'
..Στη Θεσσαλονίκη περασμένα μεσάνυχτα του Σαββάτου προς ξημερώματα της Κυριακής, όπως είδαμε η Ναυσικά και η Ανδρομάχη είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε προχωρημένη σεξουαλική συνεύρεση και να ζήσουν μια συναρπαστική και γεμάτη έντονη σεξουαλική ενέργεια και πάθος λεσβιακή εμπειρία, παρασυρμένες από το ανομολόγητο πάθος της μιας για την άλλη, που κατέκλυσε τα κορμιά τους, θόλωσε το μυαλό τους και εξαφάνισε την λογική τους με αποτέλεσμά να κάνουν το τόλμημα να επιδοθούν σε τολμηρά σεξουαλικά παιχνίδια μεταξύ τους. Η αλήθεια είναι πως μερικά χρόνια πριν δεν θα είχαν διανοηθεί ακόμη και να να συζητήσουν το εν λόγω θέμα, πόσο μάλλον να μοιραστούν μαζί την εμπειρία ως δυο ετερόφυλες γυναίκες να τολμήσουν να δοκιμάσουν το σεξ η μια με την άλλη. Υπερβαίνοντας κάθε εμπόδιο, το πάθος υπερίσχυσε της όποιας λογικής τους και με αμοιβαίο σεβασμό επιτρέποντας και στις δύο να είναι ανοιχτές και ειλικρινείς μεταξύ τους, μοιράστηκαν πολλαπλούς οργασμούς σε σύντομο χρόνο μέχρι τον «επόμενο γύρο», δεδομένου ότι σαν γυναίκες ήξεραν τι ήθελαν και κατ΄επέκταση πως να φέρει την κορύφωση της σεξουαλικής διέγερσης η μία στην άλλη. Το πάθος είναι θεόσταλτο από την Αφροδίτη δηλώνει στους στίχους του ο Ευριπίδης και «είναι φυσικό, άμα οι θεοί το θέλουν, οι θνητοί να σφάλλουν». Το πάθος και η ηδονή που έζησαν εκείνο το Σάββατο δεν το είχαν βιώσει ποτέ ξανά στη ζωή τους, παρόλο που και των δυο η ερωτική ζωή τους είναι πολύ δραστήρια. Τις έκανε να απενοχοποιήσουν το λεσβιακό σεξ, να αγαπήσουν το σώμα τους να μην έχουν ταμπού στο κρεβάτι. Απλά αφέθηκαν. Σαν γυναίκες ήξεραν ακριβώς που και πότε να αγγίξει η μια την άλλη. Τι ήθελαν να ακούσουν, να λέει η μια στην άλλη. Νοιαζόταν να ικανοποιήσει η μια την άλλη. Δεν θα ξεχάσουν τον τρόπο που προσπαθούσε να ικανοποιήσει η μια την άλλη και αυτό τους δημιουργούσε ένα επίπεδο εμπιστοσύνης, επιτρέποντας και στις δύο να αισθάνονται ασφαλείς μεταξύ τους, μεχρι που αποφάσισαν πως το σεξ με γυναίκα είναι αλλιώς και αγκαλιασμένες έπεσαν σε βαθύ ύπνο στο άνετο και αναπαυτικό κρεβάτι του ξενοδοχείου!
Πίσω στην Αθήνα τον Αλκιβιάδη το ίδιο σαββατόβραδο τον απασχολούσε κάτι που πολύ απλά μπορεί να συμβεί στον καθένα. Από νωρίς βιώνει το αίσθημα της μοναξιάς του σε μια φορτισμένη συναισθηματική κατάσταση, έχοντας έντονες νυχτερινές αϋπνίες, και οι αϋπνίες τον ταξίδευαν στα μονοπάτια της μνήμης, και του ζητούσαν επίμονα να ζήσει ανεκπλήρωτες ερωτικές επιθυμίες! Η αιτία που ζει τις εσωτερικές ενσυνείδητες συγκρούσεις του είναι η ερωτική επιθυμία για μια γυναίκα, που σήμερα την είδε μετά από χρόνια με μια λαχτάρα που κατάφερε να τον αγγίξει και να χαραχτεί βαθιά στην συνείδηση του απρόσμενα το μεσημέρι του Σαββάτου και του δημιουργεί την αίσθηση πως μέσα του γεννιέται κάτι μυστικό, κάτι συνωμοτικό, μα και ανησυχητικό μαζί, και ο νους του αδυνατεί να σταματήσει να τη σκέφτεται. Η μορφή της είχε κάνει νυχτερινή απόβαση στο μυαλό του και στη σκέψη της δεν ησυχάζει με τίποτα. Νιώθει απόψε αυτό το ρομαντικό συναίσθημα γι αυτή τη γυναίκα με τον ψυχισμό ενός εφήβου, τότε που έψαχνε τη ζωή του χωρίς να ξέρει πού θα τη βρει. Ένιωσε ένα μικρό τσιμπηματάκι στην καρδιά με τις αναδυόμενες σκέψεις. Είχε πρόσφατα αφήσει πίσω του τα σαράντα του χρόνια κι η Βαλερία σήμερα του είχε φανεί ίδια με την αέρινη οπτασία που έβλεπε στα εφηβικά του όνειρα. Και σήμερα στα σαράντα του χρόνια γνωρίζει ότι η σεξουαλική επιθυμία είναι ένα πάθος στο οποίο υπάγονται όλα τα άλλα πάθη και στο οποίο όλα ενώνονται και η πραγματική ευτυχία στηρίζεται στις αισθήσεις και η αρετή δεν ικανοποιεί καμιά από αυτές!
Η ιστορία του ξεκίνησε όπως κάπως έτσι ξεκινούν πολλές ιστορίες οι οποίες συμβαίνουν κάποτε! Όταν ξημέρωσε το Σάββατο τίποτα δεν προανήγγειλε ότι αυτό το συνηθισμένο Σάββατο που απολάμβανε τη προσωρινή μοναξιά του θα ερχόταν κάποια στιγμή να πολιορκείται από μύχιες και ανεκπλήρωτες ερωτικές επιθυμίες, και το ενδιαφέρον και η προσοχή του να εστιάζεται σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που έγινε η εφήμερη ηρωίδα του και το αντικείμενο του αναπάντεχου ερωτικού του πάθους η γοητευτική Βαλερία με την απαράμιλλη κομψότητα της. Όχι, ειλικρινά, τίποτα δεν προμήνυε την τρελή τροπή που θα έπαιρναν οι σεξουαλικές του διαθέσεις απ' τα επερχόμενα γεγονότα.
Ο Αλκιβιάδης άνοιξε τα μάτια του στις επτά και δέκα. Τον είχε ξυπνήσει η καμπάνα της μικρής εκκλησίας τους, η μέρα φάνταζε ωραία, ηλιόλουστη, κάτι που έπρεπε να εκμεταλλευτεί, μια και το φθινόπωρο ήταν προ των πυλών. Ως συνήθως, τεντώθηκε απλώνοντας τα χέρια του στο κρεβάτι τα σεντόνια ήταν κρύα. Η Ανδρομάχη η εδώ και δέκα πέντε χρόνια σύντροφος του, είχε ήδη αποδράσει από χθες Παρασκευή πρωί για τη τριήμερη εκδρομή της.
Πήγε στο μπάνιο, έκανε την πρωινή του τουαλέτα έπλυνε τα δόντια του, μετά πήγε στο δωμάτιο έβγαλε τις πιτζάμες του και έβαλε ρούχα εργασίας κήπου. 'Έφτιαξε το πρωινό καφέ του, πήγε βόλτα το σκύλο, καθάρισε το κλουβί με τον παπαγάλο άνοιξε το Κομπιούτερ και έλεγξε τα Εmail του. Ο Αλκιβιάδης αυτό το ΠΣΚ ζει τη προσωρινά εργένικη ζωή του χαλαρός και νηφάλιος. Ξεκινώντας η μέρα του χωρίς αναταράξεις σαν να βρισκόταν σε ήρεμα νερά, ήταν η Ανδρομάχη του που του προκάλεσε μια ανησυχία! Συνήθως όταν απουσίαζε τον έπαιρνε πάντα πρώτη τηλέφωνο απ' τα άγρια χαράματα να μιλήσουν, να έχουν επαφή. Σήμερα ασυνήθιστο περνούσε η ώρα, ανέβηκε ο ήλιος και το τηλέφωνο δεν κτύπησε! Την πήρε πρώτος εκείνος και το τηλέφωνο δεν του απαντούσε. Ανησύχησε! Την πήρε και πάλι, άργησε να το σηκώσει και όταν το σήκωσε του δικαιολογήθηκε πως την πήρε βαθιά ο ύπνος γιατί από βραδύς τη ταλαιπώρησαν οι κολικοί της! Ο Αλκιβιάδης ανησύχησε και αναστατώθηκε που η Ανδρομάχη του βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα τέτοιο δυσάρεστο γεγονός μα η ίδια τον καθησύχασε, λέγοντάς του πως όλα είναι καλά και ήταν κάτι περαστικό και πάει της πέρασε! Τον διαβεβαίωσε πως ήδη ένιωθε πολύ πιο ευχάριστα αναμένοντας τις προγραμματισμένες εξόδους σ’ αυτή την τριήμερη «απόδραση» της που συμβάλλουν ακόμη περισσότερο στην καλή της διάθεση, και της προσφέρουν μία ανάλαφρη διάθεση ελευθερίας και παράλληλα θα ξεδώσει, θα εκτονωθεί, και θα αποβάλει άγος, νεύρα και φυσικά την κακή διάθεση.
«Ανδρομάχη Μωρό μου! Με έκανες ν’ ανησυχήσω. Καλά εγώ έλειπα από δίπλα σου! Ο ρασοφόρος ο φίλος μας που ήταν να σου συμπαρασταθεί στη ταλαιπωρία σου; Η Ναυσικά;!»
«Η Ναυσικά ο Θεός να την έχει καλά, χάρις την αδελφική φιλία που μας ενώνει μου συμπαραστάθηκε στις ιδιαίτερες αυτές στιγμές μου με αλληλεγγύη και εχεμύθεια αγάπη μου! Ευτυχώς που ήταν κάτι περαστικό, μπορεί να με ταλαιπώρησε αλλά σημασία έχει που στο τέλος όλα πήγαν καλά! Ήταν κάτι που το έζησα πολύ έντονα τη νύχτα αλλά δεν χρειάζεται να υπερβάλουμε και εσύ δεν χρειάζεται να ανησυχείς αγάπη μου γιατί έχω βρει το κατάλληλο καταπραϋντικό και να τώρα με την κουβέντα μας καθυστερώ να πάρω πάλι τη δόση μου στην ώρα της!»
«Ναι έχεις δίκιο αγάπη μου να μην σε καθυστερώ, και σε παρακαλώ Ανδρομάχη μου να προσέχεις τον εαυτό σου και να μη μου ταλαιπωρείσαι! Άλλωστε το ταξίδι το έκανες για να ξεδώσεις από τα καθημερινά. Ο καιρός πως είναι στη Θεσσαλονίκη;»
«Εντάξει αφού το είπαμε αυτό, ότι και να ήταν πάει και πέρασε! Καλά είμαι τώρα και σ΄ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου. Ο καιρός είναι τέλειος αν και η πρόγνωση αναφέρει βροχή. Εσύ πως είσαι αγάπη μου; Για πες μου, σου λείπω;»
«Καλά είμαι αγάπη μου απλά μου λείπεις αλλά εσύ μη το σκέφτεσαι κοίτα να περνάς όμορφα και μη σε νοιάζει εγώ εδώ είμαι και θα σε περιμένω να μου πεις ωραίες και πολλές ιστορίες του ταξιδιού σου! Φιλιά πολλά!.»
«Κούκλε μου! δεν ξέρεις πόσο σε λατρεύω!» του ψιθύρισε. «Ποσό σε λατρεύω όταν είσαι τόσο χαλαρός και τρυφερός μαζί μου ! Σου στέλνω πολλά φιλιά.»
Η αλήθεια είναι πως όταν ο Αλκιβιαδης ακούει τη φωνή της Ανδρομάχης, ειδικά η φωνή της στο τηλέφωνο νιώθει μια ευχαρίστηση. Η θύμηση αυτής της φωνής τον ευχαριστεί, αφού είναι η φωνή του προσώπου που αγαπά. Η φωνή της Ανδρομάχης είναι πολύ ηχηρή, ζεστή, ο τρόπος που λέει: Εμπρός, η Ανδρομάχη είμαι, όλα αυτά τα απροσδιόριστα πράγματα. Και όντως, υπάρχει μια πολύ φευγαλέα ευχαρίστηση στη θύμηση αυτής της φωνής και ειδικά τώρα που είναι στη μοναξιά του.
....... Και όμως! Σαν κάτι απροσδιόριστο να τον προβληματίζει σήμερα τον Αλκιβιάδη! Λίγο περίεργα μου τα λέει η Ανδρομάχη μου! Εντάξει για δέκα πέντε χρόνια παντρεμένοι πολύ καλά τα πάμε στη σχέση μας. Όταν όμως ξαφνικά «ξεχνάει» να σε πάρει τηλέφωνο και στο καπάκι πριν κλείσει το τηλέφωνο θυμήθηκε με έμφαση να σου πει πως σε «λατρεύει» λογικά σου δημιουργεί αντικρουόμενα συναισθήματα και ταυτόχρονα καταιγισμό από αρνητικές σκέψεις.» Μουρμούρισε προβληματισμένος ο Αλκιβιάδης κλείνοντας το τηλέφωνο! «Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, αυτά που λέει είναι αυτά που κάνει! Το μόνο σίγουρο είναι οι εικασίες που έχεις. Γιατί στις εικασίες με τον εγκέφαλο βλέπεις και όχι με τα μάτια! Σκέψου Αλκιβιάδη σε τι πέλαγος άγνοιας κολυμπάς όταν αυτά που σου καλλιεργεί στον εγκέφαλο δεν είναι και τόσο σίγουρο ό,τι είναι έτσι όπως λέγονται! Βιάζεται λέει να πάρει το γιατρικό της!» Ύποπτο του φαίνεται! Συγκρατήθηκε όμως, αντιστάθηκε στον πειρασμό γιατί σε κάτι τέτοιες στιγμές προσπαθούσε να ‘ναι όσο μπορούσε πιο ευγενικός μαζί της. Τι να κάνει Σαββάτο πρωί! Να Ανοίξει κουβέντα με επιχειρήματα; Καλά κρασιά, επτά-μηδέν θα λήξει το σκορ εις βάρος του και θα τρώει και τι γκρίνια της για κάνα τριήμερο. Οπότε δεν έχει κανένα νόημα, να μπει σε κουβέντα με την Ανδρομάχη, τσάμπα χαμένος χρόνος αν υπάρχει διαφωνία. Δεν πρόκειται ποτέ να βρει άκρη. Της λέει «ναι αγάπη μου δίκιο έχεις» και καθάρισε. Απλά τρώει λίγη ώρα μέχρι να το πει, γιατί οι γυναίκες γενικά δεν αποδέχονται την εύκολη παράδοση. Τον θέλουν τον τσακωμό. Όπως θα 'θελαν αν μπορούσαν το κομμωτήριο, το μανικιούρ και το πεντικιούρ σε καθημερινή βάση. Το κομμωτήριο κι ο τσακωμός δεν είναι μια συνήθεια, είναι DNA. Δεν θέλουν να κερδίσουν το μπρα ντε φερ με μία κίνηση. Δεν γίνεσαι πειστικός Αλκιβιάδη. Το κάνεις όπως κάνουν αυτές τον ψεύτικο οργασμό. Δυσθυμείς, βογκάς, διαφωνείς και μετά παραδίνεσαι. Γι αυτό Αλκιβιάδη δώσε δύο-τρία λεπτά από το χρόνο σου. Αυτή είναι, σύμφωνα με τον σοφό παππού του, η καλύτερη συμβουλή αν θέλει να μην του τα ζαλίζει όλη την ώρα η γυναίκα του. Το τι θα κάνει τελικά είναι μια άλλη υπόθεση. Θα ξαναβγεί με τους κολλητούς του, θα ξαναστάξει το κατούρημα στη λεκάνη, θα ρίξει καφέ στο πάτωμα, θα συνεχίσει να κοιτά τον κώλο της κάθε Τζένιφερ Λοπέζ -απλά δεν θα το λέει.
