'
Η λιακάδα πλημμύριζε την πόλη και προμήνυε ένα μακρύ, ζεστό καλοκαίρι και τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα αποτελούσε την αφορμή για να ξεκινήσει το μακρύ και περιπετειώδες ταξίδι της επόμενης μέρας του Ρενέ.
Ξάφνου, εκεί που δεν το περίμενε, η μοίρα, πραγματική πρωταγωνίστρια της ιστορίας, του χτύπησε την πόρτα. Σ' έναν κεντρικό δρόμο της μεγάλης πόλις ένα ταξίδι που ξεκίνησε με μόνο σκοπό μια απλή πληροφορία κατέληξε σε μια περιπέτεια και στο ταξίδι της γνωριμίας του Ρενέ με την Ελλάδα και την ναυτιλία της.
Έτσι λοιπόν απρόσμενα! έμελλε να αλλάξει η πορεία της ζωής ενός απλού καθημερινού νεαρού αγοριού από την μακρινή Χιλή. Μια απλή ερώτηση εκεί καταμεσής στο παραλιακό δρόμο του μεγάλου λιμανιού ήταν ο καταλυτικός παράγοντας που θα καθόριζε το πεπρωμένο για την υπόλοιπη ζωή του..
Ο Ρενέ ήταν ένας νεαρός αξύριστος άνδρας με μαύρα πυκνά μαλλιά, φορούσε αθλητικά παπούτσια, πολύχρωμο χαβανέζικο πουκάμισο, τσαλακωμένο παντελόνι. Είχε τα χέρια του βαθιά χωμένα στις τσέπες, περπατούσε στη παραλιακή λεωφόρο, το πρόσωπο του χειμωνιάτικη θλίψη, ανέκφραστο, άδειο με μια βαθιά ριζωμένη μελαγχολία που δεν ταίριαζε με την νεανική του ηλικία.
Ατένιζε τον ορίζοντα απ' την ακτή που υψώνεται πάνω από τη γαλάζια θάλασσα που τρεμόπαιζε μέσα στα νερά της παλίρροιας όταν επέστρεφαν, κάτω από τον καθαρό ουρανό, μέσα στο ζεστό και ζωηρό φως. Η υγρασία απ' την παρουσία του νερού και ο ζεστός αέρας δεν τον ανακούφιζε καθώς βύθιζε το βλέμμα και τις σκέψεις του μουρμουρίζοντας για την τροπή που πήραν τα πράγματα στην καταγάλανη θάλασσα.
Πήρε βαθιά ανάσα ατένισε τον ορίζοντα κι άφησε τη σκέψη του να τρέξει για μερικά λεπτά σ' εκείνο το τόσο ανόητο επεισόδιο που η οργή του ξεχείλισε σαν να ήταν ριζωμένη βαθιά στη νεανική του φύση όπως το νερό που τρέχει.
Συντρίμμια άφησε πίσω του εκείνη τη μέρα κι αυτή που χάραξε του έφερε ακόμη περισσότερα.
Δεν ήταν παρά μόλις τρεις ώρες τώρα που είχε μάθει την τελεσίδικη ετυμηγορία της αθλητικής δικαιοσύνης....για την ενεργό συμμετοχή του σ' εκείνα τα γεγονότα, τα καθοριστικά.
Τρία χρονιά αφαίρεση αθλητικής ιδιότητος και στέρηση εισόδου σε αθλητικούς χώρους για βιαιοπραγία βαριάς μορφής.
Αυτό σήμαινε άδοξο τέλος της αθλητικής του καριέρας που ονειρευόταν......, στον αθλητικό σύλλογο του είχαν γυρίσει την πλάτη.
Μπορεί να μην το έδειχνε αλλά είχε ένα νευρώδες γερά κτισμένο σώμα, και μέχρι χθες όλοι πίστευαν στο πλούσιο ταλέντο του και ότι θα εξελιχτεί σε σπουδαίο τερματοφύλακα.
Έβγαλε τα χέρια από τις τσέπες και βάλθηκε να τρίβει το μέτωπο του.
Ένα πελώριο γιατί τον βασανίζει...
Ένοχα η σκηνή με το επεισόδιο πλημμυρίζει τη σκέψη του. Θυμάται ότι έβραζε ο θυμός μέσα του, το αισθανόταν στο τρέμουλο των χειλιών του, τα χέρια σφιγγόταν και ξεσφιγγόταν νευρικά, ήταν εκείνη η στιγμή που η λογική πέθανε και η οργή γεννήθηκε. Και όλη του η οργή στρεφόταν προς το πρόσωπο με τα μαύρα εκεί κοντά στη σημαία του κόρνερ. Ξεκίνησε από την εστία προχώρησε αργά στην αρχή, έκανε μερικά βήματα και επιτάχυνε, σαν πολεμιστής σηκώθηκε, το δεξί του πόδι προσγειώθηκε στο θώρακα του διαιτητή. Και ενώ έγιναν όλα αυτά, μια επίμονη φωνούλα στο κεφάλι του αναρωτιέται γιατί έπρεπε να γίνουν όλα αυτά αλλά απάντηση δεν παίρνει. Πόσο δυστυχισμένος είναι τώρα που έχει μετανιώσει και έχει καταλάβει πόσο μεγάλο ήταν το λάθος που έκανε. Αυτά σκεφτόταν περίλυπος και δεν ξέρει τι να κάνει. Όπως και να έχει είναι αργά πλέον, και δεν έχει νόημα να αναρωτιέμαι... Θα άλλαζε κάτι; Η απάντηση είναι πως όχι, δεν θα άλλαζε τίποτα απολύτως... Όσο σκληρό και αν είναι αναγνωρίζει ότι είχε φερθεί με τόση απόλυτη αφέλεια όπως και τα ζώα, έδρασε με βάση το ένστικτο και τις ορμές του ...
