λοιπόν από την Ρηχιά........ και κυνηγημένοι... η μεν μητέρα μου από την οικογένεια της, ο δε πατέρας μου από την παρακρατική ομάδα του, βρήκαν καταφύγιο στον μικρό και απόμερο οικισμό τα Βουβουτσέλια (Παναγίτσα), του χωριού Κουλέντια ......όπου ξεκίνησαν την φτωχική ζωή τους.............σ᾿ χαμόσπιτο φτωχικό κι ηλιόφωτο, ... και η ζωή τους φτωχική και αξιοπρεπής...... ζωή του μεροκαματιάρη.

Σημείωση ΙΙΙ: Ο πατέρας υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό και έλαβε μέρος στις μάχες στην Βόρειο Ελλάδα στον εμφύλιο.....
.......Όταν τον ρωτούσε ο Εγγονός του για τη ζωή στα νιάτα του... του απαντούσε απλά χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις: «Ήμουν μέλος μιας συμμορίας».

Ο αδικοχαμένος Θείος:1924-1949

ΦΡΙΝΤΖHΛΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ του ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΦΡΙΝΤΖHΛΑ

Ο Λάμπρος Ιωάννου Φριτζήλας ήταν ένα από εκείνα τα αγνά απολύτως αθώα τσοπανόπουλα της δικής μας γενιάς που τα ανέθρεφαν οι απλοϊκοί και αγράμματοι γονείς τους με τις αρχές της Ελληνοχριστιανικής θρησκείας, τους αυστηρούς παραδοσιακούς μας οικογενειακούς κανόνες και την ανιδιοτελή φιλοπατρία. Είχε αναθραφεί με πολλές στερήσεις και σκληρές συνθήκες διαβίωσης και ήταν προσαρμοσμένος στην σκληρή ζωή των νέων που ζούσαν τότε στα απομονωμένα χωριά του Ζάρακα που δεν είχαν την υποδομή που έχουν τώρα. Δεν υπήρχαν δρόμοι, ρεύμα και γενικά τα σημερινά μέσα επικοινωνίας. Πήγαινε με τα πόδια του περπατώντας από τη Ρηχιά στα Καρύκια που είχαν τα στανοτόπια τους και όχι με την κατάλληλη ενδυμασία και ποδεμή. Όλος ο γνωστός κόσμος μέχρι τότε για τον Λάμπρο ήτανε από τα καρύκια, μέχρι τα Μπελεσέϊκα, της Ρηχιάς. Είχε ακούσει από τους μεγαλύτερους κάτι για τους Κολοκοτρώνηδες, Παπαφλέσσηδες και Διάκους, που πολεμήσανε τους Τούρκους. Του είχε διηγηθεί και ο Πατέρας του τις πολεμικές του περιπέτειες στον Μικρασιατικό πόλεμο που είχε πάρει μέρος τότε που ήταν νέος και τον κάλεσε η Πατρίδα. Όταν κι αυτός άκουσε ότι στα κοντινά βουνά υπήρχαν κάτι πατριώτες που τους λέγανε αντάρτες και πολεμούσαν τους καινούργιους κατακτητές υπάκουσε στον άγραφο νόμο του καθήκοντος και δεν δίστασε αυτό το καθαρόαιμο