«Ναι αγάπη μου, έχεις δίκιο, εγώ φταίω!». Αυτό είναι το τρίπτυχο της ευτυχίας. Ο Αλκιβιάδης το έχει εμπεδώσει!
.......Η περιήγησης του εκκλησιαστικού τουρισμού τελείωσε νωρίς το απόγευμα και έτσι οι γυναίκες είχαν την ευκαιρία στον υπόλοιπο χρόνο τους να κάνουν ένα γρήγορο ντους και στη συνέχεια ο ελεύθερος χρόνος τους αποτελεί μια καλή αφορμή για να βγουν έξω και να το διασκεδάσουν, θέλοντας να εκμεταλλευτούν πλήρως τη βραδιά τους. Είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που οι δυο φιλενάδες είχαν βγει να διασκεδάσουν οι δυο τους παρέα και απόψε ετοιμάστηκαν για μια ξέφρενη βραδινή έξοδο! Όσο κι αν δεν θέλουν να το συνειδητοποιήσουν τα τριάντα πέντε τους χρόνια έχουν χτυπήσει την πόρτα τους. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα βάψουν μαύρα. Βρίσκονται στην καλύτερη και πιο δημιουργική ηλικία για τη γυναίκα γενικότερα! Η αλήθεια είναι ότι θέλουν να βγουν, να φλερτάρουν, να διασκεδάσουν και να λειτουργήσουν αποχαιρετώντας το καλοκαίρι όσο πιο αυθόρμητα γίνεται. Έχουν κουραστεί από τα πρέπει της λογικής και θέλουν απόψε να κάνουν του κεφαλιού τους. Διψάνε για λίγη περιπέτεια και ελευθερία. Μπούκωσαν από τις ευθύνες, από τα προβλήματα και θέλουν απόψε να ξεγράψουν αυτούς τους μπελάδες από το μυαλό τους. Τι θέλουν, τι πραγματικά ζητούν; Ένα διάλειμμα από την καθημερινότητά τους. Έναν ερωτικό πειρασμό που ελλοχεύει εκεί έξω να τις βάλει σε περιπέτειες και να στείλει την αδρεναλίνη στα ύψη, σε ένα «παιχνίδι» ενηλίκων. Πολλές γυναίκες σ΄ αυτή την ηλικία καταφεύγουν στην αναζήτηση αυτής της συγκίνησης, ταράζοντας έτσι τα λιμνάζοντα νερά της καθημερινότητάς τους. Τα τελευταία χρόνια δεν είναι λίγες οι παντρεμένες γυναίκες που ενδίδουν στο φλερτ κάποιου άλλου άντρα, ακόμα κι αν έχουν καταφέρει επανειλημμένως να αντισταθούν στους «πειρασμούς» στο παρελθόν ώστε να ανανεώσουν την σεξουαλική τους ζωή. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο όρος «σεξουαλική ζωή» μοιάζει με άγνωστη λέξη σε μια μακροχρόνια σχέση. Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο που μια γυναίκα αναζητά άλλον παρτενέρ για να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές της ανάγκες. Η σεξουαλική ανία στο γάμο της, είναι ίσως ο συνηθέστερος λόγος και τα κίνητρα που οδηγούν μια γυναίκα σε ξένη αγκαλιά που της προκαλεί ερεθισμό και σεξουαλική διέγερση και κυλιέται με τον εραστή στο κρεββάτι της «αμαρτίας.»
Αποφάσισαν μια βραδινή βόλτα στα club/bar της Θεσσαλονίκης με πολύ ωραία μουσική και πολύ καλή εξυπηρέτηση. Το κέντρο της πόλης προσφέρεται να τους χαρίσει αξέχαστες εμπειρίες, αφού αδιαμφισβήτητο σήμα-κατατεθέν του αποτελούν τα bars του. Τα βήματα τους τις έφεραν σ΄ένα από αυτά τα club/bar «κρυμμένο» σε στοά με ατμόσφαιρα αυθεντικού μπαρ, ευνοεί την κουβέντα, ενώ ταυτόχρονα τις μεταφέρει σε κάποια γειτονιά της Θεσσαλονίκης με τον πολύ ιδιαίτερο χώρο του και με το καλό Servise θα έχουν την δυνατότητα να περάσουν όμορφες και ποιοτικές στιγμές κατά την διάρκεια της βραδινής τους εξόδου. Ήταν ένα ιδιαίτερο στέκι για τα νιάτα και όχι μόνο όπου μια σχετικά νέα γυναίκα που δεν συνοδεύεται από άνδρα όπως η Ανδρομάχη μπορεί να περάσει όμορφα. Εισήλθε αγέρωχη, αεράτη, φωτεινή, πανέμορφη, σίγουρη για τον εαυτό της, μονοπωλεί τα αντρικά (και όχι μόνο) βλέμματα αδιαφορώντας για τις φλογερές ματιές που συγκέντρωνε γιατί ήξερε πως κάπου μέσα εκεί θα βρισκόταν και αυτός που απόψε αναζητεί να βρει. Έναν ελκυστικό νεαρό άνδρα από αυτούς που την εποχή αυτή έρχονται στη Θεσσαλονίκη για τα μεταπτυχιακά τους προγράμματα στα πανεπιστήμια της συμπρωτεύουσας και που τελικά δεν καλύπτονται ψυχολογικά μόνο με τις πανεπιστημιακές τους ασχολίες και αποφασίζουν τα βράδια να πηγαίνουν σε κάποιο κλαμπάκι να ξεδώσουν λιγάκι από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Ταυτόχρονα υπάρχουν και οι νεαροί εμπορικοί αντιπρόσωποι από τα στελέχη των εταιρειών που λαμβάνουν μέρος στην επικείμενη εμπορική έκθεση που λαμβάνει χώρα στην πόλη και που συνηθίζεται και αυτοί να συχνάζουν στα club/bar και ότι προκύψει στη συνέχεια της βραδιάς. Ειδικά για μια γυναίκα που δεν θέλει να βάλει τη σχέση της σε κάτι πιο σοβαρό. Χωρίς μακρινές όψεις του μέλλοντος, μπορεί απλά να απολαύσουν ο ένας τον άλλον για μια βραδιά. Η Ανδρομάχη λοιπόν χωρίς να θελει να πάει αυτή τη σχέση σε πιο σοβαρό στάδιο, αυτή θα είναι η σωστή της απόφαση. Ένας νεαρός άντρας έντονα σεξουαλικός που θα μπορεί να ανακτήσει και πάλι μια στύση μετά την κορύφωση ώστε να είναι έτοιμος για επόμενο γύρο που θα γεμίσει τη βραδιά της με χρώμα και ποικιλία και θα τονώσει το «εγώ» της, απολαμβάνοντας πολλαπλούς οργασμούς κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής τους. Ο εραστής είναι πάντα πιο πρόθυμος να κάνει κομπλιμέντα και να τονώσει την σεξουαλική εικόνα της ερωμένης του. Ο μόνιμος σύντροφος από την άλλη, είτε γιατί θεωρεί αυτά τα πράγματα δεδομένα, είτε γιατί κι αυτός έχει ψιλοβαρεθεί, αμελεί να τονώσει το «εγώ» της γυναίκας. Η μάχη είναι όπως και να το κάνουμε Αλκιβιάδη είναι άνιση και νικητής βγαίνει ο εραστής πανηγυρικά. Είναι αναπόφευκτο αν η γυναίκα συναντήσει έναν άλλον άντρα που θα είναι πρόθυμος κατ’ αρχήν να γεμίσει την μοναξιά της με κουβέντα και συμπαράσταση, ο δρόμος προς την ερωτική απιστία είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Η περίπτωση είναι απλή γνωρίζονται, φλερτάρουν, της πιάνει αυτός τη κουβέντα, μπορεί να έχουν πιει κι ένα ποτό παραπάνω, «το ‘να πράγμα φέρνει τ’ άλλο» και νάτο βρίσκονται από κοντά και βγάζουν τα μάτια τους. Τι όχι; Ο Αλκιβιαδης αναρωτιέται μήπως η Ανδρομάχη του που λατρεύει τα ταξίδια, της αρέσει να ψυχαγωγείται και να ψυχαγωγεί και έχει διαρκώς την ανάγκη να προβάλλεται και να απολαμβάνει τη συγκίνηση της περιπέτειας αυτό να ήταν και το βασικό της κίνητρο της τριήμερης εκδρομής της στη Θεσσαλονίκη και διόλου απίθανο οι νύχτες της να κυλούν συνδυάζοντας την απόδραση με την απόλαυση σε στιγμές μυστικές, λάμψεις μαγικές κι αγκαλιές ερωτικές, στην αγκαλιά ενός όμορφου, νεαρού καλοσχηματισμένου άνδρα με γυμνασμένο σώμα. Η Ανδρομάχη σαν πνευματώδης κεφάτη και μποέμισσα, είναι ευχάριστη και δεξιοτέχνης στο να γοητεύσει και να διασκεδάσει ένα νεαρό σύντροφο. Κάνει εύκολα φίλους αλλά δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για μακροχρόνιες και απαιτητικές σχέσεις. Σαν ελεύθερο πνεύμα απαιτεί διανοητική ισορροπία από το ερωτικό της ταίρι και δεν θα δεχτεί να την παραπετάξουν ή να της βάλουν χαλινάρι. Έχει την τάση να μπλέκεται σε περιπέτειες με πολλούς άντρες ιδιαίτερα σε νεαρή ηλικία. Επειδή δεν έχει συναισθηματικούς ενδοιασμούς, εύκολα μπορεί να χρησιμοποιήσει το σεξ σαν όπλο να δουλέψει υπέρ της. Επινοεί πολλές ηδονικές και τολμηρές επιλογές ως παλιά καραβάνα με πολλά γραμμένα χιλιόμετρα στον ερωτικό στίβο, να πλανέψει με τη καυτή παρουσία της και να τους «ξυπνήσει» τα ερωτικά τους ένστικτα με δική της πρωτοβουλία και χωρίς αναστολές, σαν γυναίκα-αρπακτικό που ξέρει τι θέλει και πώς πρέπει να κινηθεί για να το αποκτήσει στην αναζήτησή μιας σχέσης με σεξ της μίας βραδιάς ώστε να καλύψει την έλλειψη του Αλκιβιάδη! Δεν ψάχνει να βρει τον έρωτα της ζωής της όταν αναζητά έναν νεαρό άνδρα για σεξ της μια βραδιάς, αλλά ένα υποκατάστατο μικρότερης ηλικίας του Αλκιβιάδη με αυξημένη σεξουαλική απόδοση στο σεξ που θα διεγείρει το σεξουαλικό της ένστικτο, θα αυξήσει τη σεξουαλικής της ευχαρίστηση και θα περάσει μαζί του για λίγες ώρες τη γοητεία της αμαρτίας με ερωτική απόλαυση και ηδονή. Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σε όλο αυτό. Θέλει για ένα βράδυ, να μετατραπεί σε κάποια άλλη, κάποια που έχει φαντασιωθεί, και να κάνει πράγματα που σίγουρα με τον Αλκιβιάδη της ούτε καν σαν σκέψη δεν μπορούσε να εκδηλώσει! Στο κάτω κάτω, τον παρτενέρ της δεν πρόκειται να τον ξαναδεί. Γιατί λοιπόν να μην αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο; να εκφράσει τις πιο ακραίες φαντασιώσεις της και μετά να ξαναγυρίσει στην οικογενειακή της ζωή και στην ρουτίνα της καθημερινότητας και της σεξουαλικής επαφής. Να νιώσει συναισθήματα πρωτόγνωρα, να καλύψει παράνομες επιθυμίες, να ζήσει το σεξ σε όλη του τη διάσταση, να αφεθεί κι ας πονέσει. Το θεωρεί ότι είναι φυσικό να βιώνει αυτές τις κοινωνικές κατακτήσεις του φύλου της και να μην αισθάνεται ενοχές ότι διαπράττει αταξίες ή αμαρτήματα επωφελούμενη από αυτές.. Ο Αλκιβιαδης φαντάζεται την Ανδρομάχη με την κολλητή της τη Ναυσικά και την ξαδέρφη της Ναυσικάς να πηγαίνουν στο club/bar παρέα, που σημαίνει δεν θέλουν να φανούν εύκολες, ειδικά στα μάτια των θαμώνων, «κρατώντας» έτσι τις άμυνες τους στο «πέσιμο» πράγμα που κάνει το παιχνίδι τους λιγάκι πιο εύκολο. Δεν υπήρχε άντρας που να μην έριχνε το βλέμμα του πάνω της. Ο καθένας θα στοιχημάτιζε, με τον αέρα της μοιραίας γυναίκας που εξέπεμπε, ότι στο τέλος της βραδιάς θα είχε βγάλει γκόμενο. Η Ανδρομάχη τους έβλεπε όλους για να βρει το βλέμμα που θα τη μαγνητίσει, τη μορφή που θα την τραβήξει με διάθεση για να φλερτάρει. Σάρωνε τα πρόσωπα αλλά ανταπόκριση δεν έβρισκε, να υπάρχει κάποιος ενδιαφέρον διαθέσιμος τύπος στην ανοικτή αίθουσα. Φθάνοντας στη μεγάλη ξύλινη μπάρα με τον χαμηλό και άκρως ατμοσφαιρικό φωτισμό του club/bar η Ανδρομάχη κοντοστάθηκε και για μια στιγμή αιφνιδιάστηκε ευχάριστα. Το βλέμμα της πέφτει σ΄ έναν πολύ ελκυστικό νεαρό άνδρα, ψηλό, ευθυτενή, με αρρενωπά χαρακτηριστικά που η συμμετρία των χαρακτηριστικών του προσώπου του αποπνέουν μια ιδιαίτερη γοητεία, ξεχώριζε ανάμεσα στους θαμώνες και η Ανδρομάχη γοητεύτηκε με την παρουσία του. Η έκπληξή της είναι κάτι παραπάνω από εμφανής όταν τον αντικρίζει, δεν έχει πέσει και πολύ έξω από την περιγραφή που είχε φτιάξει με το μυαλό της. Η μόνη διαφορά είναι ότι της φαντάζει πιο νεανικός με τα ανέμελα καστανά τσουλούφια που πέφτουν στο νεανικό πανέμορφο πρόσωπο του ανακατεμένα αλλά πολύ σέξι, λες και μόλις σηκώθηκε από το κρεβάτι. Στο βλέμμα του υπάρχει μια λάμψη που την αφήνει με την εξής απορία: τελικά τα μάτια του είναι πράσινα ή μπλε; Δύσκολο να απαντήσει μέσα σε αυτό το υποτονικά φωτισμένο club/bar. Το χαμόγελό του έχει παιχνιδιάρικη διάθεση και η Ανδρομάχη βάζει στοίχημα ότι η εμφάνισή του τον βοηθάει πολύ και συχνά, και ίσως τη βοηθήσει και εκείνη απόψε. Το τζιν του είναι λίγο φθαρμένο, και φοράει επώνυμης μάρκας παπούτσια. Είναι ένας ενδιαφέρον τύπος και άρχισε να σκέφτεται ότι αυτό το χρωστάει στο λακκάκι που έχει στο πιγούνι του. Τον κάνει ακόμα πιο αινιγματικό, και σ’ αυτό δύσκολα μια γυναίκα μπορεί να αντισταθεί. Μπορεί να μην ήταν καμία έφηβη, εξάλλου είχε κλείσει τα τριάντα πέντε της, όμως τέτοιον άντρα ήταν αδύνατον να τον προσπεράσει αδιάφορα. Καμιά γυναίκα δεν θα μπορούσε να περάσει από δίπλα του και να μην τον κοιτάξει.