.....Ήταν μια φωνή με μια ιδιόμορφη προφορά, και ο τρόπος που προφέρει τις λέξεις άγνωστος στα δικά του μέρη. Ήταν μια φωνή που τον κατέβασε από τις οδυνηρές συνεφιασμένες σκέψεις και τον προσγείωσε στη πεζή πραγματικότητα.
«Buenos días, amigo!»
«Hola!. sénior »
«Disculpe!.... Μπορείτε να μου πείτε πού θα βρω το ταχυδρομείο;»
«Por favor! Να σας δείξω. Στο εμπορικό κέντρο... στο Mall Arauco San Antonio.».
«Gracias.!».
«De nada.! Περπατήστε μαζί μου.. Senior... και θα σας οδηγήσω.»
«Muchas gracias.! Αν δεν σας γίνομαι βάρος.».
«Está bien.! Senior».
Ο ξένος που ρωτούσε ήταν Έλληνας.
Ήταν ο πλοίαρχος του φορτηγού πλοίου το οποίο βρισκόταν ελλιμενισμένο στη βόρεια προβλήτα του Λιμανιού, στις αποθήκες διαμετακομίσεως του εμπορικού Λιμένος.
Από το ταχυδρομείο κατέληξαν στα όμορφα παραλιακά στέκια του λιμένα. Εκεί μπορούσαν να ξοδέψουν ατελείωτες ώρες πίνοντας καφέ και συζητώντας μέχρι να έρθει η στιγμή που θα «γυρίσει» ο καθένας στην καθημερινότητα του...
Η καθημερινότητα του Ρενέ δυστυχώς είχε αλλάξει και είναι πλέον ρευστή προς μια αβέβαιη κατεύθυνση. Η αβεβαιότητα κυριαρχούσε μέσα του και δεν ήταν καν βέβαιος για το τι έπρεπε να κάνει.
Ο Ρενέ αφού φύσηξε και ξεφύσηξε την σύγχυση του, βιαστικά μ' έξαψη, διηγήθηκε όσο πιο σύντομα την ιστορία του. «Έτσι άρχισαν... και τελείωσαν όλα», εξωτερίκευσε τις σκέψεις και τα αισθήματα του χωρίς περικοκλάδες μ' ένα ξερό χαμόγελο..... και η ματιά μου πλανήθηκε στο χώρο με έναν αναστεναγμό ανακούφισης.
Ο πλοίαρχος που του έμοιαζε με Σπανιόλος, καταγόταν από ένα μυστηριώδες μακρινό μέρος που λεγόταν Χίος...
Με λίγα λόγια, του εξήγησε ότι η Χίος είναι ένα πολύ όμορφο νησί, σε μια άλλη ήπειρο, σε μια άλλη χώρα τη μακρινή Ελλάδα.
Η σκέψη του είχε έρθει από το πουθενά, προσπαθεί να τη διώξει αλλά αυτή επιμένει. Είναι μια σκέψη που έρχεται, ξανάρχεται, τον ενοχλεί, κι όμως αυτή επιμένει. Υποχρεώσεις πίσω του δεν έχει, η εξοντωτική ποινή τον είχε κλονίσει γιατί το ποδόσφαιρο ήταν η ζωή του, κλοτσούσε το τόπι στις αλάνες της πόλης από όταν θυμάται τον εαυτό του. Μια ακραία στιγμή βίας τον αναγκάζει να γυρίσει την πλάτη, να αφήσει πίσω του για πάντα τον κόσμο του που ήταν άρρηκτα δεμένος με αυτό που τόσο αγαπούσε , να αναζητήσει το παρόν και το μέλλον μακριά του . Ρώτησε λοιπόν τον πλοίαρχο εάν έχουν ανάγκη από όχι ιδιαίτερα εξειδικευμένο πλήρωμα στο πλοίο.Έμεινε μόνος του πολλή ώρα αφότου τελικά επήρε τη δική του μεγάλη απόφαση όσο περίπλοκη και αν του φαινόταν. Όσο πιο σύντομα, εφοδιάστηκε με διαβατήριο...... σάλπαρε με το πλοίο, γεμάτος ελπίδες και δίψα για καλύτερες ημέρες......, και βγήκε στην ανοιχτή θάλασσα, παρασέρνοντας μαζί τις ελπίδες του.
