Eixe Andria Kai Tharos... [Part..II]

Λιόγερμα, όταν ο Ήλιος που δύει θέλει να παίξει με τα φωτεινά του χρώματα, τότε ο καμβάς της ανοικτής θάλασσας με τον ορίζοντα γίνονται έργο τέχνης, όλα φαίνονταν να φλέγονται γύρω του με την πλάση βαμμένη στα χρώματα του.
Η αίσθηση είναι μοναδική δεν μπορώ να σκεφτώ τις κατάλληλα καλύτερες  λέξεις για να μπορείς να περιγράφεις το υπέροχο θέαμα.
Η ηλιοφάνεια είχε επιστρέψει για τα καλά τις τελευταίες ημέρες, το λαμπερό φως του απογευματινού Ήλιου φώτιζε το γραφείο του πλοιάρχου, όπου βρισκόμασταν αφού είχε  περάσει λίγος χρόνος από το δείπνο των πέντε, όταν ο νεαρός Φιλιππινέζος ασυρματιστής κατέφθασε, κρατώντας στα χέρια τα νέο μετεωρολογικό δελτίο κάτωχρος και θορυβημένος, η αναστάτωση του ήταν εμφανής.
Οι πληροφορίες έλεγαν ότι το τελευταίο τετράωρο, εκδόθηκε  επείγουσα προειδοποίηση κινδύνου προς όλα τα πλοία με την ωκεάνια διαδρομή μας από το διεθνή μετεωρολογικό οργανισμό για τη ναυτιλία με πρόβλεψη για έντονα καιρικά φαινόμενα, καταιγίδα που  χαρακτηρίζεται από τους ακραία κρύους και ισχυρούς ανέμους για την εποχή, θα σαρώνει την περιοχή τις επόμενες  ημέρες.

Ο πλοίαρχος έμμεινε ασάλευτος τουλάχιστον για ένα λεπτό, τον κοίταξε λες και τον έβλεπε για πρώτη φορά, έκανε ένα μορφασμό, γύρισε και μου είπε.

«Ψάξε βαθιά κάποιον που γυρνά άσκοπα από εδώ κι από κει χωρίς να έχει τίποτα συγκεκριμένο στο μυαλό του και θα βρεις τον άνθρωπο που αναζητάς.» Μου τονίζει με έμφαση.

«Είναι ιδέα πως μου δίνεις την εντύπωση ότι είσαι λίγο σκληρός μαζί του;» τον ρώτησα.

«Δεν είπα πως είναι εντελώς ηλίθιος, απλώς η έλλειψη εμπειρίας του είναι εμφανής, η διαίσθηση μου λέει ότι δεν έχει αντιληφθεί πως βρισκόμαστε εξακόσια τόσα μίλια νοτιότερα από την υποτιθέμενη διαδρομή μας.»

Περίμενα να ακούσω κανένα κήρυγμα, ο άνθρωπος πρέπει να εκτελεί το καθήκον του, με προσοχή και επιμέλεια, όμως αυτός με αιφνιδίασε.

Πήρε στα χέρια του το δελτίο με τις τελευταίες πληροφορίες τους έριξε μια ματιά με τη δέουσα προσοχή, αφού τελείωσε τον έλεγχο το δίπλωσε προσεκτικά και το έδωσε πίσω στον ασυρματιστή, χαμογελώντας κεφάτα.
«Ξέχνα το, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς, πάντως ευχαριστώ για την έγκαιρη ενημέρωση.» Του είπε. 

