Thanatos Pikros

 

.. 

*****Ποιος θρόισε το σάβανο; Όχι, δε λέει αλήθεια.

Κανείς εδώ δεν τραγουδάει, κανείς εδώ δεν κλαίει,

κανείς σπιρούνια δε χτυπά και την οχιά δε σκιάζει:

μόνο τα μάτια ολάνοιχτα θέλω εδώ πέρα να ’χω,

να βλέπω τούτο το κορμί που αναπαμό δε θά ’βρει.

Τους άντρες θέλω εδώ να ιδώ με τη φωνή την άγρια,

που τιθασεύουν άλογα, ποτάμια κυβερνάνε,

που σύγκορμα τραντάζονται καθώς τραγούδια λένε

με ήλιο και πετροχάλικα στο φλογερό τους στόμα.

Εδώ να ’ρθούνε να τους δω. Μπροστά σ’ αυτήν την πέτρα.

Μπροστά σε τούτο το κορμί με τα σπασμένα γκέμια.

Εδώ να ’ρθούνε να μου ειπούν [ποιος δρόμος*] ποια στράτα τώρα μένει

για τούτον τον παλικαρά που ο θάνατος ορίζει.

Θέλω ένα θρήνο να μου ειπούν να μοιάζει σαν ποτάμι

με καταχνιές ανάλαφρες και δασωμένες όχτες,

μακριά να πάρει το κορμί του Ιγνάθιο ώσπου να σβήσει

χωρίς ν’ ακούει το ανάσασμα το καυτερό του ταύρου.

Να σβήσει εκεί στου φεγγαριού την ασημένια αρένα,

που [όντας*] σαν παιδί καμώνεται βουβάλι πονεμένο,

να σβήσει μέσα στη νυχτιά χωρίς ψαριών τραγούδι,

στ’ άσπρα τα θάμνα του καπνού που η παγωνιά πετρώνει.

Δε θέλω να του βάλουνε στην όψη του μαντίλια,

για να του γίνει ο θάνατος πικρός σταυραδερφός του.

Πήγαινε, Ιγνάθιο. Μην ακούς την πυρωμένη ανάσα.

Κοιμήσου, πέτα, ησύχασε. Και η θάλασσα πεθαίνει.…….****Λόρκα

........................Το Ποίημα του Λόρκα....εκ μέρους της συζύγου μου και ομού..... που τελικά δεν δημοσιοποιήθηκε σε τοπικό ιστότοπο για την απώλεια καλού φίλου από τα παλιά...