Εντόπισε λοιπόν το υποψήφιο θήραμα που ψάχνει για να περάσει μαζί του μια καυτή ερωτική νύχτα που θα την οδηγήσει στην απόλυτη σεξουαλική ικανοποίηση. «Θα έχει μέλλον αυτή η ιστορία» σκέφτηκε, η Ανδρομάχη με κάποιες ενοχές και ένιωσε το μουνί της να υγραίνεται και να ερεθίζεται υπενθυμίζοντας της ότι είναι έτοιμο για τρελά γαμήσια από την ώρα που είδε το νεαρό άνδρα. Μια ανατριχίλα διαπερνά όλο το κορμί της, ξεχνάει το πού βρίσκεται, δεν γνωρίζει ποιος μπορεί να είναι ο άγνωστος, δεν νιώθει τίποτα άλλο παρά μια έντονη επιθυμία να κάνει πραγματικότητα τα πιο τρελά της όνειρα.Η βραδιά της έδειχνε ότι θα ξεκινούσε με τις καλύτερες προϋποθέσεις καθώς κοιτάζεται στον καθρέπτη του μπαρ και άρχισε ασυναίσθητα να διορθώνει τον εαυτό της! Ένιωσε ένα κύμα αυτοπεποίθησης και θηλυκότητας να την κατακλύζει. Το φόρεμα αγκάλιαζε τις καμπύλες της κάνοντάς την να νιώθει όμορφη και ελκυστική! Σαν έμπειρη και δυναμική γυναίκα για να μην καρφωθούν οι αμαρτωλές της προθέσεις από την πρώτη στιγμή έψαχνε την κατάλληλη ευκαιρία και αφορμή για να καταλήξει με τον πλέον ανώδυνο και πλάγιο τρόπο στον αρχικό σκοπό της και να τραβήξει την προσοχή του, με ασφάλεια και διακριτικότητα ως προς τις προθέσεις της, ώστε να τον παρασύρει και να τον κάνει να θελει και εκείνος να την προσέξει και να τον κρατάει επί ποδός. Ο άντρας που θα την αντέξει θα πρέπει να είναι αρκετά δυνατός προτού επιλέξει να μπλεχτεί μαζί της. Το ερωτικό κλειδί της είναι ο έλεγχος, θέλει αυτή να κατευθύνει το ερωτικό παιχνίδι και την πορεία της σεξουαλικής ολοκλήρωσης. Εκρηκτική και θορυβώδης μπορεί να φωνάζει και να γρατζουνά όταν οι κρυφές σεξουαλικές φαντασιώσεις της ανθίζουν σε ερωτικές ηδονές γεμάτες πάθος. Αντάλλαξε οπτική επαφή μαζί του πολύ διακριτικά στην αρχή και όσο ακαταμάχητο κι αν τον έβρισκε, απόφυγε να τον κοιτάει πολύ έντονα αλλά το κατάλαβε ότι τον είχε εντυπωσιάσει με την κομψή εμφάνιση, το σικ ντύσιμο της που αναδεικνύει το σώμα της με όμορφο τρόπο, χωρίς να είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικό. Αυτό το βράδυ η Ανδρομάχη είναι πιο χαλαρά, ντυμένη είχε προτιμήσει ένα ρούχο με έξω ώμους πολύ μα πολύ όμορφο και κολακευτικό. Μια τριανταπεντάρα γυναίκα, όμορφη, σικάτη, ευγενική, που έκλεβε την παράσταση με τη δήθεν διακριτικότητά της, αλλά και τον αέρα της ταυτόχρονα. Αφού ανταλλάξανε ματιές η Ανδρομάχη γύρισε να παραγγείλει στο μπαρ αργά προσεκτικά ώστε να του δώσει αρκετό χρόνο για να την κοιτάξει καλά και να την εκτιμήσει και να τραβήξει την προσοχή του με τη φυσική εμφάνιση της και την αυτοπεποίθηση τουλάχιστον σαν πρώτη ματιά. Γυρνώντας πάλι το βλέμμα στην αίθουσα ένιωσε το βλέμμα του να τη σκανάρει! Ο νεαρός άνδρας αφού έμεινε καρφωμένος να την κοιτάει για κάποια δευτερόλεπτα, γύρισε το βλέμμα του στο πρόσωπο της και την είδε να τον κοιτά με λάγνα ματιά που μαρτυρά ότι είναι διαθέσιμη και πρόθυμη να του παραδοθεί. Αμίλητος πήρε το ποτήρι του και ήπιε μία γουλιά από το ποτό που έπινε, σαν να ήθελε να βρέξει τα ξεραμένα του χείλη. Στην πραγματικότητα η παρουσία της γυναίκας του φάνηκε να τον πυροβολούσε στην καρδιά του. Η Ανδρομάχη από ένστικτο αντιλαμβάνεται την αρχική αμηχανία του νεαρού άνδρα και πως ίσως να ένιωθε κάπως άβολα. Σκέφτηκε λοιπόν ότι αυτή τη στιγμή του δισταγμού του ήταν ευκαιρία να δράσει η ίδια αποφασιστικά για τη συνέχεια που επιθυμούσε. Του χάρισε το πιο γλυκό χαμόγελο της και οι εκφράσεις του προσώπου της μιλούν για τα θέλω της, που του έλεγαν χωρίς λόγια. «Τη νύχτα αυτή Μωρό μου ελπίζω εσύ θα με έχεις στη θερμή την αγκαλιά σου. Σε νιώθω που ανατριχιάζεις και μόνο που σε κοιτάζω και καυλώνεις εξαιτίας μου. Ομορφάντρα μου στάζω κι εγώ από καύλα, ερωτισμό και όλα μαζί ανάκατα και δεν ποθώ τίποτε άλλο παρά πως να μοιραστώ μια ολόκληρη νύχτα μαζί σου και πως θα είναι να με γαμάς ξανά και ξανά χωρίς σταματημό, χωρίς περιορισμούς, χωρίς «πρέπει» και «μη», μεχρι να μας βρει το ξημέρωμα.»
Αχ και που να ήξερε, ότι όλα γίνονται βάσει σχεδίου. Όχι ότι χρειάζεται να το μάθει κιόλας. Όρμα Ανδρομάχη! Είσαι σε καλό δρόμο. Οι κλεμμένες ματιές και οι παιχνιδιάρικες ανταλλαγές είχαν εμβαθύνει τη σύνδεσή τους! Το πρόσωπο του νεαρού φωτίστηκε από έκπληξη και φάνηκε ότι το θέαμα που έβλεπε του άρεσε και με το βλέμμα του την «έγδυνε» και αυτό που έβλεπε επιβεβαίωνε την εντύπωσή του ότι η γυναίκα είχε απίστευτο κορμί, πανέμορφη για τρελό σεξ και το ύφος της, δείχνει ότι η γυναίκα έχει πολλές αρετές και οι επιδόσεις της στο κρεβάτι πρέπει να είναι από τις πιο μεγάλες.
Για την Ανδρομάχη δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις! Παρασυρμένη από την άμεση ερωτική έλξη χωρίς να χάσει χρόνο σκαρφίστηκε μια δικαιολογία προκειμένου να έλθουν σε επαφή, ζητώντας δήθεν μια πληροφορία, αλλά στην πραγματικότητα για να πιάσουν κουβέντα, ξέροντας ότι οι άντρες λατρεύουν να βοηθούν μια γυναίκα όταν τους το ζητά. Μα και εκείνος άλλο που δεν ήθελε.
«Κυρία μου! Με μεγάλη μου ευχαρίστηση να σας βοηθήσω! Σας ακούω με προσοχή ώστε να καταλάβω τι ακριβώς αναζητάτε.» είπε και άπλωσε το χέρι του προς το μέρος της για χειραψία. Με τη καρδιά φτερουγίζοντας του έδωσε το χέρι της, και η επιθυμία για οικειότητα βρήκε το δρόμο της στο μυαλό της. Από αυτή την απλή επαφή τους στην ατμόσφαιρα που τους περιβάλλει δημιουργείται μεταδοτική θετική ενέργεια και τους συνδέει. Ένιωθαν μια απίστευτη σεξουαλική χημεία να γεννιέται ανάμεσά τους με την Ανδρομάχη μάταια να προσπαθεί να καταπνίξει οποιοδήποτε ίχνος αδυναμίας της.
«Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ. Είμαι ο Φίλιππος!»
«Ανδρομάχη!,»
«Χάρηκα πολύ ωραία μου κυρία!.» αποκρίθηκε ευγενικά ο Φίλιππος
«Παρομοίως η χαρά είναι και δική μου Φίλιππε.»
«Ελπίζω να συμφωνείται να μιλάμε στον ενικό;» Τη ρώτησε.
Η Ανδρομάχη έγνεψε συγκαταβατικά, ανεβασμένη από το διακριτικό καμάκι του νεαρού και ωραίου άνδρα, η αυτοπεποίθηση της πήγε στα ύψη.
Η Ναυσικά νιώθει πως η φιλενάδα της, δεν ασχολείται απόψε με κανένα αθώο φλερτ αλλά θελει το αθώο φλερτάκι να το πάει σε άλλο επίπεδο και κυρίως διαλέγει το «θύμα» που θα αποπλανήσει η άθλια! Είναι μετρ στο να κάνει πλάγιες προσεγγίσεις, και απόψε πολιορκεί χωρίς ενδοιασμούς τον σέξι νεαρό άνδρα που της γυάλισε και δεν υπάρχει περίπτωση να της γλυτώσει αφού τον έχει βάλει στο μάτι. Προχωράει σιγά σιγά και μεθοδικά, και ένα είναι σίγουρο, ότι δεν του είναι αδιάφορη, ανταποκρίνεται, και μήτε που θα καταλάβει πότε θα της παραδοθεί πλήρως στην άτιμη γοητεία της! Ο, αυτάρεσκος και απαιτητικός του χαρακτήρας της, τον κάνει να νιώθει μία αρχέγονη έλξη που δεν έχει νιώσει ποτέ ξανά και παίζει και να την ερωτευτεί ακαριαία! Για να μην πολυλογούμε θα τον τρελάνει απόψε και θα τον δέσει κόμπο τον πιτσιρικά που να μην ξέρει από πού του ήρθε και πώς βρέθηκε στο κρεβάτι μαζί της.
Γι αυτό η Ναυσικά με τρόπο παίρνει την ξαδέρφη της και αποχώρησαν πολύ διακριτικά για να συνεχίσουν τη βόλτα τους και πληροφορούν την Ανδρομάχη ότι θα συναντηθούν στο ξενοδοχείο τους.
Αφού συστήθηκαν ο νεαρός άνδρας την πληροφορεί ότι έχει βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για επαγγελματικούς λόγους. Η εταιρεία που εργάζεται συμμετέχει σε κάποιο συνέδριο και την αντιπροσωπεύει.»
«Όμορφη Κυρία μου επιτρέψτε μου να πω ότι είστε υπέροχη και είστε το πιο όμορφο και σέξι πλάσμα που βρίσκεται απόψε στο club/bar! »
«Είμαι σίγουρη ότι λέτε τα ίδια σε όλες τις γυναίκες!»
«Όχι και όλες. Με αδικείς! Βγάζετε πολύ γρήγορα συμπεράσματα χωρίς να με γνωρίζεται.»
«Ας γνωριστούμε λοιπόν, πάντα υπάρχει περιθώριο να γνωριστούμε λίγο καλύτερα. Και όπως είπαμε στον ενικό.» του είπε αυθόρμητα η Ανδρομάχη και γυρίζει το βλέμμα της στο πάτωμα. Ένιωθε τα μάγουλά της να καίνε για την πρωτοβουλία της και αστείο που στην ηλικία της συνεχίζει ακόμη να κοκκινίζει.Κι όμως αυτό της συμβαίνει. Και νιώθει μια έντονη έλξη, και η επιθυμία είναι τόσο έντονη, τόσο καθαρά σεξουαλική και δυνατή, κάτι που δε θα μπορούσε να διανοηθεί ότι θα της τύχαινε στη Θεσσαλονίκη. Τον βλέπει και νιώθει να τη χτυπάει σαν κύμα.
«Σωστά στον ενικό, νέοι άνθρωποι είμαστε! Ελπίζω να γνωριστούμε όχι λίγο καλύτερα, αλλά πολύ καλά,» της είπε με ύφος γεμάτο υπονοούμενα. Στο φινάλε και οι δύο παίζουν το παιχνίδι της αποπλάνησης. Η συζήτησή τους έμπαινε και έτρεχε σε ένα πλήθος διαφορετικών θεμάτων και κατευθύνσεων, με το καταπραϋντικό του γέλιο να κεντρίζει τις αναστολές και τον αυτό-έλεγχό της παρασύροντάς τη να γελάει μαζί του και η Ανδρομάχη αισθανόταν όλο και πιο άνετη. Ήταν σίγουρη ότι δεν του περνούσε αδιάφορη γιατί τα πειράγματα έδιναν και παίρναν συνεχώς. Η διαθεση της συνέχισε να ανεβαίνει, με το πολύ ωραίο καμάκι που της έκανε. Χωρίς καμιά απολύτως χυδαιότητα, με ευγένεια, της έδειχνε πόσο πολύ του άρεσε. Οι ροκ μπαλάντες που ακούγονταν από τα ηχεια, συμπλήρωναν το σκηνικό. Η καρδιά της κόντευε να βγει από το στήθος της. Με την άκρη του ματιού της πρόσεξε το νεαρό άνδρα να βάζει το χέρι του πάνω από το παντελόνι στον ανδρισμό του ακουμπώντας εκεί ακριβώς που ήταν το φούσκωμα και να το χαιδευει διακριτικά κοιτώντας την στα μάτια με το χαμόγελό του να απλώνεται σε όλο του το πρόσωπο που σημαίνει ότι τον επηρεάζει θετικά και πως είναι πρόθυμος να ανοίξει τον εαυτό του να γνωριστούν στενότερα. Η Ανδρομάχη όπως είχε καθίσει σταυροπόδι πιέζοντας τη κλειτορίδα της ένιωσε αφόρητα υγρή, βλέποντας την κίνηση του, να είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική, και σημάδι να της δώσει να καταλάβει τι σκέφτεται και της αρέσει αυτό που βλέπει.
«Μάλιστα! Καύλωσε το αγόρι μας. Καλά ξεκινάμε τη βραδιάς μας! Τον βλέπω και θέλω να τον βάλω κάτω δεν κρατιέμαι, και ξέρω ότι θέλει και αυτός!» Σκέφτηκε, και ένα χαμόγελο ικανοποίησης σχηματίστηκε και στο δικό της πρόσωπό.
««Εσείς...συγνώμη καμιά φορά δυσκολεύει ο ενικός! Εσύ είσαι από εδώ από τη Θεσσαλονίκη;.»
«Όχι! Από την Αθήνα!» Μια πολύ καλή φίλη μου συμμετέχει σ' ένα τριήμερο σεμινάριο πληροφορικής που γίνεται εδώ στη πόλι και σκέφτηκα ότι θα ήταν υπέροχο να αποδράσω παρέα της και να γνωρίσω και εγώ την όμορφη Θεσσαλονίκη μας. Εσύ;»
Ο Φίλιππος γέλασε, με τα μάτια του να λάμπουν από προσμονή. «Εγώ κατάγομαι από την Κέρκυρα αλλά σπούδασα εδώ στο πανεπιστήμιο και μόλις πρόσφατα τελείωσα εδώ το μεταπτυχιακό μου. Όπως καταλαβαινεις έχω δεσμούς με την όμορφή πόλι μας.»
«Αν δεν είμαι αδιάκριτη οι δεσμοί αφορούν και την ύπαρξη επίσημου δεσμού!;»
«Θέλω να πιστέψετε ότι αυτή την εποχή είμαι μοναχικός σαν λύκος.»
«Απλά θα έλεγα ότι είμαι μια πολύ τυχερή γυναίκα που ένας τόσο γοητευτικός άνδρας μου προσφέρεται με την παρουσία του και τον πολύτιμο χρόνο του να μου κάνει συντροφιά και να καλύψει και τη δική μου μοναξιά το αποψινό βράδυ.»
«Ελπίζω η παρουσία μου και η συντροφιά μου να βοηθήσουν να δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα όπου η αισιοδοξία και το κέφι θα κυριαρχούν ώστε να έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις μία έντονη ρομαντική βραδιά με πάθος και να ζήσουμε παρέα μοναδικές στιγμές σε μια βραδιά απόλυτης χαλαρότητας και διασκέδασης. Με μεγάλη μου χαρά προσφέρω τις υπηρεσίες μου στη διάθεση σου, μπορείς δε να στηριχτείς επάνω μου να σου δείξω τα όμορφα κατατόπια από αυτή τη στιγμή.» της είπε ξυπνώντας την από το λήθαργο των σεξουαλικών σκέψεων που είχε βυθιστεί. «Και για ό,τι χρειαστείς μη διστάσεις, να ζητήσεις την βοήθειά μου, εγώ θα στη δώσω και θα σε βοηθήσω να ικανοποιήσεις όλες σου τις επιθυμίες και να σου προσφέρω τις υπηρεσίες μου αρκεί να το ζητήσεις..»
«Σε όλα; Όλες τις επιθυμίες μου που μπορεί να είμαι διατεθειμένη να σου ζητήσω να μου ικανοποιήσεις;! Ακόμη και αν τις θεωρείς ακραίες;» Τον κοίταξε και του γέλασε πονηρά δίνοντας του να καταλάβει τι είναι αυτό ακριβώς που του ζητούσε.
«Ωραία μου κυρία: Εδώ κολλάει το ωραία μου κυρία! Είμαι εδώ μαζί σου και βρίσκομαι στην απόλυτη διάθεσή σου να σου προσφέρω τις υπηρεσίες μου και να εκπληρώσω κάθε σου επιθυμία χωρίς να βαραίνει η ατμόσφαιρα με τα «πρέπει» και σε βεβαιώνω πως ο άντρας που έχεις δίπλα σου ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα και αξίζει το χρόνο σου.
«Ευχαριστώ Φίλιππε! Προς το παρόν απολαμβάνω πολύ την παρέα σου, είσαι ένα πολύ ενδιαφέρον, και κυρίως ευχάριστο άτομο και σέξι συνοδός και σκέτος πειρασμός για μια κυρία. Αλλά σε παρακαλώ κόψε το «Ωραία μου Κυρία» το βρίσκω ρετρό, βγαλμένο από κιτάπια άλλης εποχής. Οι φίλοι μου με φωνάζουν Μάχη. Ακούγεται πιο φυσιολογικό»» Ο ενθουσιασμός της Ανδρομάχης ήταν έκδηλος.
«Το φυσιολογικό είναι και πληκτικό, αλλά δε διαπίστωσα κάτι πληκτικό σ’ εσένα.»
Ανάμεσά τους υπάρχει ένα κενό σκαμπό. Νιώθει τόσο έντονα τη γοητεία του, που γέρνει προς το μέρος του. «Ευχαριστώ. Πάντως, μ’ αρέσει το Μάχη». Του λέει πίνοντας μια γουλιά από το κοκτέιλ της.
«Η ευχαρίστηση είναι και δική μου Μάχη! Εκτιμώ πολύ την ειλικρίνεια σου. Για να είμαι και εγώ ειλικρινής, σου δηλώνω πως νιώθω να υπάρχει τόσο έκδηλη χημεία μεταξύ μας που καλύτερα δεν γίνεται. Είσαι πολύ όμορφη γυναίκα! Μου αρέσεις και χαίρομαι ιδιαίτερα που σε γνώρισα απόψε.»
«Δεν ξέρω αν μπορώ να πιστέψω σε κάτι τόσο ρομαντικό, πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι νιώθω πως μεταξύ μας όντως υπάρχει χημεία και με κάνεις απόψε να νιώθω ξεχωριστή και τα καυλιάρικα πουτανάκια οι φοιτήτριες που ξεσαλώνουν στο μπαρ με κοιτάζουν με μισό μάτι που ήρθε απόψε η μιλφάρα και τους πήρε το καλύτερο τεκνό. Αγκάθι στο μάτι τους έγινα.»
«Είσαι νέα και ωραία γυναίκα, Μάχη μου! Και τόσο εντυπωσιακά νέα που είναι πολύ εύκολο να σε μπερδέψουν με τις εικοσάχρονες φοιτητριούλες σαν να είσαι από την ίδια γενιά. Συγνώμη που παίρνω το θάρρος, και σου εκφράζω ανοιχτά τις προθέσεις μου, νομίζω πως εμείς οι δυο ταιριάζουμε ως ζευγάρι και χωρίς να θέλω να σε κάνω να νιώθεις άβολα, γενικά το κλίμα το νιώθω ότι είναι ερωτικό και ελπίζω να εκτιμήσεις και εσύ την ειλικρίνειά μου!»
Είχε πλέον βραδιάσει για τα καλά, και η Ανδρομάχη αισθανόταν ευχάριστα με τα δυο ποτά που είχε πιει ενώ έκαναν παρέα. Βέβαια, τα ποτά που είχε πιει δεν ήταν πολύ δυνατά, αλλά άρχισε να νιώθει την επίδρασή τους πάνω της καθώς η ηδονή γλιστρούσε στη κιλότα της. Δεν ένιωθε μεθυσμένη αλλά ένιωθε ευχάριστα άτακτη.
«Δεν νιώθω άβολα Φίλιππε μου, και δεν χρειάζεται να βάζεις όρια! Απεναντίας νιώθω πολύ ευχάριστα και άνετα μαζί σου που μπορείς να με ανεχτείς στη μοναξιά μου, προσφέροντας μου μια όμορφη βραδιά. Δεν λένε πως η ντομπροσύνη και η ειλικρίνεια πάντα κερδίζουν;!»
«Οπότε είναι όλα οκ! Στις σχέσεις έμαθα πως κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν. Δεν υπάρχει ούτε βία ούτε χυδαιότητα. Ούτε καν σεξουαλική παρενόχληση. Αν θες να κερδίσεις κάποια, τότε θα πρέπει να είσαι και πρόθυμος να τη χάσεις». Πιστεύω πως δεν σε βάζω σε δύσκολη θέση, που θα σε ρωτήσω, αν έχεις ελεύθερο χρόνο να σε πάω σε ένα πολύ όμορφο μέρος εδώ κοντά ή θα πρέπει να γυρίσεις σύντομα στο ξενοδοχείο όπου σε περιμένουν οι φίλες σου!;»
«Όχι Φίλιππε, δεν υπάρχει κανένα θέμα με τις φίλες μου! Είναι πολύ ξεχωριστές για μένα και όπως καταλαβαίνεις δείχνουν την απαραίτητη κατανόηση! Και όσο για το χρόνο το σημερινό βράδυ είμαι μια ελεύθερη γυναίκα γεμάτη ερωτικές φαντασιώσεις και τρελά όνειρα, και με τέτοιο σέξι άνδρα για συνοδό «φλερτάρω κι ερωτεύομαι» είναι το μότο της αποψινής μου βραδιάς και εάν ανέχεσαι την παρουσία μου ευχάριστα όπως εγώ τη δική σου τότε όλη η νύχτα είναι δική μας και μπορώ να γυρίσω ότι ώρα θέλω στο ξενοδοχείο. Αν το θες και εσύ μπορούμε να πάμε κάπου να είμαστε πιο άνετα και μακριά από αδιάκριτα μάτια, προσφέροντας ο ένας στον άλλον ότι επιθυμεί να δώσει και στο βαθμό που οι ίδιοι ελεύθερα αποφασίζουμε να το κάνουμε.»
«Ιδιαίτερα ευχάριστο ηχεί στα αυτιά μου το ελεύθερα αποφασίζουμε και αυτό το μότο της αποψινής βραδιάς! «Φλερτάρω κι ερωτεύομαι». Και εγώ ομορφιά μου ελεύθερος και αδέσμευτος είμαι και στην απόλυτη διάθεση σου το αποψινό βράδυ, δίχως πολλές εξηγήσεις και με ανέμελη διάθεσή σε προτρέπω να ξεφύγεις από τη ρουτίνα σου, να κάνεις απόψε κάτι έξω από τα συνηθισμένα, και αν επιθυμείς μια ερωτική περιπέτεια, άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου να την απολαύσει, με μια καυτή ερωτική βραδιά που θα τη θυμάσαι για πάντα. Συμφωνείς;»
Η Ανδρομάχη έγνεψε πρόθυμα και το λαμπερό σέξι χαμόγελο της που απλώνεται στο πρόσωπό τη είναι μια ενστικτώδης αντίδραση ικανοποίησης.
«Συνεπώς αποφασίστηκε! Είναι μόνο δέκα λεπτά η διαδρομή. Είναι ένα εξαιρετικό ξενοδοχείο με μπαρ-ρεστοράν, πισίνα και όμορφη μουσική. Τι λες κι εσύ; Ξεκινάμε; Και ετοιμάσου για νέες και απολαυστικές ερωτικές περιπέτειες το αποψινό βράδυ που που θα σου αναπτερώσουν το ηθικό και θα σε ανανεώσουν σημαντικά.»
Προφανώς η σκέψη τους είναι ίδια και η επαφή τους προσφέρει όλη τη διέγερση και την ένταση που χαρακτηρίζουν τα πρώτα ραντεβού. Όλα κυλούσαν με ευχάριστο ρυθμό, με κουβεντούλα, και μια πολύ καλή χημεία σαν συντροφιά. Ένιωθαν υπέροχα και οι δυο τους. Η συνάντησή τους πληρεί όλες τις προϋποθέσεις που αμφότεροι νιώθουν αυτό το κάτι που τους κάνει να πιστεύουν πως σίγουρα θα προκύψει μεταξύ τους η προσδοκώμενη ανταπόκριση στο ερωτικό κάλεσμα που επιθυμούν διακαώς να κάνουν ο ένας στον άλλον. Διαβάζοντας τα πρόσωπα τους όλα συγκλίνουν σ΄ ένα ερωτικό μήνυμα και περιγράφουν όλα αυτά που θέλουν να κάνουν.
«Εκεί μένεις;»
«Όχι μένω εδώ στο κοντινό ξενοδοχείο όπου έχω και το αυτοκίνητο μου στο πάρκινγκ! Για ευκολία αν συμφωνείς και εσύ προτείνω να πάρουμε ταξί.»
«Συμφωνώ! Απόψε αγορίνα μου αφήνομαι ψυχή και σώμα στα στιβαρά σου χέρια και εσύ καπετάνιος να κουμαντάρεις τη βαρκούλα μας να βγούμε ανοιχτά στα πελάγη τα ηδονικά! Το μυαλό της δημιουργεί σκόρπιες εικόνες χαρούμενες, ξέγνοιαστες, ανθρώπους να επιδίδονται σε ερωτικές περιπτύξεις χωρίς ίχνος ντροπής. Κλείνει τα μάτια και φαντάζεται κι εκείνη ότι απόψε έχει το θάρρος να ξεφύγει από τη σεμνότυφη φύση της, να αφεθεί στα στιβαρά μπράτσα του νεαρού άνδρα που θα την οδηγήσουν σε στιγμές αχαλίνωτου πάθους, να ζήσει όσα ονειρεύεται και δεν τολμούσε να εκφράσει.»
Ο Αλκιβιάδης γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι η Ανδρομάχη προικισμένη από τη φύση με το χάρισμα της ομορφιάς είχε τον τρόπο να πετυχαίνει σύντομα το στόχο της να τρελαίνει τους άντρες, και όταν ήθελε ήξερε να τους φτάνει στα άκρα από την καύλα. Τους φαντάζεται φεύγοντας από το club/bar μέσα σε ένα ταξί και σε όλη τη διαδρομή να απαριθμεί του νεαρού άνδρα όλους τους πρόστυχους τρόπους με τους οποίους θα τον καβαλήσει με το που θα φτάσουν στο ξενοδοχείο. Κόλλησε δίπλα του και άρχισε να του χαϊδεύει το πούτσο πάνω από το παντελόνι. Του έκανε ένα απαλό μασάζ!. Ο πούτσος του σάλεψε σκληραίνοντας σε μια εντυπωσιακή στύση.
«Ε! Βλέπω εδώ αντίσκηνο έχεις στήσει! Το πρόσεξα ήδη από το μαγαζί πως σου ήταν σηκωμένος. Το παθαίνεις συχνά;»
Τι να της απαντήσει τώρα. Έβγαλε ένα απαλό βαθύ μουγκρητό, ένιωσε αμήχανα εκείνη τη στιγμή και γύρισε το βλέμμα του ίσια μπροστά, κοίταξε μήπως τους είχε είχε πάρει είδηση ο ταξιτζής, αλλά ευτυχώς όχι. Ξεπερνώντας τους όποιους δισταγμούς του σιγά-σιγά, έβαλε κι αυτός το χέρι του επάνω στα πόδια της κάτω από το φουστάνι της και άρχισε να της τα χαϊδεύει. Οι άκρες των δαχτύλων του ταξίδευαν κατά μήκος των εσωτερικών μηρών της Ανδρομάχης, πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά στο κέντρο της ηδονής της. Έπιασε το απαλό κιλοτάκι της και άρχισε να της το χαϊδεύει ενώ η Ανδρομάχη άνοιξε τα πόδια της να τον διευκολύνει. Μετακίνησε αργά το κάτω μέρος της κιλότα της και εξερεύνησε απαλά τα βάθη της ενώ η Ανδρομάχη συνέχιζε με το ένα της χέρι στο καβάλο του να του χαιδευει τον πούτσο εκεί ακριβώς που ήταν έτοιμος να εκραγεί από το φούσκωμα. Τον νιώθει να σκληραίνει και να μεγαλώνει και είναι πλέον έρμαιο στο χέρι της, δικός της! Ο νεαρός άνδρας δεν μπορούσε να βγάλει μιλιά. Ήταν σαν να ήταν σε νιρβάνα!
Απ' ότι βλέπω σου έχω κάνει ιδιαίτερα μεγάλη ζημία και αυτή έχω χρέος και οφείλω να την αποκαταστήσω. Και αυτόν δε μπορούμε να τον αφήσουμε με παράπονο όπως έχει ξεσηκωθεί σαν την μαγνητική πυξίδα που κατευθύνεται προς το Βορρά.» Του ψιθυρίζει συνωμοτικά, με μια παιχνιδιάρικη ερωτική λάμψη να χορεύει στα μάτια της.
«Μωρό μου,» της ψιθυρίζει και αυτός. «Έχεις δίκιο! Έχει χαράξει πορεία με ιδανικό προορισμό αυτή τη βραδιά το μουνάκι σου. Αν και αυτός θα ήταν ιδανικός προορισμός για πολλές βραδιές!» Είναι ανυπόμονος, περιμένει με αδημονία αυτή τη στιγμή. Να περιποιηθεί το μουνάκι σου, περιμένει πως και πως για να το ικανοποιήσει! Αυτό είναι το γιατρικό του.» Την πλησίασε, της έπιασε απαλά το πρόσωπο και αργά έσκυψε και τη φίλησε απαλά στα χείλη της. Τα μηνύματα της τον καύλωσαν πολύ. Φανταζόταν να του κάνει αυτά που περιέγραφε και η καύλα διαπερνούσε το κορμί του. Η Ανδρομάχη μάλλον το κατάλαβε και με ρώτησε αν έχει καυλώσει με αυτά που του λέει. Ασυναίσθητα απάντησε ναι και τότε αυτή του είπε να ετοιμαστεί γιατί όλα αυτά έρχονται.
«Σε θέλω! Σε θέλω πολύ…» της ψιθύρισε κοιτώντας τη στα μάτια και παραδόθηκαν σ΄ ένα ατελείωτο φιλί το οποίο ένιωσαν πως κράτησε για ώρες λες και τα χείλη τους δε σταματούσαν να αναζητούν τη λύτρωση.
«Απόψε είμαι δική σου. Το σώμα μου το ζητά και όλη τη νύχτα θα είμαστε ένα μωρό μου. Θέλω τόσο πολύ να σε νιώθω να με αγγίζεις... Να νιώθω το κορμί σου πάνω στο δικό μου, να σε νιώθω μέσα μου! Γι αυτό βαστήξου και μετά θα το ευχαριστηθείς καλύτερα, η προσμονή κάνει θαύματα.» του ψιθύρισε κι αυτή και συνέχισε να του χαιδευει το πούτσο προσπαθώντας τώρα να βάλει το χέρι της μέσα από το παντελόνι του χωρίς όμως να τα καταφέρει.
Χαμένοι στην ένταση της σύνδεσής τους, απολάμβαναν το γλυκό βασανιστήριο της προσμονής. Η Ανδρομάχη κατέβηκε πρώτη από το ταξί, ο νεαρός άνδρας είχε μείνει πίσω να την κοιτάει. Εισήλθε στην είσοδο του ξενοδοχείου και χωρίς χρονοτριβή κατευθύνθηκε κατευθείαν προς τη ρεσεψιόν και εκεί τον περίμενε να τη φτάσει δίνοντας του το μήνυμα ότι δε χωράνε ντροπές και δεν την ενδιέφερε το εστιατόριο και η μουσική στη πισίνα αλλά ένα ευρύχωρο καυτό κρεβάτι που τους περιμένει να περάσουν μερικές ώρες μοναδικής απόλαυσης με απίστευτη όρεξη για καυτές καταστάσεις και να καούν μαζί στις φλόγες του πάθους σβήνοντας τις καύλες τους! Φυσικά ο νεαρός άνδρας δεν άργησε να την ακολουθήσει. Έκλεισαν δωμάτιο σαν ερωτευμένο ζευγάρι και παράγγειλαν room service αλλά με λύπη ο ρεσεψιονίστ τους πληροφόρησε ότι το room service είχε κλείσει από τις 21:30 Ευγενικά τους πληροφόρησε ότι είχε τον τρόπο να τους εξυπηρετήσει. Τον ευχαρίστησαν για την καλοσύνη του παρήγγειλαν, τους οδήγησε στο ασανσέρ, και θα τους τηλεφωνούσε στο δωμάτιο όταν έλθει η παραγγελία τους!
Μπαίνουν μέσα στο ασανσέρ με την Ανδρομάχη πισωπατώντας. Τα χείλη τους συναντήθηκαν και επιδίδονται σε ένα άγριο, παθιασμένο φιλί, εντείνοντας τον ηλεκτρισμό ανάμεσα τους καθώς εξερευνούσαν τα βάθη του πόθου τους και τις σεξουαλικές τους επιθυμίες.
«Και τώρα οι δυο μας. Απόψε σε θέλω να λιώνεις από τη καύλα στην αγκαλιά μου!» της ψιθυρίζει μέσα στο αυτί της και νιώθει τη γλώσσα του να χαϊδεύει το λοβό του αυτιού της. Χαμηλώνει τα βλέφαρα της και η καρδιά της χορεύει σε τρελούς ρυθμούς μόλις νιώθει το άγγιγμα της γλώσσας του και τη καυτή ανάσα του μέσα στο αυτί της κάνοντας τις τρίχες του σβέρκου να σηκωθούν όρθιες. Δαγκώνει το κάτω χείλος της απολαμβάνοντας το χάδι του. «Με τρελαίνεις αγορίνα μου, έχω χάσει τον έλεγχο και χωρίς καμιά ντροπή από τα όρια ξεφύγαμε» σιγομουρμουρίζει ανήμπορη.
«Ο έρωτας μωρό μου τις αμαρτίες όλες μας τις ευλογεί. Απόψε δίωξε όλους τους καημούς σου και ασ' την άκρη τους ενδοιασμούς σου. Είσαι δική μου είμαι δικός σου, ασ' τον ελεύθερο τον εαυτό σου και κάνε αυτό που θέλεις και μην έχεις ενοχές. Μωρό μου με έχει πιάσει τρέλα και σε θέλω σαν τρελός!» επιμένει εκείνος θέλοντας να τη βασανίσει και η γλώσσα του κυλάει στο λαιμό της. Ένας αναστεναγμός βγαίνει μέσα από το στόμα της και όλο της το είναι ουρλιάζει από ηδονή. «Αφού το θέλεις και εσύ!» συμπλήρωσε με το στόμα του να περνάει από το μάγουλο της ώσπου φτάνει στις άκρες των χειλιών της.
Έφτασαν στον όροφο ανοίγοντας η πόρτα του ανελκυστήρα στο διάδρομο η Ανδρομάχη ενστικτωδώς τραβήχτηκε από την αγκαλιά του. Ρίχνει μια ανήσυχη ματιά τριγύρω! Ένιωσε ένα μείγμα ενθουσιασμού και ανησυχίας να κυλάει στις φλέβες της. Ένα μέρος της ήθελε να αγκαλιάσει τη νέα της τόλμη και την ευκαιρία να απολαύσει την επιθυμία της για σεξ με το νεαρό άνδρα αλλά ένα άλλο μέρος της ανησυχούσε!
«Νιώθω μια ανησυχία» παραδέχεται ψιθυριστά όλα αυτά μου έχουν έρθει πολύ απότομα!
«Αν θέλεις, μπορούμε να φύγουμε»». την καθησυχάζει ο Φίλιππος και γνέφει προς την πόρτα του ασανσέρ.
«Όλα αυτά έχουν έρθει πολύ απότομα! Δίνω την εντύπωση ότι είμαι εύκολη.» Επαναλαμβάνει προσπαθώντας να χωνέψει την τολμηρή απόφαση της ότι κάνει κάτι που ήταν εντελώς νέο, απρόσμενο, πολύ προχωρημένο και επικίνδυνο.
«Δε θέλω να φύγεις», λέει ο Φίλιππος και την πιάνει από τα μπράτσα. Την τραβάει κοντά του και κολλάει το σώμα του πάνω της. Την κοιτάζει ίσια στα μάτια και τη ρωτάει: «Τι θέλεις;»
«Εσένα». Κολλάει πάνω του. Τον φιλάει. Το κορμί του είναι σκληρό σαν πέτρα. Αυτή την ώρα θεωρεί ότι δε χρειάζονται ευγένειες. Να τις βράσει τις ευγένειες! Ο άντρας αυτός απόψε την κάνει να τον θέλει με τρόπο που δε χαρακτηρίζει μια κυρία. Επομένως γιατί να προσποιείται;
Μπαίνουν στο δωμάτιο η πόρτα κλείνει και τη καθηλώνει πάνω της. Τη παγιδεύει ανάμεσα στα μπράτσα του και φέρνει τα χείλη του μια ανάσα από τα δικά της. Το ένα χέρι του ανεβαίνει στα μαλλιά της, τα χαϊδεύει και μετά ανασηκώνει το πιγούνι της. Τα χείλη του αγγίζουν τα δικά της σαν πούπουλο. Δε φιλιούνται. Ανταλλάσσουν ανάσες. Το στήθος της φουσκώνει καθώς αναπνέει την ανάσα του και ύστερα χαμηλώνει καθώς τη βγάζει. Η Ανδρομάχη έχει ανατριχιάσει. Πιέζει δυνατά τις παλάμες της στην πόρτα για να συγκρατηθεί και να μην αρχίσει να του σκίζει τα ρούχα. Από μέσα της αρχίζει να μετράει για να ηρεμήσει. Ένα. Δύο. Τρία. Τέσσερα.. Πέντε. Έξι. Εφτά. Οχτώ. Εννιά. Δέκα. Πάνω σε μια έξαρση της επιθυμίας της, τα χέρια της τυλίγονται γύρω από το σβέρκο του, τα πόδια της γύρω από τη μέση του και τα χείλη της πιέζονται πάνω στα δικά του. Εκείνος κολλάει το σώμα της στο δικό του και η πλάτη της πιέζεται πάνω στην πόρτα. Τη πιάνει από τα οπίσθια. Το σώμα της συνεχίζει να είναι γαντζωμένο πάνω του. Η Ανδρομάχη αναστενάζει ξέπνοα μέσα στο στόμα του και η γλώσσα του εισχωρεί μέσα στο στόμα της επίμονα ηδονικά και αμέσως η αναπνοή της κόβεται, εκτοξεύοντας την στα αστέρια. «Είσαι πολύ όμορφη» ψιθυρίζει και τα δάχτυλα του πιάνουν τρυφερά το μάγουλο της. Για μια στιγμή χάνεται μέσα στο μελένιο χρώμα των ματιών του και νιώθει τη καρδιά της να σφυροκοπάει.
Στέκεται μπροστά του με την ανάσα της να βγαίνει κοφτή κοιτάζοντας την αρρενωπή μορφή του. Τα καστανά μαλλιά του να είναι όλα προς τα πίσω, οι έντονες γωνίες του προσώπου του και έπειτα τα σαρκώδη χείλη του στο χρώμα του ροδάκινου είναι εκείνα που την προκαλούν να μπει και να χαθεί στην αγκαλιά του. Εκείνος δεν έχει πάρει το βλέμμα του από πάνω της. Η Ανδρομάχη αργά ξεκουμπώνει τα κουμπιά του λευκού πουκάμισου του και το γεροδεμένο στέρνο του κάνει την εμφάνιση του. Τα δάχτυλα της ξεκινάνε το ταξίδι πάνω στο στιβαρό του στήθος και στο τέλος πάνω στο σφιχτό στομάχι του όπου και σταματάνε και χαζεύει το σταρένιο κορμί του,
«Σε θέλω σαν τρελός, Μωρό μου».ψιθυρίζει αυτός πάνω στο στόμα της. Ξεροκαταπίνει και αφήνεται ανήμπορη μέσα στα χέρια του και στα φιλιά του. «Θέλω να μπω μέσα σου και να σε νιώσω!» πρόσθεσε με τα χέρια του να πιάνουν και να σφίγγουν δυνατά τη μέση της. Την πιέζει με το σώμα του έτσι ώστε να κάτσει πάνω στο κρεβάτι. Απομακρύνεται λίγο από πάνω της και σηκώνει τα πόδια της βγάζοντας τις γόβες της. Ξεκινάει να βγάζει το καλτσόν της με το βλέμμα μου καρφωμένο μέσα στο δικό της. Γέρνει προς τα πίσω στηρίζοντας το κορμό της με τους αγκώνες να ακουμπούν πάνω στο κρεβάτι. Αφού της έβγαλε το καλτσόν, τα χέρια του χαϊδεύοντας αισθησιακά τα άκρα της ανηφορίζουν προς τα πάνω αργά και αισθησιακά.
Παραδομένη λοιπόν- στο έκτακτο με εχεμύθεια one night stand- σε μιας ιδιαίτερης περίπτωσης ερωτικής συνεύρεσης απέθεσε το διψασμένο για σεξ κορμί της στις αχαλίνωτες σεξουαλικές ορμές του νεαρού άνδρα και της μιας νύχτας γαμιά της ο οποίος έχει όλα τα στοιχεία εκείνα που καλύπτουν και ικανοποιούν όλες τις σεξουαλικές απαιτήσεις της, αποδεικνύοντας της ότι είναι ανεξάντλητος αφού τα επίπεδα τεστοστερόνης του χτυπούν κόκκινο και της προσφέρει μια σεξουαλική σχέση με καυτό ανεξάντλητο σεξ και τρελά ερωτικά παιχνίδια σε μία ακραία έκλυση πόθου, που η κυρία αφού του προκαλεί ερωτικά ανατριχιάσματα τον θέλει με λύσσα ανάμεσα στα σκέλια της να γίνει κομμάτια για χάρη της.!
Αυτά σκέφτηκε φευγαλέα ο Αλκιβιάδης αλλά το άφησε να περάσει ασχολίαστο. «Δεν χρειάζεται ν’ αναρωτιέμαι! Είναι μικρή η ζωή μπροστά σε κάτι τέτοια ασφυκτικά διλήμματα που τίθενται και το κέρατο είναι από εκείνες τις καταστάσεις που έρχονται όταν δεν τις περιμένεις η τουλάχιστον δεν έχεις ποτέ σκεφτεί ή φανταστεί πως θα μπορούσε να χτυπήσει και τη δική σου πόρτα, αφού στη σχέση σου όλα μοιάζουν να κυλούν ρόδινα. Και ο ρασοφόρος εξομολογος της και κολλητός του που χάθηκε την ώρα που τον είχε ανάγκη το κορίτσι τους; Ε!, Θα του τα ψάλει όταν συναντηθούν.»
Κατά τ' άλλα όμως το Σαββάτο του είχε ξεκινήσει φυσιολογικά, με όλες τις συνήθειες του, τους εξαναγκασμούς και τις μικρές απολαύσεις του. Καθώς είχε τελειώσει το σκάλισμα στα παρτέρια του κήπου καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας με το laptop μπροστά του και με καλή διάθεση και με τα ακουστικά στα αφτιά, είχε συνδέσει στο YouTube τη Σινέντ Ο' Κόνορ στο Nothing Compares 2 U, και ταυτόχρονα είχε ανοίξει το blog του στο ιντερνέτ και προσπαθούσε να σπαταλήσει έτσι το ελάχιστο ταλέντο του δημιουργώντας και χρησιμοποιώντας λέξεις που να χαϊδεύουν τα αφτιά των αναγνωστών που καταβροχθίζουν τις ιστορίες στο ιντερνέτ και κάπως έτσι η μέρα του κύλησε γρήγορα και δημιουργικά. Κάποια στιγμή αναρωτήθηκε τι θα προτιμούσε για μεσημεριανό γεύμα. Η σκέψη να βγει έξω για φαγητό δεν τον ενθουσίαζε. Άλλωστε ήταν αρχή του να μη πλησιάζει εύκολα καταστήματα ταχυφαγίας ή καντίνες. Το ψυγείο στη κουζίνα τους, ήταν φίσκα, δεν έλειπαν ποτέ τα τρόφιμα. Τη προοπτική όμως να φάει κάτι κατεψυγμένο την απέρριψε. Το θρεπτικό, ισορροπημένο, περιορισμένο σε λίπος γεύμα θα ήταν το ιδανικό! Η υγιεινή και γευστική διατροφή του ανέβαζε το ηθικό! Σήμερα αποφάσισε να πεταχτεί στο super market της περιοχής με τα βιολογικά προϊόντα που έχει γεύματα όμορφα τοποθετημένα μέσα σε κουτιά φαγητού, θα ήταν το «γεύμα του στο πόδι». Η αλήθεια είναι ότι ήθελε να βγει λίγο έξω οπότε γιατί όχι; Πήγε στο δωμάτιο του και ετοιμάστηκε να βγάλει τα πρόχειρα ρούχα που φορούσε και να βάλει ένα τζιν και ένα πουκάμισο καθαρό. Έκανε αρκετή ζέστη οπότε το σκέφτηκε και δεν άλλαξε. «Εντάξει στο super market πηγαίνω όχι στο μέγαρο μουσικής» και ξεπόρτισε βάζοντας και κάτι ξεφτισμένα ανδρικά Μοκασίνια College που ήταν έξω από την κυρία είσοδο. Σαν σκιά, μέσα στην αντηλιά, είδε τον εαυτό του στη μεγάλη τζαμαρία της μπαλκονόπορτας, είχε κάνει και ένα σχετικά βαθύ κούρεμα τελευταία, αποφάσισε πως από εμφάνιση ήταν να τον κλαίνε οι ρέγγες.
Ενώ έκανε μια βόλτα στο κατάστημα αναμένοντας να εκτελέσουν τη παραγγελία του στο βιολογικό τμήμα του εστιατορίου βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με μια γυναίκα ιδιαίτερα ελκυστική που τον μαγνήτισε. Ο Αλκιβιαδης λίγο έλειψε να μη την αναγνωρίσει. Από μακριά το μόνο που έβλεπε ήταν οι μακριές γάμπες της, που διαγράφονταν ανάγλυφα κάτω από το ύφασμα μιας υπέροχη σικάτης φούστας. Ξαφνικά το θέαμα της ομορφιάς της τον πανικόβαλε. Ήταν ψηλή λεπτή και ένα διακριτικό μακιγιάζ συμπλήρωνε την εικόνα αυτής της γυναίκας. Στην αρχή μπερδεύτηκε με μια παράξενη σύμπτωση. Του φάνηκε φτυστή η Μία Γουάλας, η ηρωίδα του Πάλπ Φίξιον, που την υποδυόταν η Ούμα Θέρμαν. Όμορφη τρομερά αισθησιακή. Την αναγνώρισε ήταν η Βαλερία που προχωρούσε προς το τμήμα με τα ψάρια και τα κατεψυγμένα θαλασσινά του καταστήματος! Ήταν αυτόπτης μάρτυρας μιας εξαιρετικής ομορφιάς και έμεινε άναυδος με την σέξι και ιδιαίτερα ελκυστική παρουσία της. Εντυπωσιακή, ψηλή καλοφτιαγμένη χάρμα ιδέσθαι. Η επιδερμίδα της σαν ώριμο στάχυ, το αγέρωχο ύφος της και οι ιδανικές αναλογίες της θύμιζαν αρχαίο άγαλμα της Κλασικής και Ελληνιστικής περιόδου. Τα μαύρα μαλλιά της, πολύ ωραία, άφηναν κάποιες τούφες να πέφτουν ατημέλητα και να αγκαλιάζουν το πρόσωπό της. Το βήμα της γοργό, η περπατησιά της λυγερή, σφιχτοί μηροί, που σίγουρα τους διατηρούσε με τζόκινγκ και καθημερινό γυμναστήριο! Μία θύελλα τεστοστερόνης! Ένα λαχταριστό κορμί που άναβε φωτιές. Τέρψη των ματιών και ξύπνημα των πόθων. Στο ρυθμό της μουσικής των τακουνιών της που κοπανούσαν στα πλακάκια του καταστήματος, η σιλουέτα της, ελισσόταν ανάμεσα στους πελάτες και οι πιο αδιάκριτοι από αυτούς έστρεφαν το κεφάλι στο πέρασμά της. Τα αίματα άναβαν, οι καρδιές επιτάχυναν και το μυαλό τους κατακλιζόταν από ένοχες σκέψεις. Η Βαλερία όπως τη βλέπει σήμερα στα τριάντα πέντε της χρόνια ήταν μια μελαχρινή γυναίκα πιο όμορφη από τότε που τη γνώρισε ο Αλκιβιαδης.
Το χαριτωμένο μουτράκι της και η σκανταλιάρικη μύτη της της έδιναν ναζιάρικο ύφος. Κοιτούσε τον κόσμο με ορθάνοιχτα μάτια, κατάμαυρα, χρώμα που προίκιζε το βλέμμα της με μεγάλη γκάμα εκφράσεων. Πάντα στην τρίχα! Η αλήθεια ήταν πως ο Αλκιβιαδης αν και είχε εκπλαγεί τα πρώτα δευτερόλεπτα, δεν είχε ξαφνιαστεί ωστόσο. Ελεημόνησε τον εαυτό του αμήχανος! Δεν ήξερε που να κρυφτεί με το θέαμα που παρουσίαζε. Καταστροφή! Έμοιαζε να καταριέται τον εαυτό του, βλαστήμησε δις! Πρώτον γιατί δεν έβαλε το τζιν και το καθαρό πουκάμισο! Τα παπούτσια ας πούμε πως τρώγονται. Αμ! το άλλο με το κοντοκουρεμένο κεφάλι! Και του γκρίνιαζε η Ανδρομάχη! «Κούκλε» μου να σε χαρώ εγώ! Σαν ηλίθιος είσαι μ αυτό το κούρεμα! Τι μύγα σε τσίμπησε και κουρεύτηκες έτσι! Αχ βρε Ανδρομάχη μου πως γίνεται να έχεις πάντα δίκιο.! Μην αμελείς ποτέ την εξωτερική σου εμφάνιση του τόνιζε πάντα! Το σαν ψαράς ντύσιμο μπορεί να είναι δελεαστικό για σένα, αλλά σίγουρα όχι και για τους γύρω σου!
Γοητευμένος από το θέαμα μπροστά του, με ένα μείγμα θαυμασμού και επιθυμίας εμφανές στα μάτια του είχε μια στιγμή δισταγμού πριν μαζέψει το κουράγιο του και τη πλησιάσει να τη χαιρετήσει! Χαιρετήθηκαν αλλά δεν μπορούσε να το χωνέψει ακόμα και τυμπάνιζε νευρικά τα δάχτυλά του πάνω στο παντελόνι του. Δίπλα του η Βαλερία με άψογο χτένισμα και σικάτο ντύσιμο και αυτός, σαν συνοδός που έχει βγάλει το σκύλο βόλτα στα χώματα του γειτονικού πάρκου. Ακόμα και στη θλιβερή κατάσταση που ένιωθε ότι βρισκόταν του ήταν δύσκολο να μη σκάσει ένα χαμόγελο βλέποντας την υποδοχή που του είχε επιφυλάξει με αφοπλιστική ειλικρίνεια η Βαλερία με τη χαρούμενη όψη της, μ' ένα εγκάρδιο και πλατύ χαμόγελό και το χέρι προτεταμένο για χειραψία, ήταν το έναυσμα για μια πολύ ευεργετική επίδραση στα συναισθήματα του Αλκιβιάδη. Τώρα ένιωθε πολύ πιο χαλαρωμένος για την ασουλούπωτη εμφάνιση του. Ακόμα κι η στιγμιαία ψιλοκουβέντα που έπιασε με τον υπάλληλο στο πάγκο με τα ψάρια τον είχε ηρεμήσει και ξαναβρήκε για λίγο την καλή του διάθεση. Της χαμογελούσε ευγενικά, με την ιδιαίτερη συστολή που τον κατείχε. Εντάξει δεν ήταν και γελοίο το θέαμα του μα αυτός αντικειμενικά πίστευε, πως η σημερινή αμφίεση του δεν ταίριαζε και πολύ στη φυσιογνωμία του.
Ο Υπάλληλος απευθυνόταν με κάτι μακρόσυρτα «κυρία μου! σε ψιλές φέτες θέλετε το σολομό», καθώς οι κλεφτές ματιές του όλο ξέφευγαν προς τις ωραίες γάμπες της Βαλερίας πέρα από το να βεβαιωθεί ότι της είχε φανεί χρήσιμος.
«Μη μου πεις πως συχνάζεις κι εσύ στο βιολογικό τμήμα του super market;» ήταν αναμενόμενο, το σχόλιο της.
«Όχι συχνά μα σήμερα που είμαι εργένης προσπαθώ να αντλήσω έμπνευση για το δείπνο μου! Ακολουθώ το συρμό που λέει πως τα βιολογικά προϊόντα είναι hot τάση, κι οι συνταγές τους είναι ισορροπημένες και δεν παχαίνουν.»
«Ναι, έχεις δίκιο! Πώς και Σαββατοκύριακο, είσαι εργένης; Η Ανδρομάχη;»
«Ειναι Θεσσαλονικη με τη φίλη σας τη Ναυσικά.»
«Με τι Ναυσικα; Επαγγελματικό ή ταξίδι αναψυχής;»
«Στο πλαίσιο ενός συνεδρίου, που συμμετέχει η φίλη σας η Ναυσικά, βρήκαν ευκαιρια και απέδρασαν ένα τριήμερο παρέα!»
«Τι συνέδριο;»
«Κάτι με Ηλεκτρονική Μάθηση νομίζω! Ξέρεις τη Ναυσικά. Λογικά της ταιριάζει!»
«Καλά λες! Τα παιδιά; Στο χωρίο με παππού και γιαγιά;»
«Ναι! η τελευταία τους εβδομάδα των διακοπών.»
Απορροφημένοι έλεγαν πολλά και διάφορα, όταν ο υπάλληλος τη πληροφόρησε πως είναι έτοιμα τα φιλέτα του φρέσκου σολομού που είχε παραγγείλει η Βαλερία, και αμφότεροι ξεκίνησαν για τα ταμεία του καταστήματος. Ο Αλκιβιάδης όμως κοίταζε τη Βαλερία αχόρταγα, με ένα απροσδιόριστο βλέμμα. Έδειχνε αδιάφορος, ή μάλλον ήθελε να το παίξει αδιάφορος γιατί μέσα του σκεπτόταν πως αυτός ο λαχταριστός κορίτσαρος θα γινόταν ιδανικός παρτενέρ στο κρεβάτι του. Αυτό το πανέμορφο αψεγάδιαστο κορμί με τις αρμονικές καμπύλες και τα ατέλειωτα πόδια! . Η Βαλερία έριξε μια κλεφτή ματιά και το κατάλαβε ότι τη κοιτάζει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν φάνηκε να πειράχτηκε. Ίσως να κολακεύτηκε κιόλας από την εμφάνιση της.
Η Βαλερία ήταν ο τελευταίος κρίκος της παρέας τριών κοριτσιών από το δημοτικό σχολείο. Η Ανδρομάχη, η Ναυσικά και η Βαλερία. Ήταν κι οι τρεις μια χαρά γκόμενες, η Βαλερία όμως ήταν η πιο εκκεντρική και ανεξάρτητη της ομάδας, ήταν πολύ καλή με τα μικρά παιδιά. Το περιπετειώδες ταμπεραμέντο της διασκέδαζε πολύ τις φίλες της, που τρελαίνονταν για τις θεοπάλαβες ιστορίες της.
Τη θυμάται από τα εφηβικά της χρόνια μαθήτρια του λυκείου! Απλή ζωή ζούσε και ζει η Βαλερία ακόμη και σήμερα από όσο γνωρίζει. Ήσυχα τα εφηβικά της χρόνια, συνετές σπουδές, γάμο µε άντρα που την ερωτεύτηκε και την αγάπησε! Και τα κατάφερε τελικά και έγινε καθηγητρια και αποδείχτηκε ότι ήταν πλασμένη γι’ αυτή τη δουλειά. Η επικοινωνία, η ζεστή ατμόσφαιρα, οι αιχμηρές συζητήσεις, αυτός ήταν ο δρόμος της! Ατενίζοντας την σήμερα, μετά από μερικά χρόνια που είχε να τη δει, τόσο όμορφη, τόσο ζωντανή του αγγίζει όλες τις αισθήσεις του μυαλό του, το οποίο λειτουργεί στιγμιαία και αναρωτιέται! Άραγε μήπως πίσω από αυτή τη σταθερή ζωή, καταφέρνει να κρύβει απαγορευμένες επιθυμίες και ένοχα μυστικά όπως όλοι μας.
Τίποτα δεν προανήγγειλε και τίποτα δεν προμήνυε ότι μια απλή ουρανοκατέβατη συνάντηση με μια οικογενειακή φίλη από τα παλιά ανάμεσα στα ράφια ενός super market θα του πυροδοτούσε ένα τόσο έντονο αίσθημα κάψας που στο πέρασμα της ώρας άρχισε να απλώνεται χαμηλά στην κοιλιά του και ο ίδιος ολόκληρος να φλέγεται από πόθο που ζητούσε ικανοποίηση.
Ο Αλκιβιαδης δεν μπορούσε παρά να γοητευτεί από τη γοητεία της Βαλερίας που ξυπνούσε μέσα του μια πρωτόγονη λαχτάρα αλλά σαν άνδρας δεν είχε ταμπεραμέντο πιτ μπουλ που ορμάει σε ό,τι γυναικείο ποδόγυρο κινείται και του αρέσει, αλλά ήταν υπομονετικός και επίμονος, κάτι που πολλές φορές είχε αποδειχτεί εξίσου προσοδοφόρο με το θράσος που του έλειπε. Δεν είχε αυτή τη σπίθα της διαφθοράς, ώστε να δείξει τον απόκρυφο πόθου του στην ηρωίδα του με εμμονή και χωρίς ενοχές εγκαταλείποντας κάθε κοινωνικά θεμιτό, για να ικανοποιήσει τον ανικανοποίητο πόθο του εισβάλλοντας μέσα στο ασφαλές οικογενειακό της λιμάνι. Διάβολε! Αλήθεια πόσο ανόητος άραγε να της φαίνεται με τους δισταγμούς του! Η λογική του έλεγε ότι δεν μπορούσε να κάνει εκείνος το πρώτο βήμα. Η Βαλερία είναι το «κλειδί», ακόμη κι ένα ζεστό χαμόγελο της μπορεί να βοηθήσει πολύ στο να σπάσει ο πάγος!
Ο κόμπος στο στομάχι του γινόταν όλο και πιο σφιχτός όσο περπατούσαν ο ένας διπλά στον άλλο. Μόλις βγήκαν από την αυτόματη πόρτα του καταστήματός στο υπαίθριο πάρκινγκ, οι δυο τους ήταν σιωπηλοί. Ο Αλκιβιάδης στενάζει βαριά. Ένας τέλειος στεναγμός απίστευτης καύλας. Αλλά με μια δόση αθωότητας και ενοχής μαζί. Σαν να ομολογεί στον εαυτό του πως ξέρει πολύ καλά ότι δεν πρέπει να το σκέφτεται αυτό. Ότι είναι απαγορευμένο. Αλλά και ότι δεν μπορεί να σταματήσει να το σκέφτεται. Ότι ο πειρασμός είναι πολύ μεγάλος για να μπορέσει ν’ αντισταθεί. Πήρε μια γεμάτη ανάσα και προσπάθησε να συντονιστεί με το περιβάλλον.
Την παρακολουθούσε που πήγαινε στο αυτοκίνητο της. Είχε ένα απίστευτο βάδισμα. Κάτι στους γοφούς της θύμιζε αιλουροειδές και έδινε την αίσθηση ότι βάδιζε σε αργή κίνηση. Έπρεπε να σταματήσει να την κοιτάζει. Αν κοίταζε συνέχεια τα οπίσθια της κινδύνευε να στραβολαιμιάσει.
Πλάθει «σενάρια» που ανάβουν την ερωτική του φλόγα. Η σεξουαλική επιθυμία τείνει να σχετίζεται με τις φαντασιώσεις του και του ζητά να πάρει την πρωτοβουλία και να αφήσει τη συστολή του για λίγο στην άκρη.
Έπειτα, καθώς ο Αλκιβιάδης ετοιμαζόταν να πάρει το αυτοκίνητο, στάθηκε μπροστά στη πόρτα του και βλέποντάς την Βαλερία έτοιμη να μπει στο αυτοκίνητο της, αμφιταλαντεύτηκε για μερικά δεύτερα και κοιτάζοντας τη στα μάτια ξεφούρνισε: «Συγγνώμη που σε κοιτάζω επίμονα, αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι δεν το περίμενα μετά από τόσα χρόνια που είχαμε να ιδωθούμε να αντικρίσω μια τόσο όμορφη και σέξι γυναίκα!» Ο Αλκιβιαδης σαν σωστός που ήταν τζέντλεμαν κατά τη διάρκεια της επαφής τους της την έπεφτε μεν παιχνιδιάρικα, αλλά όχι πολύ περισσότερο του επιτρεπτού.
«Μην το πάρεις στραβά! Αν δεν είχες αυτοκίνητο θα δεχόσουν να σε πάω σπίτι σου; Έτσι, για να θυμηθούμε τα παλιά τότε που είμασταν γειτόνοι...»
Απλώνεται μεταξύ τους μια παύση.
Μετά από κάμποσα δευτερόλεπτα της λέει, «είπα κάτι που δεν έπρεπε;»
«....»
«Βαλερία;»
«Μμμ;»
«Είπα κάτι κακό;»
«Σκέφτομαι.»
«Τι σκέφτεσαι;»
«Εε!, ναι, γιατί όχι», ψέλλισε η Βαλερία αιφνιδιασμένη.
«Ωραία! χάρηκα πολύ που σε είδα. Προτείνω να κανονίσουμε, με την πρώτη ευκαιρία ένα φιλικό δείπνο να έρθουν και πάλι οι οικογένειες μας πιο κοντά.
Η Βαλερία τον λοξοκοίταξε κι έπειτα κούνησε το κεφάλι της θετικά. Του Φάνηκε πως προσπαθούσε να επιλέξει με προσοχή τα λόγια της.
Η κίνηση στην έξοδο του super market αυξανόταν διαρκώς και ο Αλκιβιαδης τη περιεργαζόταν μέσα από τα σκούρα τζάμια του αυτοκινήτου και από τη θέση του οδηγού όπου στρογγυλοκάθησε στο σκιερό πάρκινγκ! Σαν ένας περίεργος που κατασκοπεύει από κάποιο παράθυρο, μπορούσε να παρακολουθεί την Βαλερία χωρίς να είναι σίγουρος αν εκείνη ξέρει ότι ήταν αντικείμενο παρατήρησης του. Παρατηρούσε σχολαστικά κάθε της μορφασμό, επιζητώντας να εισβάλει λαθραία στις σκέψεις της και να αποκτήσει πολύχρωμο περιεχόμενο απ' τη προσωπική της ζωή. Όμορφη, προσεγμένη γυναίκα πραγματικό θηλυκό η όποια ξέρει με μαεστρία ν’ αναδεικνύει τα δυνατά της σημεία που της χάρισε η φύση. Τη θυμήθηκε πώς ήταν νεαρή δεκαοκτάχρονη, όταν τους σύστησε η Ανδρομάχη και πρωτογνωρίστηκαν. Κάτω από το σκανταλιάρικο βλέμμα της, το χαρούμενο γέλιο της κρυβόταν μια θερμή νεαρή γυναίκα πάντα έτοιμη να βοηθήσει τους φίλους της.
Η Βαλερία το κατάλαβε ότι ο Αλκιβιαδης είχε προσηλωθεί πάνω της επίμονα και διεκδικητικά και κινείτο ανέμελα, σχεδόν απρόσεκτα. Το ψηλό κορμί της ήταν ελαφρώς σκυφτό, το πρόσωπό της χαλαρωμένο, με μια μόνιμη ρυτίδα ανησυχίας στο χαμόγελο της. Το φως του μεσημεριανού ήλιου στο εσωτερικό του αυτοκινήτου της έπεφτε στο πρόσωπό της κι εκείνος δεν μπορούσε να ξεκολλήσει το βλέμμα του από πάνω της. Ανεβαίνοντας στο αυτοκίνητο την είδε να κάθεται στο κάθισμα να τον κοιτά και του φάνηκε πως του χαμογέλασε με μια λάμψη σκανταλιάς στα μάτια της. Χαμογέλασε κι αυτός και χαιρέτησε κουνώντας ελαφρά το κεφάλι του. Μπορεί να ήταν η λαχτάρα του, που έκανε το κορμί του να κινηθεί, γιατί εκείνη έστρεψε απότομα τη προσοχή της στην έξοδο του πάρκινγκ! Επιλέγει από ένστικτο, τη στιγμή που θα του ρίξει μία και μοναδική ματιά, λίγο πριν αποχωρήσει απ’ το σκηνικό. Ο Αλκιβιαδης, έχοντας περάσει τη βασανιστική δοκιμασία της αδιαφορίας, νιώθει το ακαριαίο κοίταγμα της να μαγνητίζει την προσοχή του και να καρφώνεται σαν κεντρί στην καρδιά του. Η Βαλερία αποχωρώντας αυτοκρατορικά, έχει ήδη θέσει τους κανόνες της. Εκείνη βασίλισσα στον θρόνο, εκείνος πιστός ιππότης αφιερωμένος στη γοητεία της.
Έμεινε να τη βλέπει να ξεμακραίνει ασάλευτα, βουβά. Τα βλέμματά τους ενώθηκαν τελευταία φορά. Ο Αλκιβιάδης. έκλεισε τα μάτια του προσπαθώντας να τιθασεύσει τις αισθήσεις του και με τη σκέψη στραμμένη στο τελευταίο χαμόγελο της. Αυτό το χαμόγελο! Πόσο λαχταρούσε ν΄ακουμπήσει τα χείλη του στα δικά της, φιλώντας τη στοργικά στα κερασένια της χείλια, ενώ θα τη κρατούσε προστατευτικά στην αγκαλιά του. Ο πειρασμός ήταν μεγάλος, ο σφυγμός του είχε αφηνιάσει και το φούσκωμα ανάμεσα στα πόδια του δεν έπαυε να του υπενθυμίζει τη διέγερσή του με σουβλιές. Προσπάθησε μάταια να αντισταθεί στις ανήθικες σκέψεις του επικαλούμενος τη κοινωνική ηθική του που επιτάσσει σεβασμό και να μην εμπλέκεται σε παράνομες ερωτικές υποθέσεις! Ωστόσο, όπου υπερχειλίζει το συναίσθημα, είθισται να ωχριά η πειθώ του μυαλού. Πως το λέει ο μεγάλος δάσκαλος ο Φρόιντ! «Το σεξουαλικό ένστικτο, δεσπόζει κάθε άλλου, ακόμα και του ενστίκτου τής αυτοσυντήρησης.»
Έτσι, του Αλκιβιάδη, παρά τις ενστάσεις του αυτό το σαββατόβραδο η Βαλερία εντελώς ξαφνικά, από το πουθενά είχε εισβάλει στο συναίσθημα του σαν μια γλυκιά αμαρτία η παρουσία της. Μια αμαρτία κρυμμένη στο πάθος του. Αυτό είναι. Ένα πάθος. Ένα ανομολόγητο πάθος που είχε γίνει η βραδινή του ερωτική πρέζα στη μοναξιά του! Αυτό το βράδυ σκέφτεται με τη ψυχή και το συναίσθημα κι όχι με τη λογική, και είναι κι αυτό το δάγκωμα που νιώθει σαν τη σκέφτεται! Στο μυαλό του τη φαντάζεται, ότι είναι ερωτικό ζευγάρι και αυτή η διαπίστωση του προκαλούσε μια συναισθηματική κατάσταση στην οποία βιώνει για κάτι που θα ήθελε να συμβεί στο εγγύς παρόν ή στο μέλλον!
..Έξω είχε αρχίσει να σουρουπώνει η πιο λατρεμένη του ώρα της ημέρας και ενώ ο ήλιος προσπαθούσε να κρυφτεί πίσω από το οροπέδιο της Πλάτωσης και το Θριάσιο πεδίο, είχε φτάσει η στιγμή για την πιο χαλαρωτική απόλαυση. Ο Αλκιβιαδης διάλεξε από το έπιπλο ένα μπουκάλι Mandarin Napoleon αυτό το εξαιρετικό βελγικό κονιάκ ηλικίας δέκα ετών ακούμπησε ένα ποτήρι στον πάγκο της κουζίνας πάνω στη μαρμάρινη επιφάνεια. Σέρβιρε προσεκτικά κονιάκ στο ποτήρι, δεν ήθελε λεκέδες στη λευκή επιφάνεια του μαρμάρου. Φέρνοντάς το στο στόμα, έκλεισε τα μάτια του απολαμβάνοντας τις αρωματικά αλκοολούχες γεύσεις του cognac που άρχισαν να ρέουν στις φλέβες του, και σε αρμονική συντροφιά να δένουν με τις γεύσεις του μαλακού ganache εσπρέσο και τις γεύσεις από κομποτέ μανταρίνι. Το συνηθισμένο του εκρηκτικό μείγμα ξύπνησε τις αισθήσεις του, και ένα αίσθημα ευεξίας και πληρότητας τον κατέλαβε μονομιάς. Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, θεωρούσε ένα απολαυστικό άρωμα μια από τις πραγματικά απλές απολαύσεις της ζωής. Έκλεισε τα φώτα πήρε το ποτήρι με το λικέρ και κατευθύνθηκε στο δωμάτιο όπου ήταν το γραφείου του. Το λάτρευε το μικρο του δωμάτιο. Ο χώρος σε συνδυασμό με το φως που έμπαινε από τα παράθυρα του δημιουργούσαν την αίσθηση ότι βρισκόταν σε μπαλκόνι. Το δωμάτιο το είχε διακοσμήσει η Ανδρομάχη όπως και το υπόλοιπο σπίτι. Είχε διαλέξει ταπετσαρίες, βιβλιοθήκες, γραφείο, φωτογραφίες και πίνακες για τους τοίχους. Και ο Αλκιβιαδης ήταν ενθουσιασμένος με ό,τι είχε κάνει. Ποτέ δεν αμφισβήτησε το γούστο της, μάλιστα, ένιωθε πολύ περήφανος!
Βούλιαξε στην καρέκλα του γραφείου πίσω από τον υπολογιστή, έκανε μισή στροφή και βρέθηκε να κοιτάζει απ΄το παράθυρο ατενίζοντας στον ορίζοντα το νυχτερινό ουρανό λες και αναζητούσε εκεί τη μορφή της που θα ήθελε να βρίσκεται απόψε μαζί του. Ο Αλκιβιαδης ανοιγόκλεισε τα μάτια, όρθωσε το κορμί του στην καρέκλα και έκανε πάλι μισή στροφή, ώστε να βρεθεί αντίκρυ στην οθόνη του δεκαεφτάρη TOSHIBA Notebook. Κούνησε το ποντίκι και η οθόνη απέκτησε ζωή. Ήταν αργά, είχε ήδη πάει μεσάνυχτα, αλλά ο Αλκιβιάδης δεν είχε καμιά όρεξη να κοιμηθεί, ήταν πολύ νευρικός. Αν πήγαινε για ύπνο, θα αναμάσαγε τα ίδια και τα ίδια... Καλύτερα να απασχολούσε το μυαλό του. Άνοιξε τον πλοηγό ιντερνέτ, πληκτρολόγησε το κωδικό του blogger και άνοιξε νέα ανάρτηση..
Η ανάρτηση, αναμφίβολα, όταν θα ήταν πιο νηφάλιος θα κατέληγε στη «διαγραφή» ή στα «πρόχειρα», αλλά του άρεσε και η ιδέα να φλερτάρει με τον κίνδυνο να το ανεβάσει στο blog του και να στείλει το link με MSN στη Βαλερία να το διαβάσει.
Η γυναίκα απόψε είναι συνεχώς στο μυαλό του σε σημείο που νιώθει μπερδεμένος και δεν μπορεί να ελέγξει τη σεξουαλική του ισορροπία!. Στη θύμηση της επιταχύνονται όλα: οι χτύποι της καρδιάς του, η ανάσα του, οι σκέψεις του. Τους φαντάζεται να βρίσκονται οι δυο τους σ΄ ένα μέρος και έναν χώρο απόλυτης ηρεμίας, αυθεντικής φιλοξενίας, αδιαπραγμάτευτης ποιότητας και διακριτικής πολυτέλειας. Σ΄ ένα πεντάστερο ξενοδοχείο μέσα στη φύση, δίπλα στο κύμα, να μοιράζονται μαζί μοναδικές ερωτικές στιγμές. Έχει κατά νου και την μεγάλη έγκυρη πανεπιστημιακή έρευνα που πραγματοποιήθηκε και αναφέρεται για την απιστία μεταξύ συζύγων, να θέλει τις γυναίκες καθηγήτριες να είναι επιρρεπείς στην απιστία και οι πιο ευάλωτες στους πειρασμούς που θα εμφανιστούν στο δρόμο τους. Ταυτόχρονα όλο και κάτι είχε πάρει το αυτάκι του στα συνήθη γυναικεία κουτσομπολιά της Ανδρομάχης με την Ναυσικά για την πρώην μελαχρινή με μεγάλα όμορφα μάτια, καλοσχηματισμένο σώμα με όμορφες καμπύλες, φιλενάδα τους! Η Βαλερία είχε εξελιχθεί σε προσωπικότητα, που απέπνεε αυτοπεποίθηση. Οι περισσότεροι μάλιστα την θεωρούσαν ότι είχε πρωτοποριακές, ενδεχομένως και εκκεντρικές, απόψεις, θέσεις ή συμπεριφορές, αφού μεταξύ των άλλων ντύνονταν κομψά, βάση των επιταγών της εποχής και ήταν φιλική με τους μαθητές. Με δυο λόγια είναι ένα γοητευτικό πλάσμα για τη μικρή κοινότητα του σχολείου. Τόσο για τους μαθητές που οι περισσότεροι ονειρεύονται να «πηδήξουν» μία τέτοια «μουνάρα» καθηγήτρια, όσο και για πολλούς καθηγητές που επίσης θα ήθελαν να την ρίξουν στο κρεβάτι τους.
«Ανδρομάχη έχεις μάθει για τα ερωτικά κατορθώματά της φίλη μας της Βαλερίας;»
«Της Βαλερίας; όχι δεν ξέρω κάτι! Πάει πολύς καιρός που έχω να μάθω νέα της. Έχουμε χαθεί. Εσύ τι έχεις μάθει;»
«Να οι φήμες και οι κακές γλώσσες λένε ότι έχει ανακαλύψει ότι το απαγορευμένο πόσο μάλλον το παράνομο είναι πιο γλυκό και το απολαμβάνει με έναν παίδαρο.»
«Δηλαδη; Όταν λες απαγορευμένο και γλυκό; Τι εννοείς; ότι τα φοράει στον άνδρα της;»
«Εσύ τι λες να εννοώ; Ότι ρίχνει άχνη στη μπουγάτσα;»
Στην αρχή η Ανδρομάχη ξαφνιάστηκε γιατί θυμάται τη φιλενάδα τους από το λύκειο! Την είχε για συμμαζεμένη κοπέλα και δεν το περίμενε να ακούσει τέτοια σχόλια για το άτομο της. «Τι να σου πω ρε Ναυσικά! Εγώ πάντως την έκοβα σεμνή και μετρημένη. Μεταξύ μας το πιστεύεις ότι μπορεί να είναι αλήθεια τα κουτσομπολιά πως η Βαλερία πέφτει σε παράνομο κρεβάτι;.»
«Αυτές οι σεμνές φιλενάδα μου είναι οι μεγαλύτερες καριόλες, να ξέρεις.»
«Για λεγε τι έχεις μάθει! Είμαι όλη αυτιά.»
«Έμαθα από έγκυρη πηγή ότι το «πνίγει το κουνέλι» στην αγκαλιά του νεαρού γυμναστή του λυκείου που εργάζεται.»
«Έχει μαθευτεί δηλαδή ότι έχει επιλέξει να ανοίξει την πόρτα στο σεξ που της χτύπησε ο νέος νοικάρης χωρίς να διώξει τον προηγούμενο νοικοκύρη;»
«Ε ναι! Όπως συμβαίνει συχνά με κάθε μυστικό, που από στόμα σε στόμα, τελικά γίνεται μουσικό όργανο κι ο ήχος του μπορεί να φτάσει πολύ μακριά.»
..Φαντάζεται τον εαυτό του και τη Βαλερία ότι είναι ήρωες σε ερωτική νουβέλα που έχουν βρει καταφύγιο σε παραλιακό ξενοδοχείο στην αγκαλιά του Μυρτώου πελάγους και του Πάρνωνα! Η μπαλκονόπορτα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ήταν μισάνοιχτη, και ο μαΐστρος, το δροσερό αυτό θαλασσινό αεράκι συμβολίζει την απαλλαγή τους από τα προβλήματα που τους βασανίζουν, έκανε τις τραβηγμένες κουρτίνες να ανεμίζουν ελαφρά καθώς δυνάμωνε προμηνώντας μιαν φθινοπωρινή μπόρα. Είχε πέσει το σούρουπο, ο ουρανός είχε πάρει ένα χρώμα βαθύ μενεξεδί. Η θάλασσα ήταν όμοια με ζωγραφιά από λάδι, μα υπήρχε κάτι δυσοίωνο έτσι όπως φούσκωνε ο αφρός και τα κύματα έσκαγαν με μανία στη στεριά, στη μικρή προβλήτα και στα βράχια κάτω από το ξενοδοχείο. Εκεί νιώθουν προστατευμένοι και ασφαλείς σε κάθε στιγμή τους από περίεργα βλέμματα. Η Βαλερία ένιωθε όμορφη και δεν χρειαζόταν να αμφιβάλει ότι ο Αλκιβιάδης την ήθελε. Την κοιτούσε όλη την ώρα μ΄ ένα άπληστο βλέμμα. Επιτέλους μπορούν να αγκαλιαστούν. Οι κινήσεις τους έχουν τόση φυσικότητα, που δίνουν την εντύπωση ότι γνωρίζονται από πάντα. Για μια στιγμή, μια μικρούλα στιγμή, επέτρεψε στον εαυτό του να φανταστεί ότι ήταν στην αγκαλιά του τα μακριά, λεπτά δάχτυλά της να χώνονται μέσα στα σκούρα μαλλιά του, το σώμα της να λυγίζει στα δυνατά χέρια του που τη χάιδευαν και την άγγιζαν, τα χείλη της να σμίγουν με τα δικά του και τα βογκητά της να αντηχούν στον νυχτερινό αέρα από τα χάδια του. Τον κοίταξε καθώς το χέρι του ταξίδεψε στο λείο περίγραμμα του μπούστου της και στο στητό της στήθος το ελεύθερο στη νυχτερινή δροσιά. Τα δόντια του άστραψαν στο πονηρό χαμόγελό του, καθώς εκείνος κοίταξε προς τα κάτω τον ερεθισμένο μαστό και ψέλλισε «πανέμορφη», προτού χαμηλώσει τα χείλη του στη σκοτεινή κορυφή που είχε σκληρύνει από τον δροσερό αέρα και τη θερμή αγκαλιά του. Η Βαλερία άφησε το κεφάλι της να πέσει προς τα πίσω σε έκσταση, ανίκανη να ελέγξει την ευχαρίστηση που ένιωθε στα χέρια του, και απόμεινε ακίνητη, νιώθοντας τις θηλές της να σκληραίνουν καθώς το χέρι του τη χάιδευε και το στόμα που περνούσε ξανά και ξανά τη γλώσσα του πάνω από το στήθος της! «Αλκιβιάδη…» Το όνομά του, που ξέφυγε από τα χείλη της με ένα βαθύ βογκητό, έσκισε τη σιωπή.Τα χέρια τους γλιστράνε παντού, σαν σε κατακτημένα εδάφη. Τα δικά του είναι πιο βιαστικά από τα δικά της. Η Βαλερία ανατρίχιασε καθώς το χέρι του χάιδεψε την πλάτη της.
Ο Αλκιβιαδης δεν έδινε σημασία, δεν άκουγε το σφύριγμα του αέρα, ούτε τον άγριο βόμβο του νερού καθώς, για εκείνον, τίποτα έξω από το δωμάτιο δεν υπήρχε εκείνη την ώρα. Το μόνο θρόισμα που έφτανε ως τα αυτιά του και τον μεθούσε ήταν εκείνο των σεντονιών, ήταν το θρόισμα από τα ρούχα της που έπεφταν στο δάπεδο με ένα ρυθμό γαλήνιο και παθιασμένο ταυτόχρονα, σε τέλειο συντονισμό με τις κινήσεις των χεριών του. Ακόμη και το πιο απαλό του άγγιγμα έκανε το κορμί της να τυλίγεται στις φλόγες. Η Βαλερία άφησε ένα σιγανό βογκητό ηδονής και σήκωσε τα χέρια στον αέρα, βοηθώντας τον να της βγάλει το αέρινο φουστάνι που είχε φορέσει νωρίτερα εκείνο το πρωί. Πολύ γρήγορα, ένας μικρός σωρός από ρούχα σχηματίστηκε γύρω από τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της, το μεταξωτό μαντίλι που είχε δέσει στο λαιμό, το φουστάνι, τα λευκά μικροσκοπικά εσώρουχά της.
«Κάνε μου έρωτα, θέλω να με λατρεύεις ως το ξημέρωμα, να γίνεις δικός μου σαν να μην υπάρχει ξημέρωμα…» μουρμούρισε ξέπνοα, έγειρε προς τα πίσω το κεφάλι και αφέθηκε στα χάδια του.
Οι άκρες των δαχτύλων του διέσχισαν απαλά τις καμπύλες της και η Βαλερία ένιωσε ρευστή, σαν να την έπλαθε ο Αλκιβιαδης με το χάδι, με το άγγιγμα του.
«Μη σταματάς, φίλα με, νιώσε με…» ψιθύρισε η Βαλερία, που δεν μπορούσε, πια, να ακούσει ή να ελέγξει τον εαυτό της.
Υπήρχε απελπισία στις ανάσες, στο λαχάνιασμα της, στη μαύρη πείνα που έκανε να στάζουν οι χυμοί του κορμιού της, να τρελαίνεται, να αγριεύει ο πόθος της και να τη σέρνει σε τοπία αχανή, απάτητα. Τα δάχτυλά της μπλέχτηκαν στα πυκνά καστανά του μαλλιά και η τυραννία της απόλαυσης εξακολούθησε για κάμποση ώρα, σχεδόν την έφερε στο απόγειο, μα η Βαλερία πρόλαβε να απομακρύνει τον εραστή της. Εκείνος χαμογέλασε, ανέβηκε στο κρεβάτι και την τράβηξε πλάι του.
Οι ανάσες τους, κοφτές, απεγνωσμένες, σαν να υποψιάζονταν ότι στ’ αλήθεια δε θα υπήρχε ξημέρωμα, έσμιξαν με τον ήχο του ανέμου και της θάλασσας, ακολούθησαν ασύνειδα τις κινήσεις και τις ενώσεις των νεφών οι στεναγμοί τους ήταν οι πρώτες βροντές, η κυοφορία της βροχής του φθινοπώρου, της λυσσασμένης μπόρας που μόνο αυτή θα μπορούσε, ίσως, να μετρηθεί, να συγκριθεί με τη δική τους μανία, με τη δική τους δίψα για έρωτα όσο ακόμα μπορούσαν, όσο υπήρχε ακόμα λίγος απατηλός, κλεμμένος χρόνος στο κρεβάτι τους. Την κοιτάζει στα μάτια και η ανάσα του γίνεται πιο έντονη. Κάθε στιγμή κρατά μία αιωνιότητα και έχει τη δική της σημασία. Η ένταση του πόθου ολοένα και μεγαλώνει. Τα χείλη του μόλις που την ακουμπούν. Η φωνή του είναι σιγανή και αισθησιακή καθώς της ψιθυρίζει: «Σε θέλω. Θέλω να μπω μέσα σου και να σε νιώσω... έστω κι αν αυτό θα γίνει μόνο μία και μοναδική φορά»
Ακούμπησε την παλάμη της στο στήθος του. Η φωνή της ήταν βραχνή. «Κι εγώ εσένα! Σε θέλω!» Γλίστρησε τα δάχτυλά της προς τα κάτω ως το στομάχι του κι ένιωσε τα χέρια του να σφίγγουν τους γυμνούς ώμους της καθώς έπεφτε στα γόνατα μπροστά του.
«Δεν είσαι υποχρεωμένη να…»
«Είπα ότι σε θέλω! Δεν έχω επιλογή. Ήξερα τι ακριβώς ήθελα από τη στιγμή που συμφώνησα να έρθω εδώ μαζί σου». Ακολουθεί σιωπή και η Βαλερία απαλλαγμένη από όλα τα ρούχα της, γυμνή μπροστά του αφήνεται στις δικές της σαρκικές ανάγκες.
Αποχαυνωμένος όπως ήταν, αποδεικνύοντας εν τέλει -έστω και μεταφορικά- πως οτιδήποτε δε βγαίνει από μέσα του, τελικά καταλήγει να τον φέρνει σε κατάσταση νωθρότητας και πλήρους αδράνειας, παραλύοντας τις σωματικές και διανοητικές δυνάμεις του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αντιδράσει. Του πήρε λίγα λεπτά για να βγει από τους φανταστικούς αισθησιακούς μαιάνδρους της αφήγησης του. Οι κρόταφοι του χτυπούσαν μισόκλεισε τα μάτια κι αναστέναξε ζαλισμένος από το ονειρικό σεξουαλικό του ταξίδι με τη Βαλερία να είναι εκεί παρούσα στο ταξίδι του για
μεγάλα χρονικά διαστήματα, και να κατέχει τις σκέψεις του, όπως μια μεραρχία έχει υπό την κατοχή της μια αλλοτριωμένη εδαφική έκταση. Τα αφτιά του βούιζαν με τις ανήθικες σκέψεις που είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του. Απόμεινε να κοιτάζει την οθόνη με βαριά βλέφαρα.
Διάβασε και ξαναδιάβασε το κείμενο που ήταν αποθηκευμένο στο πρόχειρο προτού κλείσει τον υπολογιστή. Κράτησε το κεφάλι του με τα δυο του χέρια και βάλθηκε να καταλάβει τι του είχε συμβεί παραδομένος σε έναν κυκεώνα συλλογισμών που υποτίθεται ότι θα του δώσουν το κλειδί της λύσης στις επιθυμίες του. Συλλογίζεται σαν τον Σπαρτιάτη στρατηγό που εξετάζει τα έντερα των ζώων πριν τη μάχη. Ναι, είναι πολύ σημαντική μια μάχη (το μέλλον ενός λαού) Δε μπορούμε να την αφήσουμε στην τύχη. Εκείνο το βράδυ έμεινε πολλές ώρες καθισμένος επάνω στην καρέκλα του γραφείου. Έβαλε ένα δεύτερο πότο το έπινε ήσυχα αφήνοντας τη φαντασία του να ταξιδέψει μέσα στον λαβύρινθο της αβεβαιότητας που νιώθει.
Έβλεπε τα φώτα από τα αυτοκίνητα να περνούν απέναντι στη γέφυρα του περιφερειακού της Αττικής οδού. Το διασκέδαζε να μαντεύει από πού έρχονται και που πηγαίνουν. Δεν είχε καμιά διάθεση να πάει να ξαπλώσει και η μοναχική ατμόσφαιρα στο γραφείο του, του φαινόταν ιδανική συντροφιά για την όντως παράξενη διάθεση του. Κάπως έτσι ένιωθε τις βραδινές εκείνες ώρες πριν κοιμηθεί. Συνειδητοποιεί πως οι ώρες αυτές, που γύρω επικρατεί ησυχία και ηρεμία, του δίνουν χρόνο να αναλογιστεί, να σκεφτεί, να κρίνει και οι επιθυμίες του ζητάνε πλέον τη λύση τους. Τα πρόβλημα που τον απασχολεί έρχεται για να του υπενθυμίσει πως πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό ώστε να αμβλυνθεί. Οι φαντασιώσεις του επιστρέφουν απρόσκλητες κι εκείνο το συναίσθημα που προσπαθει να πείσει τον εαυτό του ότι είναι ανύπαρκτο, φροντίζει να ενισχυθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί να το περάσει ανεπαίσθητα. Αυτά που φοβάται δεν μπορούν παρά να είναι όσα του έρχονται στο μυαλό! Είναι οι πιο ενδόμυχες, οι πιο δικές του σκέψεις. Το πορτρέτο της Βαλερίας του προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, μελαγχολία ανάμεικτη με ελπίδα. Μελαγχολία και ελπίδα που μοιράζονται τον ίδιο χώρο! Με μια ελπίδα που καίει μέσα του σαν άλυτο σταυρόλεξο που λέγεται επιθυμία πως να κατακτήσει το ζωντανό πορτρέτο. Ονειρευόταν να γευτεί με θέρμη την αποδοχή της. Και εκεί που ετοιμάζεται για ακόμα μια φορά να αντιμετωπίσει τον εαυτό του, πως να ξεπεράσει το συναίσθημα του ανεκπλήρωτου ερωτικού απωθημένου που του προκάλεσε η τυχαία συνάντηση με τη Βαλερία, η μορφή της Ανδρομάχης εισβάλλει ανάμεσα στις σκέψεις του. Έπεσε σε λογισμούς να τη σκέφτεται στη Θεσσαλονίκη στο δικό της σενάριο! Ελεύθερη κι απενοχοποιημένη, σαφώς ανανεωμένη, μ’ αυτοπεποίθηση σε μια χαλαρή έξοδο μια ανέμελης βόλτας, για ένα ποτό σε ένα μπαρ, που σίγουρα θα της προσφέρει πολλές ευκαιρίες για ενδιαφέρουσες ανδρικές γνωριμίες με αποτέλεσμα οι παλμοί της να ανεβαίνουν κι η αδρεναλίνη της να χτυπάει κόκκινο, που την βάζει σε μια διαδικασία να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της παρουσιάζεται να ζήσει έντονες ερωτικές στιγμές, σε μια άλλη ανδρική αγκαλιά που θα εκτοξεύσει στα ύψη το σε ύπνωση σεξουαλικό της πάθος. Ίσως της καλλονής η αίγλη της να της θύμισε μέσα της παροπλισμένα συναισθήματα, ερωτικές επιθυμίες και ανάγκες, που αυτός είναι συγκρατημένος και ανίκανος να τα εκτιμήσει και «παγωμένα» μένουν ανικανοποίητα και υποτιμούνται στη σχέση τους;. Κρυφογέλασε. «Ίσως αύριο που θα έρθει να μου διώξει τα φαντάσματα της νύχτας. Όλα μες στης ζωής τα βήματα είναι», ψιθύρισε και κάπου εκεί χάθηκε στην αγκαλιά των σεντονιών.
Έβλεπε τα φώτα από τα αυτοκίνητα να περνούν απέναντι στη γέφυρα του περιφερειακού της Αττικής οδού. Το διασκέδαζε να μαντεύει από πού έρχονται και που πηγαίνουν. Δεν είχε καμιά διάθεση να πάει να ξαπλώσει και η μοναχική ατμόσφαιρα στο γραφείο του, του φαινόταν ιδανική συντροφιά για την όντως παράξενη διάθεση του. Κάπως έτσι ένιωθε τις βραδινές εκείνες ώρες πριν κοιμηθεί. Συνειδητοποιεί πως οι ώρες αυτές, που γύρω επικρατεί ησυχία και ηρεμία, του δίνουν χρόνο να αναλογιστεί, να σκεφτεί, να κρίνει και οι επιθυμίες του ζητάνε πλέον τη λύση τους. Τα πρόβλημα που τον απασχολεί έρχεται για να του υπενθυμίσει πως πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό ώστε να αμβλυνθεί. Οι φαντασιώσεις του επιστρέφουν απρόσκλητες κι εκείνο το συναίσθημα που προσπαθει να πείσει τον εαυτό του ότι είναι ανύπαρκτο, φροντίζει να ενισχυθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί να το περάσει ανεπαίσθητα. Αυτά που φοβάται δεν μπορούν παρά να είναι όσα του έρχονται στο μυαλό! Είναι οι πιο ενδόμυχες, οι πιο δικές του σκέψεις. Το πορτρέτο της Βαλερίας του προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, μελαγχολία ανάμεικτη με ελπίδα. Μελαγχολία και ελπίδα που μοιράζονται τον ίδιο χώρο! Με μια ελπίδα που καίει μέσα του σαν άλυτο σταυρόλεξο που λέγεται επιθυμία πως να κατακτήσει το ζωντανό πορτρέτο. Ονειρευόταν να γευτεί με θέρμη την αποδοχή της. Και εκεί που ετοιμάζεται για ακόμα μια φορά να αντιμετωπίσει τον εαυτό του, πως να ξεπεράσει το συναίσθημα του ανεκπλήρωτου ερωτικού απωθημένου που του προκάλεσε η τυχαία συνάντηση με τη Βαλερία, η μορφή της Ανδρομάχης εισβάλλει ανάμεσα στις σκέψεις του. Έπεσε σε λογισμούς να τη σκέφτεται στη Θεσσαλονίκη στο δικό της σενάριο! Ελεύθερη κι απενοχοποιημένη, σαφώς ανανεωμένη, μ’ αυτοπεποίθηση σε μια χαλαρή έξοδο μια ανέμελης βόλτας, για ένα ποτό σε ένα μπαρ, που σίγουρα θα της προσφέρει πολλές ευκαιρίες για ενδιαφέρουσες ανδρικές γνωριμίες με αποτέλεσμα οι παλμοί της να ανεβαίνουν κι η αδρεναλίνη της να χτυπάει κόκκινο, που την βάζει σε μια διαδικασία να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της παρουσιάζεται να ζήσει έντονες ερωτικές στιγμές, σε μια άλλη ανδρική αγκαλιά που θα εκτοξεύσει στα ύψη το σε ύπνωση σεξουαλικό της πάθος. Ίσως της καλλονής η αίγλη της να της θύμισε μέσα της παροπλισμένα συναισθήματα, ερωτικές επιθυμίες και ανάγκες, που αυτός είναι συγκρατημένος και ανίκανος να τα εκτιμήσει και «παγωμένα» μένουν ανικανοποίητα και υποτιμούνται στη σχέση τους;. Κρυφογέλασε. «Ίσως αύριο που θα έρθει να μου διώξει τα φαντάσματα της νύχτας. Όλα μες στης ζωής τα βήματα είναι», ψιθύρισε και κάπου εκεί χάθηκε στην αγκαλιά των σεντονιών.
Το επόμενο πρωί ξύπνησε πιασμένος από έναν άσχημο ύπνο. Όλα τα χθεσινά του ξανάρχονταν στο νου, τριγύριζαν στο μυαλό του και τον απασχολούσαν. Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και χασμουρήθηκε. Έριξε μια ματιά στο ξυπνητήρι που βρισκόταν πάνω στο κομοδίνο. Έκανε ένα μορφασμό βλέποντας το είδωλο του στον απέναντι καθρέπτη της κρεβατοκάμαρας. Αυτό που έβλεπε ήταν γένια τριών ημερών κύκλους γύρω από τα μάτια και μερικά ατίθασα ανακατεμένα μικρά τσουλούφια από τα κοντοκουρεμένα μαύρα μαλλιά του, ξανάπεσε πίσω στο κρεβάτι. Ένιωθε ένας άλλος εαυτός του. «Σκατά! Είσαι αξιοθρήνητος!» Παραδέχθηκε συνοφρυωμένος. «Πρέπει να κάνεις ένα χλιαρό ντους να συνέλθεις» μονολόγησε. Ύστερα από αρκετή ώρα μέσα στο ντους βγαίνοντας στο μπαλκόνι καλημέρισε τη πρωινή αύρα! Προσπαθεί να επανέλθει στην κανονικότητα του και να αφήσει πίσω του τις νυχτερινές ονειροφαντασίες του, ν΄ αφήσει πίσω το γεγονός, ότι η ανάμνηση της Βαλερίας «στοιχειώνει τη σκέψη του». Το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να αναζητήσει μέσα του τις απαντήσεις στο πως θα προχωρήσει παρακάτω κλείνοντας τη πόρτα στις σφοδρές ερωτικές επιθυμίες του για τη Βαλερία και ακολούθησε το κλασικό του πρωινό σύστημα στις αργίες και στις μοναξιές του. Βόλτα το σκύλο στο πάρκο, περιποίηση στο παπαγάλο και σήμερα να μη ξεχάσει το καναρίνι και να καθαρίσει την λεκάνη της άμμου για την υγιεινή του γάτου τους.
Η επερχόμενες ώρες ήταν απολύτως προβλέψιμες μιας συνηθισμένης Κυριακής.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου