ADS

click to open

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

H Fortossi Sto Takoranti

-«Αν μπορούσα να πετάξω εκεί στο χωριό που γεννήθηκα χρόνια τώρα πίσω θυμάμαι το γείτονα  να μιλούσε επίσης για αρχές και κανόνες.
Είχε αρχές ο άνθρωπος, πίστευε ότι όταν λείπει ο άνδρας, η γυναίκα βγαίνει από το σπίτι μόνον αν πιάσει φωτιά, αν κάποιος πεθάνει, η αν πρέπει να γεννήσει. Δεν θα τολμούσα να διανοηθώ  ότι πολλά πράγματα τα οποία στην πραγματικότητα αποτελούν κοινότυπα στοιχεία της ζωής τα εννοείς αυτού του είδους αρχές με τα κηρύγματα σου.» Του σφύριξα μέσα από τα δόντια μου.
Έχουμε αναχωρήσει  από τον λιμένα Μαρίνα Ντι Καράρα της Ιταλίας με προορισμό την Γκάνα προς φόρτωση και με τελικό προορισμό την Ιαπωνία για εκφόρτωση.
Ενδιάμεσα προγραμματίστηκε να προσεγγίσουμε τα Κανάρια νησιά προς παραλαβή τροφίμων, λιπαντικών και καύσιμα.
Ο πλοίαρχος  ένας σαρανταπεντάρης άνδρας ψηλός με γκρίζους κροτάφους , στρογγυλό καλοξυρισμένο πρόσωπο, γενικά η εικόνα του ήταν παχουλή και κάπως νεανική, ένα σύνηθες χαρακτηριστικό που ταιριάζει πολύ σε επιχειρηματίες, με το πουκάμισο του να κρέμεται συνήθως έξω από το παντελόνι. 
Έχει αναλάβει καθήκοντα πλοιαρχίας στην εταιρεία που εργάζομαι για πρώτη του φορά. 
Μέχρι πρόσφατα εργαζόταν στην ισραηλινών συμφερόντων ναυτιλιακή εταιρεία ΖΙΜ LINE.
Μια φυσιογνωμία ενός γνήσιου αρβανίτη από τα Μεσόγεια Αττικής, με σεβασμό στις νομοθετημένες απαιτήσεις και τους κανόνες που πρέπει να εφαρμοστούν για τη διαχείρισή της λειτουργίας των ποντοπόρων πλοίων.
Η εταιρεία μας είναι μια οικογενειακή εταιρεία, τα πληρώματα της είναι στο σύνολο τους μόνιμα στελέχη από τον απλό ναύτη μέχρι τον πλοίαρχο, προσαρμοσμένα σε περιβάλλον λειτουργίας που επιτρέπει μερικές ανώδυνες αποκλίσεις από τους δικονομικούς κανόνες συνεργασίας προς όφελος όλων μας.
Η καρδιά της πρώτης σύγκρουσης μας βρέθηκε στο αίτημα που έχει να κάνει με τα χρήματα προκαταβολών του πληρώματος στους λιμένες προσέγγισης.
Φιλικά τον προτρέπω να πάρει εδώ στα Κανάρια νησιά αρκετά δολάρια γιατί στο πρώτο Αφρικανικά λιμάνια, όλο και κάποιο από τα μέλη του πληρώματος θα του ζητά χρήματα προκαταβολής, εκτός δηλωμένης λίστας.  Αυτό μου έχει δείξει η μέχρι σήμερα σύντομη εμπειρία μου με τα πληρώματα της εταιρείας.
Εκεί το έφερε η κουβέντα για κανόνες και αρχές, για τοπικά νομίσματα και όλα τα παρελκόμενα που σέρνουν οι κανόνες για να μας δυσκολεύουν τη ζωή πολλές φορές αντί να την διευθετούν.
Με κοίταξε με ύφος σκυθρωπό και γεμάτο δυσφορία, σχεδόν με θυμό.
Δεν δεχόταν ν' ακούσει κουβέντα .... 
 «Τα πληρώματα, θα παίρνουν αυτά που δηλώνουν μόνο και σε τοπικό νόμισμα  όπως αυτά ορίζονται από τις συμβάσεις εργασίας τους, και σε όποιον αρέσει..»
«Αυτό είναι! Στα πρώτα λιμάνια θα ζήσουμε ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί....»  Σκέφτηκα μεγαλόφωνα.
Η νύκτα έπεφτε. Η θάλασσα ήταν ήρεμη, το φεγγάρι μόλις που φαινόταν μέσα από τα σύννεφα, το πλοίο ταξίδευε αρμονικά στην απέραντη ηρεμία.
Την επομένη το πλοίο αγκυροβολεί στο Λας Πάλμας.
Το Λας Πάλμας είναι γραφικός θαλάσσιος λιμένας στη βορειοδυτική ακτή της ομώνυμης πόλης των Καναρίων νήσων, στα μέσα του Ατλαντικού, στα σταυροδρόμια μεταξύ της Ευρώπης  της Αφρικής και της Αμερικής. Το παλαιότερο μέρος έχει τις στενές, οδούς και τα παλαιά κτήρια, συμπεριλαμβανομένου ενός καθεδρικού ναού από το 1492 .
Είναι ένας αγαπημένος προορισμός των διακοπών για τους Ισπανούς και όχι μόνο.
Για αιώνες, ο λιμένας του Λας Πάλμας είναι η παραδοσιακή βάση των σκαφών στο δρόμο τους μέσω του μέσου Ατλαντικού ωκεανού. Η πόλη έχει αρκετά πάρκα, απλώνονται όσο βλέπει το μάτι, η γαλήνη τους είναι απόλυτη με πολλές αλέες και αιωνόβια υποτροπικά δένδρα.
Έγινε ανεφοδιασμός του πλοίου, σε τρόφιμα,  καύσιμα και λιπαντικά.
Ο ναύκληρος του πλοίου, ένας  πεπειραμένος ναυτικός από τον Άγιο Νικόλαο Βοιών... Στα Βάτικα της Λακωνίας.....  με πληροφόρησε ότι τα βαρέλια που θα αδειάσουν από τα λιπαντικά που παραλάβαμε, μια εκατοντάδα περίπου, θα μας φανούν πολύ χρήσιμα στον λιμένα φόρτωσης.
Με την πάροδο του χρόνου ο πλοίαρχος μας έδειξε μεγάλη ικανότητα να κερδίζει τις εντυπώσεις, ένας άριστος επαγγελματίας, συνεργάσιμος, αποτελεσματικός με ευθύτητα λόγων και πράξεων να τον διακρίνει. Αυτό που στην καθημερινή συναλλαγή μας ονομάζουμε ντομπροσύνη, ακεραιότητα χαρακτήρα.
Απλώς ορισμένες φόρες, σύμφωνα με τη δική μου θεώρηση, δυσκολευόταν να παρακάμψει με την ευλυγισία της στιγμιαίας απόκλισης τους κανόνες και τις αρχές  όταν αυτό είναι απαραίτητο μεν, μη ουσιώδες δε, ώστε να λειτουργεί το σύστημα όσο επιτρέπεται χωρίς  παρενέργειες.
Ήταν πνευματώδης , ετοιμόλογος, μια σταθερή πηγή έμπνευσης, με γνήσια αριστοφάνεια κριτική στα γεγονότα. Ταυτόχρονα είχε το προνόμιο να κατέχει και να χειρίζεται άριστα τέσσερις πέντε γλώσσες.
«Πως τα καταφέρνεις βρε αθεόφοβε!» Τον ρωτούσα.
«Με βοηθάνε τα αρβανίτικα μου.» Απαντούσε.
Με μια έμφυτη κοινωνικότητα είχε απίθανο ταλέντο τα στο να διηγείται ιστορίες.
Μου άρεσε μια οικογενειακή του αφήγηση, που σας την διηγούμαι αλλά δυστυχώς η ψυχή της ιστορίας είναι η ίδια η αφήγηση του πλοιάρχου που δεν μεταφέρεται στη γραφή.
Στα πρώτα χρόνια της πλοιαρχίας του ταξιδεύει με την σύζυγο του.
Η κυρία Άννα, μια Κυριακή θέλησε να φτιάξει ένα σπιτικό γαλακτομπούρεκο, να το σερβίρει στον απογευματινό καφέ. Αφού το παρασκεύασε και το μέλωσε, έτοιμο  πλέον παίρνει το ταψί να το μεταφέρει στο σαλόνι  να σερβίρει το πλήρωμα.
Δυστυχώς στην πόρτα εξόδου από την κουζίνα στον αλουέ [διάδρομο], σκόνταψε και το ταψί βρέθηκε αναποδογυρισμένο με το γαλακτομπούρεκο στο δάπεδο.
Σύμπτωση στο διάδρομο βρισκόταν ο πρώτος μηχανικός του πλοίου ένας ευχάριστος άνθρωπος, με πηγαίο χιούμορ και έξω καρδιά. Βλέποντας το ατύχημα, δεν χάνει την ψυχραιμία του σκύβει ατάραχος σηκώνει το ταψί μαζί το περιεχόμενο που συμμάζεψε από το δάπεδο, το δίνει πίσω στην καπετάνισσα, και βουτώντας το χέρι του μέσα στο περιεχόμενο αποσπά ένα μεγάλο κομμάτι και αρχίζει κυριολεκτικά να το καταβροχθίζει.
Δείχνοντας σαν τυλιγμένος σε μια απόλυτη ευτυχία από ευχαρίστηση που νοιώθει από τη γεύση του, γυρίζει και λέει στην καπετάνισσα.
«Κυρία Άννα μη μου στενοχωριέσαι, είναι απίθανη σου λέω, καλύτερη τυρόπιττα δεν έχω δοκιμάσει στη ζωή μου, θα πάρω ένα κομμάτι ακόμη, μου επιτρέπεις πιστεύω.»
Κόκκαλο η  κυρία Άννα, άρχισε ένα νευρικό  γέλιο, που κατέληξε να γίνει χαρούμενο, απελευθερωτικό.
Η άφιξη στο λιμένα φόρτωσης έγινε το λυκόφως μιας θαυμάσιας ημέρας με ασυννέφιαστο ουρανό, και ο ορίζοντας πέρα στο τροπικό δάσος έδειχνε χρυσαφιά υπέροχος κάτω από τις ακτίνες του Ήλιου που έδυε.
Το Τακοράντι  είναι μια πόλη της Γκάνας στη Δυτική Αφρική κοντά στον ισημερινό, ένας λιμένας σε βαθιά νερά που εξυπηρετεί και ευημερεί από τα μεταλλεύματα που μεταφέρονται από την ενδοχώρα.
Η χρησιμότητα των βαρελιών έγινε ορατή από την πρώτη ημέρα.
Τοπικοί ψαράδες που έχουν μάθει την ύπαρξη τους, καταφθάνουν φορτωμένοι με αστακούς γαρίδες  καβούρια και λογής θαλασσινά  για ανταλλαγή με τα άδεια βαρέλια. Η κατάληξη ήταν  μετά την πρώτη εβδομάδα να είναι φορτωμένα τα τραπέζια στην τραπεζαρία με τα παραπάνω εδέσματα και κανείς  να μην τα πλησιάζει.
Μπουχτίσαμε στον αστακό τα καβούρια και τα υπόλοιπα θαλασσινά.
Βρισκόμαστε στην έναρξη της φόρτωσης που με επισκέφτηκε στο γραφείο μου νεαρός άνδρας αφρικανός μια συμπαθητική φιγούρα μέτριο ανάστημα, η γεροδεμένη κορμοστασιά  του θύμιζε αθλητή, και το φωτεινό του πρόσωπο φανέρωνε άτομο που έχει ζήσει σε αστικό περιβάλλον. Μου δείχνει κάποια χειρόγραφα πιστοποιητικά ότι έχει εργαστεί σε ελληνικά πλοία, έχει δε μεγάλη ανάγκη από εργασία, θα το εκτιμούσε εάν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον από πλευράς μας να του δώσουμε την ευκαιρία να εργαστεί για όσο διάστημα θα παραμείνει το πλοίο στον λιμένα. Θα είναι ευχαριστημένος με την διατροφή του και κάποιο μικρό ημερομίσθιο τρία με τέσσερα δολάρια ημερησίως. Συμφώνησα να μείνει στο πλοίο για καθαρισμούς και βαφές σεντινών μηχανοστασίου, θα έχει ημερομίσθιο οκτώ δολάρια την ημέρα, την διατροφή του, και εάν μείνουμε ικανοποιημένοι θα υπάρξει και ένα μικρό έξτρα οικονομικό δώρο. Τα μάτια του άστραψαν με μια ξαφνική λάμψη συγκίνησης και χαράς , το πρόσωπο του φωτίστηκε από ενθουσιασμό, τα λόγια του μπερδεμένα από την ευχάριστη έκπληξη που τον συνεπήρε.
Το αντίτιμο της εργασίας ήταν μοναδικό, πέρα από κάθε προσδοκία πλουσιοπάροχο για τα στάνταρ της χώρας του.
Όρμησε μου άρπαξε τα χέρια δυνατά τα έσφιξε, γεμάτος έξαψη, μη γνωρίζοντας πως αλλιώς να δείξει την ευχαρίστηση του.
Το όνομα του ήταν Ανρί, μου εκμυστηρεύτηκε ότι είχε μεγαλώσει στη Γαλλία,  βρέθηκε εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα πίσω στην πατρίδα του για οικογενειακούς λόγους και σύντομα σκοπεύει να ξαναγυρίσει στην Ευρώπη.
Περιμένοντας το φορτίο του μεταλλεύματος από την ενδοχώρα το πλοίο θα παρέμενε στο λιμάνι το λιγότερο για είκοσι ημέρες.
Η ζωή στη διάρκεια της φόρτωσης κυλούσε σε ήρεμους ρυθμούς, είχα εφοδιαστεί ένα σεβαστό ποσό από δολάρια και είχα ενημερώσει το πλήρωμα μηχανής, εάν  έχουν ανάγκη από χρήματα πέρα από την προκαταβολή που πολύ μετρημένα ζητούν όπως πάντα στην άφιξη, να απευθύνονται σε μένα και να μην ενοχλούν τον πλοίαρχο, μόνο με μέτρο και ευθύνη, να μην ξεχνάμε ότι πρώτα και πάνω από όλα είναι η οικογένεια, κάθε δολάριο δε που σπαταλάμε σημαίνει ότι αφαιρείται ένα μπουκάλι γάλα από τη διατροφή της οικογένειας και του παιδιού.
Δεν χρειάστηκε να με ενοχλήσουν, γιατί ο αρβανίτης είχε μεριμνήσει, είχε  εφοδιάσει το ταμείο του, πρόβλημα δεν υπήρχε, αποδεικνύοντας ότι πέρα από ντομπροσύνη , είχε μια καθαρή και έντιμη καρδιά.
Τελικά ήταν ένας καλοσυνάτος τύπος, με αρχές πάνω από όλα.
Τις τελευταίες ημέρες φόρτωσης, εζήτησα από τον Ανρί, δίδοντας του το ανάλογο αντίτιμο, να μου προμηθεύσει μια ποσότητα με χώμα κατάλληλο για κήπους, και μερικούς κορμούς από το φυτό Yucca σαν αυτούς που  διαπίστωσα ότι υπάρχουν  σ’ αφθονία στους κήπους και τους αγρούς στα πέριξ της πόλης.
Το Yucca είναι ένα γένος από αιωνόβιους θάμνους και δένδρα της οικογένειας,  Agavaceae.  Τα 40-50 είδη του είναι αειθαλές στην ανάπτυξη δένδρα μέχρι και πάνω από πέντε μέτρα ύψος, με πυκνά σπειροειδώς τακτοποιημένα φύλλα σαν  ξιφολόγχες πάνω από έναν ευδιάκριτο βασικό κορμό, ο φλοιός είναι γκρίζος, καφετής, καλυμμένος με φύλλα κοντά στην κορυφή, που γίνεται ακανόνιστος τραχύς και φολιδωτός κοντά στο έδαφος. Τα φύλλα είναι μακριά, κυρτά, παχιά, πολύ άκαμπτα, και γαλαζοπράσινα στο χρώμα. Τα λουλούδια του είναι άσπρα, έχοντας μερικές φορές μια πορφυρή χροιά, με μίσχο σε σχήμα καμπάνας, που παράγονται σε μια συμπαγή βολβοειδή συστάδα ψηλά στην κορυφή του φυτού. Τα φρούτα είναι σαρκώδη και πράσινα, και ωριμάζοντας αποκτούν δερματοειδή σκούρο καφετή χρώμα.
Ήταν το απόγευμα μιας μουντής ημέρας από την τροπική ζέστη και την σαν ομίχλη υγρασία της ατμόσφαιρας σε συνδυασμό με την γλυφή μυρωδιά από την σκόνη που αναδυόταν στον ιμάντα φόρτωσης του σιδηρομεταλλεύματος.
Στον ουρανό υπήρχε ένα πολύ βαρύ γκρίζο, στο βάθος απλωνόταν η  μελαγχολική γη.
Στη προβλήτα, εμπρός στη σκάλα του πλοίου έχει παρκάρει ένα αυτοκίνητο Σιτροέν στεϊσιον, με τον Ανρί να βρίσκεται στη θέση του συνεπιβάτη και με οδηγό μια νεαρή μιγάδα, στην οροφή του είναι φορτωμένο με πολλούς κορμούς από το φυτό Yucca.
Είναι η στιγμή που ανοίγοντας την πόρτα από το αυτοκίνητο η οδηγός  ένα νεανικό πρόσωπο, ξεπρόβαλλε, κοίταξε γύρω της και κατέβηκε στην προβλήτα εκεί στην αρχή της σκάλας στο σκονισμένο δάπεδο.
Τι στην ευχή συμβαίνει εδώ αναρωτήθηκα, σφυρίζοντας από θαυμασμό βλέποντας το ατελείωτο κορμί να ξεδιπλώνεται μπρος μας, με το θαλασσί πουκάμισο και την κοντή μαύρη φούστα που φορούσε. Η αδρεναλίνη κύλησε στις αρτηρίες μου.
Αξιοθαύμαστα προσόντα ένας συνδυασμός από αστραφτερά βιολετιά μάτια με αθώο βλέμμα, κορμί αρχαίας  ελληνίδας θεάς, μακριά πόδια, ψηλό ευθυτενές ανάστημα που πρέπει να πλησίαζε το ένα και ογδόντα, κοντά πολύ μαύρα τα μαλλιά της και τα μισάνοικτα χείλη της χυμώδη φρούτα. Το χαμόγελο της, υψηλή αισθητική, το συναντούσες στις διαφημιστικές αφίσες των δρόμων που ομόρφυναν την καθημερινότητα μας.
Ομορφιά απόμακρη, απλησίαστη, πρόσωπο εξαιρετικά καθαρό και κανονικό, σαν σχεδιασμένο από μολυβί με πολύ λεπτή μύτη, ήταν το απόλυτο όνειρο, δεν υπήρχε επάνω της χυδαιότητα η πρόκληση.
Σύσσωμο το πλήρωμα του πλοίου μηδέ τους εργάτες εξαιρουμένους  ξεσηκώθηκαν εγκατέλειψαν τις ασχολίες τους έχουν πιάσει αμφιθέατρο την κουπαστή του πλοίου και τα μαγεμένα βλέμματα τους ταξίδευαν στο φινετσάτο κορμί της.
Ποιος θα τολμούσε να διανοηθεί αυτή την πραγματικότητα, που εμφανίστηκε απρόσμενα μπροστά μας μέσα στο σκονισμένο μουντό περιβάλλον, δεν είναι ένα συνηθισμένο γεγονός,  η ζωή είναι απείρως πιο παράξενη και από την φαντασία που μπορεί να επινοήσει ο νους του ανθρώπου σκέφτηκα.
Ένα λεπτό αργότερα που ο Ανρί ανέβηκε στο πλοίο, διόλου δεν κράτησα διακριτικότητα.
«Ανρί!» τον ρώτησα  με μια έκφραση έντονης περιεργείας. «Πως βρέθηκε στα μέρη μας αυτή η λαμπερή ομορφιά, η κομψή ύπαρξης, ο δραπέτης του παραδείσου;»
Σήκωσε τους ώμους του, με το μόνιμα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο του, έκανε μια παύση σα να φρεσκάρισε την μνήμη του για ν’ απαντήσει στην απορία μου.
«Δεν είναι και καμία μεγάλη ιστορία, απλώς είναι μια  πολύ καλή φίλη γνωριζόμαστε από την Γαλλία και έχει έρθει αυτές τις ημέρες στην πατρίδα για διακοπές, επιστρέφει στο Παρίσι μεθαύριο, όπου απασχολείται σε εργασίες σχετικές με την παρουσίαση της γυναικείας  μόδας.»
«Δεν θα προσβάλλω την νοημοσύνη σου λέγοντας σου ότι να έχεις το νου σου, γιατί έχω ακούσει αρκετές ιστορίες με τα μοντέλα από το Παρίσι, να συνηθίζεται το φαινόμενο να κουβαλούν και κάποια συσκευασία στο γυρισμό τους από την πατρίδα.»
Χαμογέλασε πλατιά, χωρίς δυσαρέσκεια, με κατανόηση.
«Έλα το βράδυ στο ξενοδοχείο να πιούμε ένα ποτό θα είναι στην παρέα.» Μου λέει.
«Δεν έχω πληρώσει το λογαριασμό και μου έκοψαν το τηλέφωνο του απάντησα.»
Με κοιτούσε περίεργα, γελώντας βεβιασμένα,  προσπαθώντας να καταλάβει.
«Για να κατέβω τη σκάλα του πλοίου, πρέπει να πάρω άδεια πέρα μακριά από την πατρίδα και όπως καταλαβαίνεις χωρίς τηλέφωνο άδεια δεν υφίσταται.»
Ξαναγέλασε τώρα τρανταχτά, χαρούμενα, ευχαρίστα.
«Εσύ χάνεις.» Μμου απάντησε με καλή διάθεση όπως συνήθιζε.
Η φόρτωση έλαβε τέλος και άρχισαν οι προετοιμασίες αναχώρησης. Μια παράμετρος της αναχώρησης έχει να κάνει με τους λαθρεπιβάτες. Στην διάρκεια του έλεγχου ο καμαρότος του πλοίου ανακάλυψε νεαρό Αφρικανό κρυμμένο σε χώρο παρακείμενο στις αποθήκες τροφίμων. 
Ένα νεαρό φοβισμένο παλικάρι δεκαεπτά-δεκαοκτώ χρονών περίπου.
Είναι μια υπόθεση που χρειάζεται ευελιξία στο χειρισμό της πρότεινα στον πλοίαρχο. «Έχω κάποια εμπειρία από παρόμοιες υποθέσεις στο πρόσφατο παρελθόν, γι’ αυτό απαιτείται ψυχραιμία για την λύση, γνωρίζω ότι ο νεαρός  λογικά πρέπει να διαθέτει διαβατήριο το οποίο κάπου το έχει κρυμμένο.
Να του δώσουμε μια ευκαιρία λοιπόν να πάρει το διαβατήριο του και να αναχωρήσει από το πλοίο μας χωρίς να γίνει αντιληπτός από τις τοπικές αρχές που ήδη βρίσκονται στο πλοίο για την προσωπική του ασφάλεια και σωματική του ακεραιότητα.»         
«Φαντάζομαι, να μη πω ότι είμαι απόλυτα σίγουρος ότι κάποιο άλλο πλοίο την επομένη προσέγγιση, θα έχει το ίδιο πρόβλημα με αυτό που εμείς αντιμετωπίζουμε τώρα, για το λόγο αυτό θα καλέσω τις αρχές να τον παραδώσω.» Μου απάντησε.
Ήταν φανερό πως δεν κατανοούσε τον αφρικάνικο κόσμο.
«Με ξέρεις πολύ καλά ώστε γνωρίζεις ότι δεν είναι κομπασμός από μέρος μου αν πω ότι προσεγγίζεις την υπόθεση με έλλειψη φαντασίας, και υποθέτω πως πολύ γρήγορα θα αντιληφθείς, ότι  η λαμπρή λογική σου δεν διαθέτει επίπεδο διαίσθησης και αυτό είναι το λάθος, το να είσαι τόσο ενθουσιώδης λάτρης στους κανόνες και τις αρχές έχει και παρενέργειες να το ξέρεις.» Του απάντησα
Υπήρξαμε μάρτυρες μιας τρομερής σκηνής εκεί στην είσοδο  του εξωτερικού  διάδρομου του πλοίου μας, από την συμπεριφορά των αρχών στο νεαρό λαθρεπιβάτη. Είχαμε να κάνουμε με πολύ σκληρούς ανθρώπους, ασυνήθιστα σκληρούς για την δική μας λογική.
Με ένα ραβδί τον κακοποίησαν ανελέητα, χτυπώντας τον βάναυσα, αλύπητα, και είναι πιο τρομερό καθώς πρόκειται για ένα κακόμοιρο, νεαρό, άκακο αγόρι στην πιο τρυφερή ηλικία, που το μόνο που ονειρευόταν ήταν μια καλύτερη ημέρα στη ζωή του.
«Τώρα είναι αργά για να ματώνει η αξιαγάπητη και τρυφερή καρδιά σου.» Του είπα. «Αναμφίβολα τα επινοητικό μυαλό σου έχει άλλες ιδέες για την νομιμότητα.» Συμπλήρωσα..
Είχε μαλακώσει μεμιάς, η κατάσταση και τα εξαντλημένα  χαρακτηριστικά του παιδιού, θα μαλάκωνε την καρδιά οποιουδήποτε.
Τότε είναι που το αρβανίτικο ταμπεραμέντο της ψυχής του, υπερίσχυσε ολοκληρωτικά κάθε άλλης σκέψης.
«Αν σου επιτεθούν μπορείς μοναχά να αντιδράσεις, η να το σκάσεις, μα δεν γίνεται κανείς πιο αθώος με το να μένει ακίνητος και αφεθεί να τον κομματιάσουν.» Μου δήλωσε γεμάτος θυμό.
Δραστήρια κινήθηκε και πήρε από τα χέρια τους το εξαντλημένο αγόρι, συγκράτησε με κόπο την οργή του που τον έπνιγε, και απεύθυνε έξαλλος τον λόγο στον επικεφαλής από τις αρχές, στηλιτεύοντας τις ενέργειες τους.
«Στο πλοίο του δεν επιτρέπει να γίνονται κακοποιήσεις, και περισσότερο όταν πρόκειται για νεαρούς ανηλίκους, υποχρέωση σας είναι η προστασία τους.»
« Δεν ωφελεί πιστεύω ούτε είναι  ώρα για μαθήματα, που αφορούν τους κοινωνικούς θεσμούς και τα  κοινωνικά συμβόλαια μεταξύ των ανθρώπων μιας κοινωνίας. Ο πράκτορας του πλοίου θα τους πείσει να το αφήσουν ελεύθερο το παλικάρι με το αζημίωτο βέβαια. Τα γνωρίζεις άλλωστε, ότι απλά απαιτούνται μερικές κούτες τσιγάρα και δυο τρία μπουκάλια ουίσκι για να τελειώσει αυτή η ιστορία κάπως πιο ευχάριστα. Έτσι λειτουργεί η κρατική μηχανή σε τούτα τα μέρη και όχι μόνο.» Του είπα,.... συμπληρώνοντας ταυτόχρονα... 
«Έχω την εντύπωση… Λάθος! Την πεποίθηση ήθελα να πω….  ότι η συνεργασία σου με τους Ισραηλινούς αλλοίωσαν το αρβανίτικο DNA… σου… Με χαρά βλέπω επανακάμπτεις σε γνώριμα ύδατα..» 
------------------
Βρισκόμουν  ναυτολογημένος ήδη σε άλλο πλοίο, όταν έμαθα ότι το προηγούμενο πλοίο πουλήθηκε στους Νορβηγούς. Η παράδοση του πλοίου έλαβε χώρα στην Ελευσίνα και με πλοίαρχο ακόμη τον ίδιο.
Σήμερα είμαστε κουμπάροι.
Στη μεγάλη βεράντα του σπιτιού του υπάρχουν δυο τεράστιες γλάστρες με φυτά Yucca ολόκληρα δένδρα πλέον. Η σύζυγος μου του έχει υποσχεθεί ότι κάποια μέρα θα απουσιάζουν γιατί δεν του ανήκουν απλώς τους έκανε χρησικτησία που δεν την θεωρεί νόμιμη..

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

 
Web Informer Button