Ελληνόπουλο της υπαίθρου με την λεβέντικη κορμοστασιά να δώσει το παρών του. Και να διαθέσει με ανιδιοτέλεια και εθελοντικά τα ξέγνοιαστα και ωραία του νιάτα για τον αγώνα της λευτεριάς. Αυτή του η απόφαση ήταν που στοίχισε στον Πατέρα του υλική καταστροφή και φριχτά βασανιστήρια και θάνατο από τους δοσίλογους της κατοχής όταν εκ των υστέρων έγιναν οι εθνοσωτήρες και οι θεματοφύλακες των ιδανικών της φυλής μας. 'Ήταν τότε που το παρακράτος της δεξιάς δεν σταματούσε μπροστά σε τίποτα. 'Ήταν τότε που ο κάθε πατέρας σαν και εκείνον τον ξωμάχο τον Μπάρμπα Γιάννη τον Φριτζήλα που και αυτός είχε πολεμήσει στην πρώτη γραμμή του μετώπου της Μικρά Ασίας, έπρεπε να τιμωρούνται με τρόπο κανιβαλικό για την στάση των παιδιών τους. Ήταν τότε που οι Χίτες θέλαν να πείσουν τον κόσμο, ότι έπρεπε να τιμωρούνται εκείνοι οι πατεράδες που δεν συμβούλεψαν τα παιδιά τους να προσκυνήσουν τους δυνατούς κατακτητές πηγαίνοντας μαζί τους και να πρόδιναν την πίστη τους και τα ιδανικά τους. Ήταν τότε που εν ονόματι του βασιλέως διαπομπεύτηκαν και εξοντώθηκαν πολλοί γονείς διότι είχαν κάνει το λάθος κατά τη γνώμη των ανθρωποκυνηγών της δεξιάς και είχαν γαλουχήσει τα παιδιά τους με το αίσθημα της τιμής και του πατριωτικού καθήκοντος.
Αυτό είχε κάνει α ο Μπάρμπα-Γιάννης ο Φριτζήλας και το πλήρωσε πολύ ακριβά αγαπητέ μου αναγνώστη.  Μετά την απελευθέρωση η ζωή του Λάμπρου έγινε πολύ δύσκολη διότι οι παρακρατικοί χτύπησαν την οικογένεια αδίσταχτα με πολλούς τρόπους. Τον καταδίωξαν μανιωδώς τον αγωνιστή, ο οποίος αναγκάστηκε να πιάσει πάλι το όπλο του αντάρτη. Το 1946-47, ήταν στο λόχο του Τάκη Γεωργόπουλου από το Βλαχιώτη, και το 1948 αποσπάστηκε  στον λόχο του Γιώργου Γκοβάτσου από τη Μεταμόρφωση Λοχίας. Τον Ιούνιο του 1949 κατά τις επιχειρήσεις της 9ης Μεραρχίας έπεσε σε ενέδρα και πιάστηκε αιχμάλωτος στην Θέση Αμυγδαλιά Πελετών όπου και τον εξόντωσαν αμέσως. Είχαν προηγηθεί τρομερές κακοποιήσεις των γονέων του και η κατάσχεση κάθε κινητού περιουσιακού στοιχείου. Ο γέρος πατέρας του δάρθηκε μέχρι αναισθησίας από τους Χίτες, η μάνα του κλείστηκε για οκτώ μήνες φυλακή, η κακομεταχείριση δεν σταμάτησε μέχρι και της καταστροφής του σπιτιού τους και του στανοτοπιού τους.

Ο Λάμπρος σαν ξεκίνησε - Και μπήκε στον αγώνα
'Ήταν πεντακάθαρος - Κρυστάλλινη σταγόνα.
Ήταν το τσοπανόπουλο - Το σκληραγωγημένο
Σαν το πουλί ελεύτερο - Ήτανε μαθημένο.
Ήταν αγνός και τίμιος - Που πάντα στους αγώνες
Για λευτεριά και προκοπή- Τίμησε τη φυλή του.

θείοι -θείες

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΡΙΝΤΖHΛΑΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ 1932-2020
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΑΡΙΖΑ.... ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΦΡΙΝΤΖHΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ 1934-
ΘΕΟΔΟΥΛΗ ΠΕΤΡΑΚΗ.... ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΦΡΙΝΤΖHΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ 1936-1998
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΙΔΕΡΗ... ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΦΡΙΝΤΖHΛΑ ΚΑΙ ΤΗς ΜΑΡΙΑΣ 1943-

Η Συνέχεια...Το γένος του Πατέρα στα Μπουμπουτσέλια….Μονεμβάσιας

Ο Παππούς: 1904-1942

ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ το γένος "ΤΣΙΓΓΟΥΝΗ";

Η γιαγιά : Ζαφείρω Καραστατήρη .... 1900-1935

ΣΤΟΥΜΠΟΥ ΖΑΦΕΙΡΩ …. ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΡΑΣΤΑΤΗΡΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ......ΕΙΡΗΝΗΣ
.........................Πατέρας της γιαγιάς μου Ζαφείρως ήταν ο Ιωάννης Καραστατήρης του Μελέτη (1850) και η μητέρα της λεγόταν Ειρήνη. 
Αδελφές της ήταν οι:
1. Παναγιώτα σύζυγος Νικολάου Μπαρμπαγιάννη στα Φούτια, 
2. Καλλιόπη σύζυγος. Θεοδώρου Κατσουλώτου, 
3. Θεοδώρα σύζυγος Ευάγγελου Κουντουρόγιαννη 
4. Κυράνη σύζυγος Νικολάου Τσιλιπουνιδάκη.
και
Πρώτα ξαδέρφια της
Ο παπά Γιώργης Καραστατήρης στα Κουλέντια, , 
Ο Λουκάς Αρώνης και τα αδέρφια του ..................

...........Και
Με Παιδιά:
τους...1) Χαράλαμπος Στούμπος του Θεοδώρου και της Ζαφείρω 1924-2018...
          2) Ιωάννης Στούμπος  του Θεοδώρου και της Ζαφείρω 1928-2013 .... ο Πατέρας

Πηγή: Ευχαριστω τον: Nikos-Eleni Pavlakis/ . για τις ανεκτίμητες πληροφορίες που αφορούν την γιαγιά μου..

Ο Πατέρας: 1928-2013

ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΑΦΕΙΡΩ

Τεκνα: 

1. ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΣ 1950...

2. ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΣ 1954..1998

3. ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΣ 1956..
Ο Θειος: 1924-2016
ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΑΦΕΙΡΩ 1924-2016

Η ετεροθαλής γιαγια: 1902-1982

ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΣΤΟΥΜΠΟΥ….. ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΑΣΤΑΤΗΡΗ ΚΑΙ ΤΗΣ "ΚΙΑΠΕ".......

Ετεροθαλείς θείοι -θείες

ΚΑΛΙΟΠΗ ΣΤΟΥΜΠΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΩ 1932-1967
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΩ 1934-
ΕΛΕΝΗ ΣΤΟΥΜΠΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΩ 1937-2019
ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ ΣΤΟΥΜΠΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΩ 1939-
ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗς ΔΙΑΜΑΝΤΩ 1942-
............

Τέκνα του Ιωάννη Στούμπου του Θεοδώρου

1. Θεόδωρος Στούμπος του Ιωάννη 1950….. Σύζυγος Βασιλική... του Γεωργίου Σκούρα και της Αικατερίνης το γένος Κωνσταντίνου Σταυρόπουλος 
2. Χαράλαμπος Στούμπος του Ιωάννη 1954…1998 
3. Χρύσανθος Στούμπος του Ιωάννη 1956… (Σύζυγος Αθανασία Α.. Τέκνα Γιαννούλα..1978 ...Ματίνα..1980 Αττική)

Τέκνα Θεόδωρου Στούμπου του Ιωάννη

1..Ιωάννης Στούμπος του Θεοδώρου ...1982 Αττική .........Σύζυγος Ευαγγελία Καραγιάννη του Ηλία και της Αικατερίνης το γένος Μπούρα 
2..Γεώργιος Στούμπος του Θεοδώρου.... 1984 Αττική ..........Σύζυγος Eliza Suranbaeva 
3..Αικατερίνη-Ιωάννα Στούμπου του Θεοδώρου.... 1997  Αττική

Τέκνα Ιωάννη Στούμπου του Θεοδώρου

1..Θεόδωρος Στούμπος του Ιωάννη... 2017...... Αττική 
2,,Μάριος Στούμπος του Ιωάννη.... 2019.. ... Αττική

Τέκνα Γεωργίου Στούμπου του Θεοδώρου

1.. Μύρωνας Στούμπος Ιούνιος 2022 ... . Αττική 
2..


1 comments:

  1. Χαράλαμπος Στούμπος9 Ιουνίου 2022 στις 9:23 π.μ.

    Καλημέρα σας.
    Έχετε κάνει πολύ ωραία δουλειά με το γενεολογικό δέντρο σας.
    Ίσως έχουμε και κάποιες κοινές ρίζες... Αν σας ενδιαφέρει να ψάξουμε λίγο περισσότερο για τις ρίζες του ονόματος Στούμπος θα ήταν χαρά μου να επικοινωνήσετε μαζί μου. xaralabos17@hotmail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή

 
Web Informer Button