«Ελπίζω να μην συνέβη τίποτα δυσάρεστο στην περιοχή.» Συμπλήρωσε την σκέψη του.
Νοιώθοντας μπερδεμένος ο νεαρός Φιλιππινέζος αντιλαμβάνεται ότι το δελτίο και η περιγραφή του δεν συγκινεί τον πλοίαρχο, δεν ήταν πολύ έμπειρος με τον τρόπο που λειτουργούσαν οι Έλληνες ναυτικοί, όλα αυτά του φαίνονταν κάπως αφύσικα, αλλά τουλάχιστον προσπαθούσε να κατανοήσει πως πρέπει να φέρει εις πέρας την συνεργασία και να βελτιώσει την επαφή, γεγονός που τον καθιστούσε συμπαθητικό.
Ήρεμος και αντιλαμβανόμενος ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα για το πλοίο, απευθύνθηκε με την ανατολίτικη ευγένεια που τον χαρακτήριζε.
«Αν δε με θέλετε τίποτα άλλο να πηγαίνω κύριε.»
Το πλοίο γλιστρούσε με εντυπωσιακά ευνοϊκές καιρικές συνθήκες παρασυρμένο από τα θαλάσσια ρεύματα πέρα νοτιοδυτικά από τα νησιά Μαδέρας, αρχιπέλαγος στον Ατλαντικό ωκεανό, έχει βρει την ήρεμη ρότα του με προορισμό τον λιμένα Τσάρλεστον στις νοτιοανατολικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το βαρόμετρο ήταν σταθερά σε υψηλές τιμές η ταχύτητα του σκάφους αύξανε εξ’ αιτίας των ευνοϊκών συνθηκών της θάλασσας και το ελαφρό αεράκι είχε και αυτό στρέψει πίσω αυτή τη φορά στην πρύμνη, ερχόμενο από την ανατολή, το ίδιο το ταξίδι έμοιαζε ότι ήταν ένας ευχάριστος περίπατος.
Η θύελλα που εκτείνεται βορειοδυτικά από το αρχιπέλαγος των Αζόρων και απλώνεται μέχρι το ακρωτήριο Χατέρας στην ανατολική ακτή των ηνωμένων πολιτειών, δεν μας απειλεί, έχουμε γλιτώσει είναι μακριά μας, μερίμνησε εντελώς γι’ αυτό ο έμπειρος πλοίαρχος, να παρακάμψει την ωκεάνια διαδρομή.
Χρόνια τώρα πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της υπηρεσίας του πλοίαρχος διασχίζοντας την θαλάσσια οδό στον Ατλαντικό ωκεανό όλες τις εποχές του έτους, τα ήξερε καλά αυτά τα νερά τα είχε ζήσει στο πετσί του, οι γνώσεις του δεν ήταν από τους χάρτες. Ήταν ένας τολμηρός ναυτικός που ταυτόχρονα ήξερε πώς να διατηρεί τη ναυσιπλοΐα του σκάφους μέσα από τις καλύτερες συνθήκες.
Η επαναλαμβανόμενες συχνές καταιγίδες και οι θύελλες καθιστούν τα περιβάλλοντα ύδατα της παραπάνω περιοχής επικίνδυνα για τη ναυσιπλοΐα.
Αφήνοντας πίσω μας τον Ατλαντικό ωκεανό διασχίζουμε μια αλυσίδα από μικρά αμμώδη και συχνά ελώδη νησιά που βρίσκονται κατά μήκος της ακτής, εισερχόμαστε στο τέλος ενός ευρύ κόλπου όπου αντικρίζουμε με γαλανό ασυννέφιαστο ουρανό το Τσάρλεστον. Ο αέρας ήταν καθαρός αρωματισμένος με τη μυρωδιά των δένδρων. Έκλεισα τα μάτια μου και στάθηκα ανασαίνοντας τη δροσερή μυρωδιά του, ήταν η μυρωδιά που φανταζόμουν ότι πρέπει να έχει ο αέρας, και να την κρατάς για πάντα στα πνευμόνια σου. Έχεις την αίσθηση ότι είσαι πλημυρισμένος οξυγόνο.
Το Τσάρλεστον είναι από τους πιο πολυάσχολους λιμένας των νοτιοανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών, διαχειρίζεται δε το παράκτιο και υπερπόντιο εμπόριο.