Άφηνε πίσω του το Σαν Αντόνιο, την γενέτειρα του πόλη στην περιφέρεια Valparaíso της κεντρικής Χιλής, στη περιοχή ενός ευρύ κόλπου του ειρηνικού ωκεανού. Έναν θαλάσσιο λιμένα με την οικονομική δραστηριότητα να συγκεντρώνεται στη στενή επίπεδη περιοχή κοντά στον κόλπο, και οι κατοικημένες περιοχές να βρίσκονται στις απότομες κλίσεις των λόφων που εσωκλειόταν η πόλης. Μια πόλη μικρή σε σημαντική όμως τοποθεσία. Το λιμάνι της είναι το μεγαλύτερο από άποψη εμπορευματικών μεταφορών και το πιο πολυσύχναστο στη δυτική ακτή της Νότιας Αμερικής. Ο πληθυσμός της ήταν μοιρασμένος σ’ αυτούς που έφευγαν, τους ναυτικούς, και σ’ αυτούς που έμεναν. Διάλεξε να φύγει, θα ήταν μεγάλο λάθος σκέφτηκε να μην αρπάξει την ευκαιρία.
Το πλοίο φόρτωσε ξυλεία με προορισμό εκφόρτωσης στο λιμένα της Νάπολη στην Ιταλία.
Η αναχώρηση έγινε μια νύκτα με πανσέληνο, πίσω τους ο κόλπος ασήμιζε λουσμένος από λευκό φως, ήταν ένας γραφικός τόπος που προσέλκυε επισκέπτες χάρη στο φυσικό του κάλλος. Στην παραλία υπήρχαν ακόμη αρκετοί τουρίστες, το τελευταίο κύμα του καλοκαιριού.
Ο Ρενέ φιγούρα μοναχική στεκόταν στο κατάστρωμα της πρύμνης, το πρόσωπο του σκοτεινό, τα μαλλιά ανακατεμένα στο μέτωπο από τον αέρα της θάλασσας, και το βλέμμα του έμεινε να κοιτάζει πέρα τα λευκά και κίτρινα φώτα που μίκραιναν καθώς πλοίο απομακρυνόταν, βρισκόταν ανάμεσα σε δυο κόσμους αυτόν που άφηνε και αυτόν που οι ελπίδες του προσδοκούσαν να αντικρίσουν.
«Μάρτυς μου ο θεός » ψιθύρισε μέσα από τα χείλη του, δεν ήθελα σε κανένα να κάνω κακό, χωρίς να πάρει το βλέμμα του από τα τελευταία φώτα, το πλοίο άλλαζε πορεία νότια και η πολιτεία χανόταν πίσω από τα βράχια της ακτής.
Το χλωμό φως απ’ το φεγγάρι που χαμήλωνε χάιδεψε τον ορίζοντα κατά την είσοδο του πλοίου στα στενά του Μαγγελάνου, ενώ ανατολικά φάνηκε θαμπό το πρώτο φως της καινούργια μέρας, την επομένη το πλοίο άφηνε πίσω του το θαλάσσιο κανάλι, ταξίδευε στα νερά του Ατλαντικού ωκεανού.
Η περιπέτεια που επρόκειτο να ζήσει ο Ρενέ μόλις είχε αρχίσει.
Ντροπαλός και ευγενικός έγινε φιλικά αποδεκτός από το υπόλοιπο πλήρωμα και πολύ γρήγορα προσαρμόστηκε στις συνθήκες της θάλασσας.
Στο βάθος αντίκρισαν της Ιταλικές ακτές, η παραλία της Νάπολη ήταν μπροστά τους.
Ήταν το πρώτο μεγάλο του ταξίδι, η πατρίδα εκεί μακριά στις ακτές του Ειρηνικού άρχισε να τυλίγεται από μια ομίχλη στις σκέψεις του, μόνο ανάμνηση είχε μείνει τίποτα άλλο.
Άλλαξε δυο τρεις εταιρείες όπου εργάστηκε στα πλοία τους, παντού τον εκτιμούσαν για την εργατικότητα του.
Τυχαία και απρογραμμάτιστα του έμελλε να ξεκινήσει να εργάζεται στην Δωρική Ναυτιλιακή.
Μια νεοϊδρυθείσα εταιρεία από ένα στιβαρό άνδρα, φιλόδοξο μηχανικό με φλογερό βλέμμα, οραματιστή με δύναμη ψυχής.
Στην συνείδηση των συνεργατών του, και στα πληρώματα της εταιρείας δεν έγινε ποτέ το αφεντικό, απλώς ήταν ο συνεργάτης ο συνάδελφος. Ο άνεμος στα καρνάγια και της επισκευαστικές ζώνες της ευρύτερης περιφέρειας του Πειραιά έφερνε τους ψιθύρους και τον απόηχο από τα σχόλια για τον ακέραιο χαρακτήρα του. Ο λόγος του ήταν συμβόλαιο εμπιστοσύνης όπως οι αρχαίοι Τρέϊντερς στα εμπορικά σταυροδρόμια της Μεσογείου θάλασσας.
Αυτός ήταν ο κύριος Θεόφιλος Θεραπευτής ο πλοιοκτήτης στη νέα εταιρεία.