Το λιμάνι είναι τοποθετημένο σε μια στενή και χαμηλή χερσόνησο στη συμβολή των μαιάνδρων τριών ποταμών που περιβάλλονται από κόκκινους λόφους.
Όταν βρέχει οι ποταμοί φουσκώνουν και πλημμυρίζουν κάνοντας γόνιμο το έδαφος στις κοιλάδες τους. Έτσι κατά μήκος στις όχθες τω ποταμών, έχουν αναπτυχθεί οργιώδης βλάστηση και γιγάντια αειθαλή δένδρα με τεράστιους κορμούς και πυκνό φύλλωμα όπου μέσα τους κρύβονται κοπάδια από χιλιάδες πουλιά, ο πλούτος και η έκταση της βλάστησης είναι κάτι το εντυπωσιακό.
Η πόλης ιδρύθηκε το χίλια εξακόσια εβδομήντα και ονομάστηκε προς τιμή του  Charles ΙΙ, βασιλιά της Αγγλίας. Η κοινότητα άκμασε και ευημέρησε σύντομα ως εμπορικό  κέντρο για τις μεγάλες φυτείες ρυζιού της περιοχής, λουλακιού, και πιο πρόσφατα βαμβακιού και ως σημαντικός λιμένας της Αμερικής στο εμπόριο σκλάβων.
Τελευταίες οδηγίες που ήρθαν μας γνωστοποιούσαν ότι θα παραμείνουμε στο εξωτερικό αγκυροβόλιο του λιμένος εν αναμονή, μέχρι να απελευθερωθεί η προβλήτα εκφόρτωσης.
Μερικές ημέρες αργότερα το πλοίο είχε προσδέσει στη θέση εκφόρτωσης του λιμένος, κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών μας επισκέφτηκε απρόσμενα ένας άντρας  ελληνικής καταγωγής από κάποιο χωριό της ανατολικής  Κρήτης.
Ήταν εξηντάρης όχι πολύ ψηλός με γκρίζα μαλλιά, πλατύ ευχάριστο πρόσωπο και σκούρα μάτια....., παρατήρησα ότι στα χέρια του κρατούσε συνήθως ένα καπέλο που σπάνια τον είδα να το έχει φορέσει.
Ήταν μετανάστης πρώτης γενιάς, συνταξιούχος πλέον,  χαιρόταν  σαν μάθαινε την άφιξη ελληνικού πλοίου, πήγαινε πάντα για επίσκεψη, του άρεσε πολύ που βρισκόταν ανάμεσα σε πατριώτες του ήταν απόδραση από την ρουτίνα και την  πλήξη της καθημερινότητας, ένοιωθε δε ότι ο δεσμός με την πατρίδα του ανανεωνόταν, δεν ήθελε να ξεχάσει το παρελθόν του τις ρίζες του κι’ εκμεταλλευόταν όλα όσα μπορούσε να του προσφέρει μια τέτοια συνάντηση.
Διαμόρφωνε θερμές φιλίες με τους Έλληνες ναυτικούς στο διάστημα παραμονής τους, το φλύαρο αλλά εξαιρετικά ευγενικό χιούμορ του γινόταν αποδεκτό, ήταν σαφές ότι δεν παρενοχλούσε κανένα αντιθέτως δημιουργούσε ευχάριστες σκέψεις.
Δεν υπήρχαν  παρά μόνο ελάχιστοι ελληνικής καταγωγής κάτοικοι στην περιοχή τα τελευταία χρονιά, μας πληροφόρησε με μια αδιόρατη πικρία στη φωνή του.
Κάθισε μερικές φορές και μοιράστηκε την παρέα μας στο δείπνο, δημιουργήθηκε μια οικειότητα και μια πρόσκαιρη φιλία.
Δεν ήταν ο τύπος του συνταξιούχου μεσήλικα που παίρνει το καλάμι του και απομονώνεται στην παραλία. Περνώντας τα χρόνια σ’ αυτή τη γωνιά της γης ένοιωθε την καρδιά του να φτερουγίζει χαρούμενα ανάμεσα σε συμπατριώτες του.
Κάποια στιγμή τον ρώτησα εάν μπορεί να με βοηθήσει χωρίς να του γίνομαι ενοχλητικός.

«Χρειάζομαι πληροφορίες που θα μπορέσω να βρω την παραγγελία που έχω από τη σύζυγο μου. Μου ζήτησε από εδώ την Αμερική να αγοράσω δυο ζευγάρια σεντόνια με διπλή ύφανση βαμβακερό από την εσωτερική πλευρά και λινό από την εξωτερική, και η ύφανση να έχει τόσες πλέξεις στη ίντσα. Μα την αλήθεια ξέχασα πόσες πλέξεις μου είπε, να πάρω τηλέφωνο να την ρωτήσω να μου τις υπενθυμίσει και πάλι.»

«Είσαι σίγουρος, ότι δεν παντρεύτηκες κλώνο της Υπατία; Άκου πλέξεις στην ίντσα, αυτό δεν το είχα ακούσει ξανά.» Μου είπε ο πλοίαρχος και χαμογέλασε νοερά

Ήταν μεγάλη η χαρά του να μας ξεναγήσει παρέα και ο πλοίαρχος το Σάββατο στο μεγάλο εμπορικό κέντρο που υπάρχει στην έξοδο της πόλης, εκεί να ψάξουμε και θα βρούμε ότι θέλουμε για να αγοράσουμε, μετά να καθίσουμε σε κάποιο από τα πολύ καλά εστιατόρια να απολαύσουμε τις πάμπολλες θαλασσινές λιχουδιές της περιοχής.

Να μην ξεχνάτε μας ενημέρωσε ότι βρισκόμαστε ήδη στο ξεκίνημα του Απρίλη στη διάρκεια του οποίου στην περιοχή πραγματοποιούνται οι γιορτές που περιλαμβάνουν το φεστιβάλ  ευχαριστιών του αλιευτικού στόλου των θαλασσινών, και την εορταστική εκδήλωση κατά την οποία γιορτάζουν την αλιευτική βιομηχανία γαρίδων.
Χρησιμοποιώντας  τον αστικό αυτοκινητόδρομο ο πατριώτης οδηγούσε ήρεμα φροντίζοντας να μην ξεπεράσει το όριο ταχύτητας, διασχίσαμε την μεγάλη κεντρική οδό της παλιάς πόλης όπου συναντάμε πολλά ιστορικά κτήρια από την περίοδο του δεκάτου εβδόμου και δεκάτου ογδόου αιώνα που παραμένουν σε αρίστη κατάσταση με παραδοσιακά χρώματα και επιβλητική εμφάνιση όταν τα φώτιζε ο Ήλιος.
Ο πατριώτης μας πληροφόρησε ότι το μεγάλο αναπαλαιωμένο κτήριο μπροστά μας έχει κατασκευαστεί το χίλια επτακόσια εβδομήντα ένα από τους Βρετανούς, χρησιμοποιείτο ως ένας εμπορικός οίκος για το ρύζι και το λουλάκι, καθώς επίσης και ένα μεγάλο  τμήμα που βλέπουμε με τους πυργίσκους και τις πολεμίστρες του ήταν οι παλιές φυλακές [τα μπουντρούμια] ένα μνημείο πόνου και δυστυχίας για τους έγχρωμους αμερικανούς την εποχή της δουλείας, ακόμη και τα πληρώματα των πλοίων που είχαν το ίδιο χρώμα καταδικάζονταν σε φυλάκιση για όλο το διάστημα που το πλοίο παρέμενε στο λιμάνι.
Είναι το κτήριο όπου συνδέεται στενά το παρόν με το παρελθόν διότι εκεί στεγάστηκαν οι τρεις υπογράφοντες την Διακήρυξη της ανεξαρτησίας.
Σταμάτησε το αυτοκίνητο σε ένα τεράστιο  στεγασμένο πάρκινγκ και ξεκινήσαμε περπατώντας για το εμπορικό κέντρο, που ξεδιπλωνόταν μπροστά μας και το πλαισίωναν πολλά καταστήματα σε λαμπερά διώροφα κτήρια με μεγάλους άνετους δρόμους και καταπράσινες φροντισμένες πρασιές. Χωρίς να θέλω να υπερβάλλω  όλο το τοπίο θύμιζε την πεμπτουσία του αμερικανικού τρόπου ζωής. Περάσαμε πρώτα από το κιόσκι με τις εφημερίδες, για να πάρει ο συμπατριώτης την αγαπημένη του εφημερίδα.
Στη συνέχεια έκανε ότι μπορούσε να μας εξυπηρετήσει, με απογοήτευση διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε ελπίδα να ικανοποιήσει  τις δύσκολες καταναλωτικές αναζητήσεις μου, σύμφωνα πάντα με τις περιγραφές της αξιολάτρευτης συζύγου μου.
Σπαταλήσαμε αρκετό από το χρόνο μας για ψάξιμο, τελικά περισσότερο από ταπεινωτικές ενοχές για την ταλαιπωρία που υπέβαλα την παρέα, για να μην πέσουν τα μούτρα μου που λέμε, αποφάσισα και αγόρασα ένα ζευγάρι μεταξωτά σεντόνια, αλλά δυστυχώς όταν τα έφερα στην Ελλάδα η σύζυγος τα θεώρησε πολύ κιτς και με άκομψο γούστο, ουδέποτε τα είδα να τα χρησιμοποιεί, κάπου τα καταχώνιασε σα να μην υπήρξαν ποτέ.
Το βράδυ μας βρήκε καθισμένους στο αίθριο ενός κομψού ρεστοράν, δίπλα στο ποτάμι που το σκουρόχρωμο νερό του σερνόταν σαν φίδι μπροστά μας, απολαμβάνοντας το δείπνο που είχαμε παραγγείλει μια αρκετά πλούσια ποικιλία από θαλασσινά, φλυαρώντας για θέματα της πατρίδας με συντροφιά τα νυκτερινά τιτιβίσματα από τα χιλιάδες πουλιά στα δένδρα του ποταμού.
Όλα ήταν εξόχως εξαιρετικά, τα τιμήσαμε δεόντως με το λευκό ντόπιο κρασί, και για το τέλος απολαύσαμε από ένα ποτήρι γαλλικό κονιάκ με πλούσιο άρωμα.
Αναχωρώντας από τον λιμένα, βρισκόμασταν στον ανοικτό ωκεανό, που αντιμετωπίσαμε μεγάλο πρόβλημα με την ποιότητα των καυσίμων. Αναγκάστηκα για μεγάλο χρονικό διάστημα, να αντικαταστήσω τα δίκτυα με ελαφρύ καύσιμο που δεν το χρησιμοποιούμε σε συνθήκες ανοικτής θάλασσας για οικονομικούς λόγους.
Η ταλαιπωρία για την αποκατάσταση του προβλήματος που προέκυψε ήταν μια δουλειά απίστευτα έντονη και χρονοβόρα, βρισκόμασταν όλο το πλήρωμα της μηχανής σε συνθήκες ανάγκης για περισσότερο από τριάντα ώρες σκληρής και εξαντλητικής εργασίας.
Έχοντας ήδη πιει τον πέμπτο η έκτο καφέ, είχα την εντύπωση ότι κοιμόμουν όρθιος, και ονειρευόμουν ένα κρεβάτι όπως ο πεινασμένος σκύλος ένα κόκκαλο.
Τα μάτια μου ήταν κόκκινα από την αϋπνία και το σώμα μου ανέδινε μυρωδιά ιδρώτα ανακατεμένου με καύσιμα πετρέλαια.
Ανεβαίνοντας από το μηχανοστάσιο ανακάλυψα τον πλοίαρχο φρέσκο και ξεκούραστο να μασουλίζει τις πρωινές του φρυγανιές καθισμένος αναπαυτικά και άνετα στο σαλόνι, στις πιο χαλαρές στιγμές του.
«Αυτή μάλιστα είναι ζωή! την επομένη φορά μπαρκάρω πλοίαρχος.» Του είπα.
Περίμενε να τελειώσω ότι είχα να πω για το συμβάν και τις ενέργειες για την πλήρη αποκατάσταση και επιστράτευσε μια σύντομη συνάμα δε πικάντικη ιστορία για να μου μεταδώσει ενέργεια να με ξυπνήσει.
Χαμογέλασα. Δεν αστειευόταν, το πίστευε ότι ύστερα από την τελευταία σκληρή δοκιμασία χρειαζόμουν όντως μια κάποια χαλάρωση.
«Όσο ενδιαφέρουσα και να είναι η ιστορία δεν θα καταφέρει να με κρατήσει ξύπνιο, ούτε το μυαλό μου να λειτουργήσει καλύτερα», και τον άφησα πριν ακόμη προλάβει να τελειώσει την διήγηση της  ιστορίας του.

Την μεθεπομένη μέρα ήρθε στο γραφείο μου κρατώντας το τελευταίο εισερχόμενο τηλεγράφημα, ξεστομίζοντας εκνευρισμένος αυτά που είχε στο μυαλό του και μου το έδωσε να το διαβάσω.
Οι ναυλωτές ευγενικά διαμαρτύρονταν, για την ποσότητα που καταναλώσαμε στο ελαφρύ καύσιμο ενώ το πλοίο ταξίδευε σε ανοικτή θάλασσα, και σύμφωνα με το ναυλοσύμφωνο, σελίδα τέσσερα παράγραφος επτά, το πλοίο σε ανοικτή θάλασσα υποχρεούται οι καταναλώσεις να είναι βαρέα καύσιμα.
Η μουρμούρα του είχε να κάνει με τους γραφιάδες που έστειλαν το τηλεγράφημα.
Τον πονούσε αυτή η σκέψη, δεν το μπορούσε, απεχθανόταν τους γραφειοκράτες που κυριαρχούσαν παντού πλέον.
«Μπορεί να έχεις δίκιο, αλλά δεν πρέπει καθόλου να ξεχνάς ότι αυτοί είναι οι ισχυροί σήμερα, αυτό είναι νομοτελειακό. Στο χωριό μου έχουμε μια παροιμία όχι όπως ήξερες μα όπως βρήκες. Αυτή η διαμάχη είναι μια πολύ παλιά ιστορία.» Του είπα.
Η δροσερή αύρα του ωκεανού πλημμύριζε την ατμόσφαιρα του βαθυγάλανου ουρανού, διασχίζαμε την περιοχή ανατολικά του ακρωτηρίου Χατέρας, το πλοίο γλιστρούσε σιωπηλά κατά μήκος του ορίζοντα με πορεία που οδηγούσε στο βορρά διασχίζοντας τον ωκεανό και το δροσερό αεράκι της άνοιξης.
Οι συχνές καταιγίδες και οι θύελλες καθιστούν την περιοχή επικίνδυνη καθώς τα θαλάσσια ύδατα επηρεάζονται από τις ανατολικές και δυτικές δονήσεις του ρεύματος του Κόλπου. Η περιοχή από το ακρωτήριο Χατέρας είναι γνωστή ως "νεκροταφείο του Ατλαντικού" λόγω των πολλών ναυαγίων της.
Ρεύμα του κόλπου είναι το θερμό ρεύμα που δημιουργείται στον κόλπο του Μεξικού και ρέει βορειοανατολικά κατά μήκος της ακτής της Βόρειας Αμερικής προς τη Νέα Γη έπειτα ανατολικά πέρα από τον Ατλαντικό Ωκεανό στις ακτές των βρετανικών νησιών. Οι μελέτες έδειξαν ότι το ρεύμα του Κόλπου περιπλανιέται όπως ένας μεγάλος ποταμός μεταξύ του ακρωτηρίου Χατέρας και τη Νέα Αγγλίας.
Πλέοντας προς την είσοδο του κόλπου Σαιντ Λόρενς, ένα μεγάλο βραχίονα του Ατλαντικού Ωκεανού, στον ανατολικό Καναδά, συνερπασμένος αντίκρισα δεκάδες φάλαινες που περιέβαλαν το πλοίο ακολουθώντας την πορεία μας αναδύονται και βυθίζονται με ρυθμό και παφλασμό στην επιφάνεια εκεί που τα γλυκά νερά του ποταμού Σαιντ Λόρενς κυλούν αέναα στη θάλασσα, στροβιλίζονται σε δίνη με τα νερά του ωκεανού, και το πλούσιο σε οξυγόνο υγρό περιβάλλον έλκει τις φάλαινες, σ’ ένα συμπόσιο από εδέσματα, γαρίδες κριλ, καλαμάρια, ρέγκες, σολομό και βακαλάο.
Το πλοίο εισήλθε στον Σαιντ Λόρενς, ποταμό στην ανατολική Βόρεια Αμερική, η κύρια έξοδος των μεγάλων λιμνών, ρέει βορειοανατολικά από τη λίμνη Οντάριο στον ομώνυμο κόλπο στο βόρειο Ατλαντικό ωκεανό, ως τμήμα του θαλάσσιου δρόμου ενός συστήματος από λεκάνες, και εκβαθυμένων καναλιών που επιτρέπουν τη μετάβαση των ποντοπόρων σκαφών στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, συνδέοντας τις μεγάλες λίμνες με τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Πλέοντας δυτικά από την πόλη του Κεμπέκ ένα πρωί προς το λιμένα προορισμού Τρουά Ριβιέρ κατά μήκος του ευρύ ποταμού, ξαφνικά αιφνιδιαστήκαμε, ο εθνικός μας ύμνος δονούσε την ατμόσφαιρα του μπλε ουρανού, φάνηκε να προέρχεται από τη δασώδη ακτή. Πλησιάζοντας γινόταν αντιληπτό ότι η μουσική ερχόταν από μια μεγάλη εξοχική κατοικία, μοναχική στην υπερυψωμένη κοίτη του ποταμού. Ένα τεράστιο μεγάφωνο παιάνιζε και δίπλα του σ’ ένα ιστό κυμάτιζε η Ελληνική σημαία. Φθάνοντας στο λιμένα ο πράκτορας μας διηγήθηκε την ιστορία.
Ένας ναυπηγός έκτισε μακριά από το αστικό περιβάλλον την κατοικία του στην υπερυψωμένη όχθη του ποταμού μεταξύ των πόλεων του Κεμπέκ και της Σορέλ, άρχισε αυτό το χόμπι του χαιρετισμού στα διασχίζοντα τον ποταμό σκάφη το χίλια εννιακόσια εξήντα τέσσερα, για να μαθαίνει στα μικρά παιδιά του γεωγραφία και ακούραστα το συνεχίζει είκοσι και πλέον χρόνια μετά, μέχρι σήμερα.
Στα ντουλάπια του έχει κρεμασμένες και περιποιημένες σημαίες όλων των εθνών. Μια στεγανή κονσόλα περιέχει το κασετόφωνο και τις κασέτες των εθνικών ύμνων.
Τα σκάφη συνήθως τον χαιρετούν επιστρέφοντας ευγενικά το χαιρετισμό με τρία μακροχρόνια σφυρίγματα και δυο σύντομα.
Ο λιμένας άφιξης το Τρουά Ριβιέρ, είναι ένας σε βαθιά νερά λιμένας και ένα βιομηχανικό κέντρο, που παράγει μεγάλες ποσότητες ξυλείας, ειδικά δημοσιογραφικό χαρτί. Η δεύτερη παλαιότερη αποικία στον Καναδά μετά από το Κεμπέκ.
Το όνομά του σημαίνει «τρεις ποταμούς» για τα τρία κανάλια μέσω των οποίων ο ποταμός Άγιος  Μαυρίκιος  χύνεται στον ποταμό του  Σαιντ Λόρενς.
Το φορτίο ήταν οικοδομική ξυλεία με προορισμό την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Την προβλήτα δεν την χώριζε παρά ένας δρόμος από την πνιγμένη στη βλάστηση περιοχή, οι συνεχόμενες συστάδες θάμνων σχημάτιζαν ένα πράσινο και καφέ χάλι πάνω από αρδευτικά κανάλια, προάγγελο ενός μεγάλου δάσους που επεκτείνονταν προς το βορρά, και καλύπτεται με τα πυκνά κωνοφόρα δένδρα, και το νερό του ποταμού με την υγρή μυρωδιά του να κυλάει πλάι μας κατά μήκος της όχθης................

Είχε ανδρεία και θάρρος III:.....