Ο σοφός βοσκός παππούς μου έλεγε.
«Άπαξ και είσαι ναύτης, ναύτης πεθαίνεις»
Το δεύτερο μπάρκο του στη νέα εταιρεία ήταν καθοριστικό για τον Ρενέ.
Ο κυρ Θεόφιλος αγόρασε ένα πλοίο μεταφοράς προϊόντων πετρελαίου που βρισκόταν έκτος λειτουργίας μετά από μια προσάραξη στο εξωτερικό αγκυροβόλιο της νήσου Τζαμάικα στην θάλασσα της καραϊβικής. Ισχυρή έκρηξη είχε καταστρέψει κάποια δεξαμενή φορτίου.
Ο τεχνικός διευθυντής της εταιρείας επικεφαλής κλιμακίου από στελέχη της εταιρείας του Ρενέ συμπεριλαμβανόμενου ξεκίνησαν με προορισμό την Τζαμάικα.
Οι πρώτες πληροφορίες προερχόμενες από τον τεχνικό διευθυντή μιλούσαν ότι το πλοίο είχε πάρει άδεια απόπλου για τα ναυπηγεία στην απέναντι ακτή στις Ολλανδικές Αντίλλες όπου θα εκτελούσε εργασίες επισκευών.
Ταυτόχρονα πλήρωμα επάνδρωσης του σκάφους από τις Φιλιππίνες θα τους συναντούσε στην Τζαμάικα.
Στη Τζαμάικα αντίκρισαν το πλοίο σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτή που έλεγαν οι πληροφορίες. Ύστερα από μερικές προσωρινές αποκαταστάσεις ώστε το πλοίο να θεωρείται αξιόπλοο πήραν άδεια απόπλου για τις Ολλανδικές Αντίλλες για μόνιμες επισκευές.
Στο δρόμο, ελήφθη η απόφαση να το ταξιδέψουν στον Πειραιά όπου και θα γίνουν όλες οι απαιτούμενες επισκευές αποκατάστασης ώστε το πλοίο εκτός από αξιόπλοο να καταστεί και εμπορικά λειτουργικό. Ακολούθησε συνάθροιση του πληρώματος για να τους ανακοινωθεί η απόφαση από τον πλοίαρχο, ρωτήθηκαν ποιοι είναι διατεθειμένοι να συνδράμουν στο μακρινό ταξίδι, όποιος επιθυμεί να μην ακολουθήσει θα αποζημιωθεί και θα αναχωρήσει για την πατρίδα του από τις Ολλανδικές Αντίλλες. Το πλήρωμα στο σύνολο του συμφώνησε και σε μεγάλο μέρος ήταν ένα τσούρμο από πεπειραμένους ναυτικούς και τεχνίτες.
Ο Ρενέ παρέμεινε σαν συνεργείο επισκευών με αρμοδιότητα τον καθημερινό έλεγχο στα ελάσματα των δεξαμενών, είχε εξελιχτεί σε εξαίρετο τεχνίτη.
Στο γενικό χάρτη χάραξαν την πορεία του σκάφους.
Από Τζαμάικα - Ολλανδικές Αντίλλες - Τρίνινταντ - Βόρειες ακτές Βραζιλίας - Ντακάρ της Αφρικής - Κανάριους νήσους - Γιβραλτάρ – Μεσόγειος θάλασσα – Πειραιεύς.
Είναι ήδη δεύτερη εβδομάδα στη θάλασσα, ταξίδευαν ανοικτά του Τρίνινταντ με πορεία νοτιοανατολικά όταν ξέσπασε η τροπική καταιγίδα, και είχαν βρεθεί στο έλεος των ανέμων. Το σκαρί είχε αντέξει ήταν κτισμένο σε καναδικά ναυπηγεία με το κουφάρι του άριστης ποιότητος χάλυβα 32 χιλιοστών, ικανό να αντεπεξέλθει σε τέτοιες αντίξοες συνθήκες και θεομηνίες μέχρι να βρει την Ρότα του που θα το έβγαζε στην περιοχή της νηνεμίας.
Η επιθεώρηση στα ελάσματα ήταν συνεχής και επίπονη, πολλές φόρες άνοιγαν οπές στις λαμαρίνες για να αποτρέψουν επέκταση της ζημιάς, άλλοτε συγκολλούσαν πρόσθετα ελάσματα υποστήριξης. Ο Ρενέ έδειξε παράτολμη και ηρωική αξιοσύνη όπου χρειάστηκε να βοηθήσει.
Το υπόλοιπο ταξίδι ως τον τελικό προορισμό ήταν γενικά ήρεμο χωρίς αβαρίες και προβλήματα. Η σχέση του με την εταιρεία σφυρηλατήθηκε στέρεα μέσα από την αλμύρα της θάλασσας και η εργοδοσία απέκτησε ένα πιστό και καλό στέλεχος και ο Ρενέ απέκτησε μια εργασιακή στέγη με προοπτική.
Στη Τζαμάικα αντίκρισαν το πλοίο σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτή που έλεγαν οι πληροφορίες. Ύστερα από μερικές προσωρινές αποκαταστάσεις ώστε το πλοίο να θεωρείται αξιόπλοο πήραν άδεια απόπλου για τις Ολλανδικές Αντίλλες για μόνιμες επισκευές.
Στο δρόμο, ελήφθη η απόφαση να το ταξιδέψουν στον Πειραιά όπου και θα γίνουν όλες οι απαιτούμενες επισκευές αποκατάστασης ώστε το πλοίο εκτός από αξιόπλοο να καταστεί και εμπορικά λειτουργικό. Ακολούθησε συνάθροιση του πληρώματος για να τους ανακοινωθεί η απόφαση από τον πλοίαρχο, ρωτήθηκαν ποιοι είναι διατεθειμένοι να συνδράμουν στο μακρινό ταξίδι, όποιος επιθυμεί να μην ακολουθήσει θα αποζημιωθεί και θα αναχωρήσει για την πατρίδα του από τις Ολλανδικές Αντίλλες. Το πλήρωμα στο σύνολο του συμφώνησε και σε μεγάλο μέρος ήταν ένα τσούρμο από πεπειραμένους ναυτικούς και τεχνίτες.
Ο Ρενέ παρέμεινε σαν συνεργείο επισκευών με αρμοδιότητα τον καθημερινό έλεγχο στα ελάσματα των δεξαμενών, είχε εξελιχτεί σε εξαίρετο τεχνίτη.
Στο γενικό χάρτη χάραξαν την πορεία του σκάφους.
Από Τζαμάικα - Ολλανδικές Αντίλλες - Τρίνινταντ - Βόρειες ακτές Βραζιλίας - Ντακάρ της Αφρικής - Κανάριους νήσους - Γιβραλτάρ – Μεσόγειος θάλασσα – Πειραιεύς.
Είναι ήδη δεύτερη εβδομάδα στη θάλασσα, ταξίδευαν ανοικτά του Τρίνινταντ με πορεία νοτιοανατολικά όταν ξέσπασε η τροπική καταιγίδα, και είχαν βρεθεί στο έλεος των ανέμων. Το σκαρί είχε αντέξει ήταν κτισμένο σε καναδικά ναυπηγεία με το κουφάρι του άριστης ποιότητος χάλυβα 32 χιλιοστών, ικανό να αντεπεξέλθει σε τέτοιες αντίξοες συνθήκες και θεομηνίες μέχρι να βρει την Ρότα του που θα το έβγαζε στην περιοχή της νηνεμίας.
Η επιθεώρηση στα ελάσματα ήταν συνεχής και επίπονη, πολλές φόρες άνοιγαν οπές στις λαμαρίνες για να αποτρέψουν επέκταση της ζημιάς, άλλοτε συγκολλούσαν πρόσθετα ελάσματα υποστήριξης. Ο Ρενέ έδειξε παράτολμη και ηρωική αξιοσύνη όπου χρειάστηκε να βοηθήσει.
Το υπόλοιπο ταξίδι ως τον τελικό προορισμό ήταν γενικά ήρεμο χωρίς αβαρίες και προβλήματα. Η σχέση του με την εταιρεία σφυρηλατήθηκε στέρεα μέσα από την αλμύρα της θάλασσας και η εργοδοσία απέκτησε ένα πιστό και καλό στέλεχος και ο Ρενέ απέκτησε μια εργασιακή στέγη με προοπτική.
Στη συνέχεια βρέθηκε στο Μπιλμπάο της Ισπανίας όπου έμεινε μακρύ χρονικό διάστημα σε μια αγορά μεταχειρισμένου πλοίου μεταφοράς χημικών φορτίων που εκτελούσε τις απαιτούμενες επισκευές στα τοπικά ναυπηγεία της πόλις.
Ήταν γραφτό εκεί να γνωρίσει τον έρωτα της ζωής του, τη γυναίκα που έγινε η μέλλουσα σύζυγος του.
Όταν την αντίκρισε πρώτη φορά η ανάσα κόπηκε στο στήθος του από την έκπληξη έχοντας την αίσθηση ότι αντίκρισε την ίδια την κοπέλα των ονείρων του.
Η πρώτη σκέψη του Ρενέ μόλις είδε την κοπέλα που στεκόταν μπροστά του! «Είναι πολύ όμορφη!» Ψέλλισε σα να μην μπορούσε να εμπιστευτεί τα ίδια του τα μάτια.
Κι εκείνη σα ν'άκουσε, τον κοίταξε και χαμογέλασε αυθόρμητα, ξεστά και τότε η καρδιά του πετάρισε σαν μικρού παιδιού που ένιωσε να ερωτεύεται για πρώτη φορά στη ζωή του. Καθόλου δεν άργησε ν' αρχίσει το ερωτικό τους ταξίδι με ορθάνοιχτα τα πανιά.
Ο γάμος έγινε στην Ελλάδα που ζουν μόνιμα με τα δυο αγγελούδια τους.
...........΅Έχουν περάσει έξι χρόνια
Περασμένα μεσάνυχτα...... Σάουθαμπτον Νότιος Αγγλία. Στο Κέντρο έλεγχου και διάσωσης (Rescue Coordination Centers) ο νυχτερινός υπάλληλος της βάρδιας απευθύνθηκε στο συνάδελφο του αλαφιασμένος. «Θεέ μου… το βλέπεις αυτό;…», νευρικά κινήθηκε αποσβολωμένος πιο κοντά στην οθόνη. Κώδικας έκτακτης ανάγκης... «EPIRB»... από ένα πλοίο είχε ενεργοποιηθεί στο νότιο Ατλαντικό ωκεανό. Είναι αδύνατον μουρμούρισε μέσα από τα δόντια του, κάτι δεν λειτουργεί σωστά εδώ και αναζήτησε με απορημένη ερωτηματική ματιά τον προϊστάμενο του.
«Η γνώμη σου σαν πιο ειδικού είναι πιθανό να υπάρχει κάποια εξήγηση;…»
Τουλόν Γαλλία, κέντρο έλεγχου και διάσωσης.
Ο υπάλληλος της βάρδιας σηκώνει το τηλέφωνο, από την άλλη άκρη ακούει τον Άγγλο συνάδελφο του να τον πληροφορεί για το επεισόδιο που έχουν ήδη καταγράψει και αυτοί στο κέντρο τους. Ο έλεγχος δείχνει ότι έχει ενεργοποιηθεί συσκευή έκτακτης ανάγκης «EPIRB» από πλοίο, κάπου κοντά στις ακτές του Σάο Πάολο της Βραζιλίας αλλά το μεγάλο παράδοξο είναι ότι το πλοίο φαίνεται να κινείται με πορεία βορειοανατολικά στον Ατλαντικό Ωκεανό σε ταχύτητα 950 χιλιόμετρα την ώρα. Από την καταχώρηση του συστήματος, η ταυτοποίηση δείχνει ότι ανήκει σε πλοίο ελληνικών συμφερόντων με έδρα τον Πειραιά.
Αναζητείται ο αντιπρόσωπος της εταιρείας προς διασταύρωση των στοιχείων.
Κάθε συσκευή έκτακτης ανάγκης «EPIRB», είναι προγραμματισμένη με το μοναδικό κώδικά της, επομένως είναι σημαντικά ζωτικής σημασίας ότι το σκάφος αυτό που εκπέμπει στο κέντρο έλεγχου είναι το σωστό καταχωρημένο στο σύστημα «EPIRB». Το σύστημα εισήχθη το 1982 ως παγκόσμιο σύστημα αναζήτησης και διάσωσης με τη βοήθεια δορυφόρων που καλύπτουν τη γήινη επιφάνεια. Αποτελείται από διαφορετικούς δορυφόρους σε πολική τροχιά, αυτοί οι δορυφόροι καλύπτουν την επιφάνεια ολόκληρης γης και λαμβάνουν το σήμα έκτακτης ανάγκης από τη συσκευή με αποστολή σημάτων στα 406MHz, δίνοντας γρήγορα τη θέση της, για σύντομο χρόνο διάσωσης. Επιπλέον γεωστατικοί δορυφόροι συνδεδεμένοι με κεντρικούς υπολογιστές, είναι εξοπλισμένοι με έναν αναμεταδότη 406MHz, δίνουν μια έγκαιρη προειδοποίηση στις δυνάμεις διάσωσης, για ελαχιστοποίηση του χρόνου όταν μια έκτακτη ανάγκη εμφανίζεται.»
..... Ο Ρενέ αναστέναξε με ανακούφιση, η ταλαιπωρία του αεροπορικού ταξιδιού έπαιρνε τέλος. Είχε ξεκινήσει από το Σαλβαντόρ της Βραζιλίας με ενδιάμεσους σταθμούς το Σάο Πάολο και το Παρίσι έφτανε στην Αθήνα. Το αεροπλάνο άρχισε να χαμηλώνει, έκανε ένα κύκλο πάνω από την ανατολική Αττική, η Αθήνα φαινόταν καθαρά από κάτω, προσέγγισε από την πλευρά του Σαρωνικού και προσγειώθηκε στο διάδρομο του αεροδρομίου.
Φθάνοντας σπίτι η μικρή κόρη και ο υιός του τέσσερα και δυο ετών τον αγκάλιασαν τον φίλησαν τρυφερά, και σαν σίφουνες τον προσπέρασαν και χύθηκαν στις αποσκευές του με λαχτάρα.
Τράβηξαν το φερμουάρ από τον ταξιδιωτικό σάκο και αναπήδησαν έκπληκτα.
Ωραίο που είναι ξεφώνισαν ταυτόχρονα χοροπηδώντας ανέμιζαν ψηλά τα χεράκια τους.
Γελούσαν τρελά από την χαρά τους.
Ένα πορτοκαλί φως διασκορπιζόταν στο χώρο ανάβω-σβήνοντας ρυθμικά, από ένα αστραφτερό αντικείμενο με έντονα πορτοκάλι χρώματα.
«Η γνώμη σου σαν πιο ειδικού είναι πιθανό να υπάρχει κάποια εξήγηση;…»
Τουλόν Γαλλία, κέντρο έλεγχου και διάσωσης.
Ο υπάλληλος της βάρδιας σηκώνει το τηλέφωνο, από την άλλη άκρη ακούει τον Άγγλο συνάδελφο του να τον πληροφορεί για το επεισόδιο που έχουν ήδη καταγράψει και αυτοί στο κέντρο τους. Ο έλεγχος δείχνει ότι έχει ενεργοποιηθεί συσκευή έκτακτης ανάγκης «EPIRB» από πλοίο, κάπου κοντά στις ακτές του Σάο Πάολο της Βραζιλίας αλλά το μεγάλο παράδοξο είναι ότι το πλοίο φαίνεται να κινείται με πορεία βορειοανατολικά στον Ατλαντικό Ωκεανό σε ταχύτητα 950 χιλιόμετρα την ώρα. Από την καταχώρηση του συστήματος, η ταυτοποίηση δείχνει ότι ανήκει σε πλοίο ελληνικών συμφερόντων με έδρα τον Πειραιά.
Αναζητείται ο αντιπρόσωπος της εταιρείας προς διασταύρωση των στοιχείων.
«Καλημέρα σας, ο κύριος Μέγιστος της Δωρικής Ναυτιλιακής;.»
«Μάλιστα ποιος τον ζητεί παρακαλώ;»
«Είμαστε από το θάλαμο επιχειρήσεων του κέντρου αναζήτησης και διάσωσης, που εδρεύει στην Τουλόν στη Γαλλία.»
«Σε τι μπορώ να φανώ χρήσιμος;»
«Είσαστε ο πιστοποιημένος αντιπρόσωπος της εταιρείας βλέπω στο αρχείο της βάσης.
Θα μας πληροφορήσετε εάν έχετε στην διαχείριση σας το δεξαμενόπλοιο ΑΙΑΝΤΑΣ;»
«Μάλιστα τι συμβαίνει παρακαλώ με κάνετε να ανησυχώ.»
«Μπορείτε να μας ενημερώσετε που βρίσκεται το πλοίο σας.»
«Στον Λιμένα Ρίο Γκράντε, στη Νότιο Βραζιλία, αλλά ακόμη δεν καταλαβαίνω, τι συμβαίνει.»
«Πότε είχατε τελευταία επαφή με το πλοίο.»
«Είναι 6-7 ώρες από την τελευταία επαφή, το πλοίο βρίσκεται στο αγκυροβόλιο.»
«Δεν υπάρχει περίπτωση να ταξιδεύει στον Ατλαντικό μεταξύ Βραζιλίας και Βορείου Αφρικής;»
«Όχι αν είναι δυνατόν πως μπορεί να γίνει αυτό;»
«Αυτό λέει η κοινή λογική, αυτό υποθέτουμε και εμείς ότι είναι αδύνατον το πλοίο σας να ταξιδεύει στον ωκεανό με 950 χιλιόμετρα την ώρα. Μπορείτε να μας δώσετε κάποια χρήσιμη πληροφορία;»
Το μυστήριο περίπου λύθηκε. Άνθρωπος του γραφείου αναχώρησε από το Σάο Πάολο για το Παρίσι, στις αποσκευές του έχει μια παρόμοια συσκευή που την μεταφέρει στη Ελλάδα για κάποιο έλεγχο. Τι ακριβώς έχει συμβεί δεν γνωρίζει.
«Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες, καλημέρα σας.»
«Εγώ ευχαριστώ, απάντησε ανακουφισμένος.»
Η ώρα είναι ήδη τέσσερις το πρωί.
Συσκευή «EPIRB»
«Είναι ένας φορητός εξοπλισμός έκτακτης ανάγκης, που δίνει έναν άμεσο συναγερμό όταν ενεργοποιείται μέσα στο σκάφος σε περίπτωση κινδύνου.Κάθε συσκευή έκτακτης ανάγκης «EPIRB», είναι προγραμματισμένη με το μοναδικό κώδικά της, επομένως είναι σημαντικά ζωτικής σημασίας ότι το σκάφος αυτό που εκπέμπει στο κέντρο έλεγχου είναι το σωστό καταχωρημένο στο σύστημα «EPIRB». Το σύστημα εισήχθη το 1982 ως παγκόσμιο σύστημα αναζήτησης και διάσωσης με τη βοήθεια δορυφόρων που καλύπτουν τη γήινη επιφάνεια. Αποτελείται από διαφορετικούς δορυφόρους σε πολική τροχιά, αυτοί οι δορυφόροι καλύπτουν την επιφάνεια ολόκληρης γης και λαμβάνουν το σήμα έκτακτης ανάγκης από τη συσκευή με αποστολή σημάτων στα 406MHz, δίνοντας γρήγορα τη θέση της, για σύντομο χρόνο διάσωσης. Επιπλέον γεωστατικοί δορυφόροι συνδεδεμένοι με κεντρικούς υπολογιστές, είναι εξοπλισμένοι με έναν αναμεταδότη 406MHz, δίνουν μια έγκαιρη προειδοποίηση στις δυνάμεις διάσωσης, για ελαχιστοποίηση του χρόνου όταν μια έκτακτη ανάγκη εμφανίζεται.»
..... Ο Ρενέ αναστέναξε με ανακούφιση, η ταλαιπωρία του αεροπορικού ταξιδιού έπαιρνε τέλος. Είχε ξεκινήσει από το Σαλβαντόρ της Βραζιλίας με ενδιάμεσους σταθμούς το Σάο Πάολο και το Παρίσι έφτανε στην Αθήνα. Το αεροπλάνο άρχισε να χαμηλώνει, έκανε ένα κύκλο πάνω από την ανατολική Αττική, η Αθήνα φαινόταν καθαρά από κάτω, προσέγγισε από την πλευρά του Σαρωνικού και προσγειώθηκε στο διάδρομο του αεροδρομίου.
Φθάνοντας σπίτι η μικρή κόρη και ο υιός του τέσσερα και δυο ετών τον αγκάλιασαν τον φίλησαν τρυφερά, και σαν σίφουνες τον προσπέρασαν και χύθηκαν στις αποσκευές του με λαχτάρα.
Τράβηξαν το φερμουάρ από τον ταξιδιωτικό σάκο και αναπήδησαν έκπληκτα.
Ωραίο που είναι ξεφώνισαν ταυτόχρονα χοροπηδώντας ανέμιζαν ψηλά τα χεράκια τους.
Γελούσαν τρελά από την χαρά τους.
Ένα πορτοκαλί φως διασκορπιζόταν στο χώρο ανάβω-σβήνοντας ρυθμικά, από ένα αστραφτερό αντικείμενο με έντονα πορτοκάλι χρώματα.
Ο Ρενέ προσπαθεί να τα προσγειώσει στη χαρά τους.
«Δεν έφερα τίποτα έφυγα ξαφνικά, δεν υπήρχε χρόνος για δώρα, όταν ξημερώσει θα πάμε να αγοράσουμε ότι θέλετε.»
«Ο μπαμπάς μας δεν λέει την αλήθεια» του απάντησαν.
«Αλήθεια σας λέω.»
«Και αυτό εδώ το κουτί με το όμορφο φως που αναβοσβήνει τι είναι;»
Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι κάτι δεν είναι κανονικό, και υπάρχει κάποιο λάθος.
«Διάβολε…. Λες.»
Η μητέρα τους τον κοίταξε περίεργα, προσπάθησε να καταλάβει τι συμβαίνει.
Ο Ρενέ πλησίασε το ταξιδιωτικό σάκο που ήταν ανοιγμένος χαμήλωσε το βλέμμα καρφώνοντας τα μάτια του εκεί ανάμεσα στα ρούχα εργασίας στο μηχανισμό που έχει ενεργοποιηθεί και λειτουργεί.
Το πρόσωπο του σκοτείνιασε, σαν το σύννεφο που κρύβει τον ήλιο, μια παράξενη αίσθηση τον κατέβαλε.
«Δεν είναι παιχνίδι» τους είπε.
Ακολούθησε σιωπή.
Κάθισε σκυμμένος πάνω από το σακίδιο προσπαθούσε να απενεργοποιήσει τον μηχανισμό, τα κατάφερε το φως σταμάτησε να αναβοσβήνει.
Το τηλέφωνο του σπιτιού άρχισε να κτυπά.
«Καλώς ήρθες Ρενέ.»
«Ευχαριστώ πολύ, αλλά πρέπει να σας πω ότι έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα.»
«Σίγουρα θα εννοείς τη συσκευή του «EPIRB»».
«Ναι πως το ξέρετε;»
«Είναι μεγάλη ιστορία, μπορείς να τον απενεργοποίησης να μην λειτουργεί;»
«Ήδη το έχω κάνει.»
«Ωραία πολύ ωραία, καλώς ήρθες λοιπόν και πάλι, αύριο τα λεμέ στο γραφείο.»
Γύριζε πίσω στην πατρίδα από μια αποστολή στη νότιο Αμερική. Η εταιρεία είχε αγοράσει ένα σκάφος στο Μοντεβίδεο και είχε βρεθεί σε αποστολή να βοηθήσει στην παραλαβή. Όταν τέλειωσαν οι εργασίες αναχώρησε για Ελλάδα, εκεί λοιπόν στον αερολιμένα του Σάο Πάολο στον εξονυχιστικό έλεγχο οι ελεγκτές άθελα τους ενεργοποίησαν την συσκευή που μετέφερε στις αποσκευές του.
Και έγινε το θαύμα που συνέλαβαν οι σταθμοί διάσωσης...
Το χημικών φορτίων πλοίο ΑΙΑΝΤΑΣ.... να διασχίζει τον Νότιο Ατλαντικό ωκεανό με ταχύτητα 950 χιλιόμετρα την ώρα.
Με την απορία ζωγραφισμένη στο προσωπάκι τους τα παιδιά του δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί ο μπαμπάς δεν τους δίνει αυτό το όμορφο χρωματιστό παιγνίδι με το μαγικό φωτάκι.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου